Η
ελευθερία της σκέψης.
Του
Γαβρίλη Παναγιωσούλη.
Νέα Υόρκη
Η
αφορμή γιά να γράψω κάτι πάνω στην
ελευθερία της σκέψης ξεκίνησε από την
παρουσίαση ενός βιβλίου στη οποία
βρέθηκα το απομεσήμερο κάποια Κυριακής.
Η
παρουσίαση ενός βιβλίου δεν είναι κάτι
το συνηθισμένο γιά τον ελληνισμό
της Νέας Υόρκης. Ούτε μπορεί να πει
κανείς ότι εάν συμβεί να παρουσιαστεί
ένα βιβλίο, αυτό μπορεί και να αποτελεί
ένα κοσμικό γεγονός γιά την Ομογένεια.
Οι σχέσεις των εδώ Ελλήνων με το βιβλίο
δεν είναι και οι καλύτερες. Έτσι, όπως
πάντα, ήταν λιγοστός κι΄ο κόσμος που
βρέθηκε στις 8 Μαϊου στην παρουσίαση του
βιβλίου του καθηγητή και συγγραφέα
Ευάγγελου Βαλλιανάτου, που έγινε
στην αίθουσα της Ομοσπονδίας Ελληνικών
Σωματείων Νέας Υόρκης.
“Τα
πάθη των Ελλήνων – Χριστιανισμός και ο
βιασμός των Ελλήνων” ήταν
ο τίτλος του βιβλίου. Πρόκειται γιά ένα
πάρα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο το κείμενο
του οποίου ο Ευάγγελος Βαλλιανάτος
στρήριξε σε ιστορικά γεγονότα και
ντοκουμέντα.
Ο
συγγραφέας, παρουσιάζοντας το βιβλίο
του, αναφέρθηκε
διεξοδικά στα γεγονότα αλλά και στις
επιπτώσεις που είχε η υπόταξη του
ελληνισμού από τους Ρωμαίους. Μίλησε γιά
την επίδραση του χριστιανισμού πάνω
στον ελληνικό πολιτισμό και την
καταστροφική συνέχεια που δόθηκε από
τους Οθωμανούς μετά την Άλωση της Πόλης
και μέχρι την απελευθερωτική επανάσταση
του ΄21.
Είναι
γεγονός ότι ο ελληνισμός υπήρχε πάνω
στον συγκεκριμένο χώρο της γης πολύ πριν
φανεί ο χριστιανισμός, ο οποίος αφού
επικράτησε σαν θρησκεία και γιά να
μπορέσει να επιζήσει έπρεπε οποσδήποτε
να χαρακτηρίσει σαν εχθρικό κάθε τι που
είχε σχέση με τον ελληνικό πολιτισμό.
Έτσι, μπορεί να πει κανείς ότι
χρησιμοποιήθηκε ένα είδος βίας
προκειμένου οι Έλληνες να αποδεχτούν
τον χριστιανισμό.
Η
ελευθερία της σκέψης όμως δεν
υποδουλώθηκε στη βία του χριστιανισμού.
Παρέμεινε ελεύθερη αφού είναι γνωστό
ότι η σκέψη δεν υποδουλώνεται.
Οι
Έλληνες είναι ένας λαός με μιά μεγάλη
ιστορία. Μιά ιστορία που συνοδεύεται από
την φιλοσοφία, τα μαθηματικά, τις
επιστήμες, τις τέχνες. Μιά ιστορία που
γέννησε έναν από τους πλέον σημαντικούς
πολιτισμούς στον κόσμο.
Η
γέννηση του ανθρώπου αναμφίβολα είναι
το μεγαλύτερο δώρο της φύσης. Κι΄είναι
αλήθεια ότι ο άνθρωπος γεννιέται
απαλλαγμένος από δόγματα, θρησκείες και
πιστεύω. Σαν γεννηθεί το μικρό παιδί ο
εγκέφαλός του είναι έτοιμος να δεχτεί
όλα όσα θα προσπαθήσει να του διδάξει το
οικογενειακό του περιβάλλον. Με την
πρόοδο της ηλικίας η σκέψη αρχίζει να
απελευθερώνεται και ο έφηβος, ο νέος, ο
άνδρας αρχίζει να κρίνει τα όσα έχει
σωρεύσει στον εγκέφαλό του και να τα
ταξινομεί ή να τα αποβάλει ανάλογα με
τις γνώσεις που πλέον έχει αποκτήσει.
Ερευνά γύρω του και πλέον προχωράει στην
ολοκλήρωση της δικής του, προσωπικής
ταυτότητας. Η βάση όλης αυτής της
γεννεσιουργικής προόδου είναι η
ελευθερία της σκέψης.
Όλα
αυτά είναι σεβαστά αποκτήματα του κάθε
ανθρώπου. Είναι αυτός τούτος ο
απαραίτητος σεβασμός στην
προσωπικότητα και την ελευθερία του
άλλου. Ανθρώπινη υποχρέωση ο σεβασμός
της προσωπικότητας του κάθε ατόμου με
τις οποιεσδήποτε ιδιαιτερότητές του.
Μόνο έτσι είναι δυνατόν να
επιτευχθεί μιά ειρηνική αρμονία στη ζωή
των ανθρώπων.
