The strong voice of a great community
ÓåðôÝìâñéïò 2018

Ðßóù óôï åõñåôÞñéï

Τζον ΜακÝιν, ο τελευταßος των «ριγκανικþν»

Του ΑλÝξανδρου Σκοýρα

Ο θÜνατος του Τζον ΜακÝιν, του τÝως ρεπουμπλικανοý υποψηφßου προÝδρου και γερουσιαστÞ, Ýρχεται σε μßα ιδιαßτερη στιγμÞ για την ψυχÞ του κüμματüς του. Θα μποροýσε κανεßς να πει πως εßναι ο τελευταßος, Þ απü τους τελευταßους, πολιτικοýς που μÝχρι σÞμερα κρατοýσε ζωντανÞ την κληρονομιÜ του Ρüναλντ Ρßγκαν.

¼μως, για να γßνει αυτü αντιληπτü, πρÝπει να ανατρÝξουμε αρκετÜ παλαιüτερα, απü το 1980, Ýτος κατÜ το οποßο ο Ρßγκαν κÝρδισε την προεδρßα. Για να καταλÜβουμε τη σημασßα της πολιτικÞς σχολÞς απü την οποßα προÞλθε ο ΜακÝιν, πρÝπει πρþτα να αντιληφθοýμε τη σημασßα του Ρßγκαν και τον τρüπο με τον οποßο Üλλαξε την ΚεντροδεξιÜ των ΗΠΑ.
Το ρεπουμπλικανικü κüμμα Þταν (φαινομενικÜ) υπü διÜλυση για περßπου τÝσσερις δεκαετßες.

Απü το 1933 και την πρþτη εκλογÞ του ΦρÜνκλιν Ροýσβελτ μÝχρι και την εκλογÞ του Ρßγκαν, το Üλλοτε κραταιü κüμμα του Λßνκολν εξÝλεξε μüλις δýο προÝδρους (αν και υπηρÝτησαν τρεις λüγω της παραßτησης του Νßξον). Μüλις 16 χρüνια κατοχÞς της προεδρßας μÝσα σε 48 χρüνια Þταν η πενιχρÞ επßδοσÞ του. ΑλλÜ και στη ΒουλÞ των Αντιπροσþπων δεν Þταν καλýτερα τα πρÜγματα. Οι ρεπουμπλικανοß πÝτυχαν κοινοβουλευτικÞ πλειοψηφßα μüλις 2 φορÝς απü το 1931 Ýως το 1955 και την επανÝκτησαν Ýπειτα απü 40 ολüκληρα χρüνια το 1995. ΤÝλος, στη Γερουσßα, εßχαμε μια αντßστοιχη εικüνα με τους ρεπουμπλικανοýς να Ýχουν μüλις δýο πλειοψηφßες στη συγκεκριμÝνη περßοδο (1933-1980), ενþ με την εκλογÞ του Γκßπερ, üπως Þταν το παρατσοýκλι του Ρßγκαν, η κατÜσταση αντιστρÝφεται πλÞρως μÝχρι και σÞμερα.

Η επßδραση του Ρßγκαν στην αμερικανικÞ, αλλÜ και την παγκüσμια πολιτικÞ, υπÞρξε αδιαμφισβÞτητη. ¼μως, η κομματικÞ του παρÜδοση, δηλαδÞ η δημιουργßα ενüς εκλογικοý συνασπισμοý που κατÜ πολλοýς αναλυτÝς Þταν ετερüκλητος, σÞμερα ενδεχομÝνως να  βρßσκεται υπü κατÜρρευση. Το κüμμα του Ρßγκαν εßχε αδιαπραγμÜτευτες αρχÝς: πßστη στην παρÜδοση, ισχυρüτατη δÝσμευση προς τους συμμÜχους των ΗΠΑ, ισχυρÞ στρατιωτικÞ μηχανÞ, παθιασμÝνο αντικομμουνισμü και πßστη στην ελεýθερη αγορÜ. ΑυτÝς οι αρχÝς Ýφεραν στο κüμμα νÝες εκλογικÝς δυνÜμεις που επÝτρεψαν στους ρεπουμπλικανοýς να αποκτÞσουν την προεδρßα και πλειοψηφßες στα κοινοβουλευτικÜ σþματα και να μετατραποýν απü φτωχοß συγγενεßς των δημοκρατικþν σε μßα πανßσχυρη πολιτικÞ δýναμη.

Ο Τζον ΜακÝιν ανÞκε εξ ολοκλÞρου σε αυτüν τον συνασπισμü. Οι θÝσεις του üσον αφορÜ την εξωτερικÞ πολιτικÞ δεν Þταν ιδιαßτερα συμπαθεßς στη στÞλη, καθþς με δυσκολßα μπορεß να εντοπßσει κανεßς τον ΜακÝιν να καταψηφßζει οποιαδÞποτε στρατιωτικÞ εμπλοκÞ των ΗΠΑ, Þταν αυτü που οι Αμερικανοß ονομÜζουν «γερÜκι» της Üμυνας. ¼μως, ο ßδιος γνþριζε καλÜ απü ποý ερχüταν η πολιτικÞ του κληρονομιÜ και γι' αυτü μÝχρι τÝλους προσπÜθησε να την προστατÝψει επικρßνοντας τον νυν πρüεδρο Τραμπ για τη στÜση του προς τους συμμÜχους των ΗΠΑ, αλλÜ και την αποξÝνωσÞ του απü παραδοσιακÝς συνιστþσες της ΚεντροδεξιÜς.

Αν η μεγÜλη κεντροδεξιÜ παρÜταξη των ΗΠΑ συνεχßσει να ακολουθεß τα «τουßτ» του Τραμπ, τις εθνικιστικÝς του κορüνες και τις παλινωδßες του στη διεθνÞ σκηνÞ, ενδεχομÝνως να πρÝπει να προετοιμαστεß για Üλλα 50 χρüνια στην «απÝξω».

Αναδημοσßευση απü τον Φιλελεýθερο της ΠαρασκευÞς 31 Αυγοýστου