ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΑΚΙΑ,
ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ, ΓΕΙΑ ΣΑΣ.
Της
Αλεξάνδρας Ηλιοπούλου
alexandra_iliop@hotmail.com
Λέμε
στην Ελλάδα, τη χώρα όπου γεννήθηκε η
Δημοκρατία, πως οποιαδήποτε πράξη
αποτελεί Πολιτική Πράξη. Θα πρέπει όμως
να διευκρινίσουμε, ότι ιδιαίτερα για τη
δική μας γενιά, των δεκαοχτάρηδων και
εικοσάρηδων, στη συντριπτική πλειοψηφία,
η Πολιτική δεν είναι στην πρώτη
προτεραιότητα των ενδιαφερόντων μας.
Μολονότι παρατηρούμε πως στις
κινητοποιήσεις που έχουν πολιτικό
χαρακτήρα πρωτοστατούν οι νέοι, ωστόσο
αυτοί είναι ένα μικρό ποσοστό, σε σχέση
με το σύνολο. Αν λάβει κανείς υπόψη του
ότι μέσα στα Πανεπιστήμια της Ελλάδος
φοιτούν περίπου 600.000 νέοι και νέες, στην
πιο σπουδαία πολιτική συγκέντρωση δεν
συναθροίζονται ούτε 10-15 χιλιάδες
φοιτητές και φοιτήτριες, από όλα τα
κόμματα. Στην πραγματικότητα δεν
αποτελούν καμμιά διαφορά από το σύνολο
το λαού μας, όπου από τα 11 εκατομμύρια
Ελλήνων περίπου το
ένα εκατομμύριο πολίτες θα πάνε σε μια
μεγάλη συνήθη πολιτική και μάλιστα
προεκλογική συγκέντρωση. Όμως η έντονη
προβολή των γεγονότων από τα ΜΜΕ μιας
μειοψηφίας που συγκεντρώνεται και
διαδηλώνει με φανατισμό
για οποιαδήποτε πολιτική πράξη ή ιδέα,
δημιουργεί την εσφαλμένη εντύπωση ότι
στην Ελλάδα η Νεολαία
ολόκληρη ασχολείται με την Πολιτική. Και
βγαίνει στους δρόμους. Και όταν λέμε
Πολιτική, όλοι εννοούμε τα Κόμματα. Τα
αναφέρω αυτά, διότι με την αναγγελία
πλέον από όλα τα κόμματα των υποψηφίων
τους βουλευτών, για τις Ευρω-Εκλογές, που
θα γίνουν στις 7 Ιουνίου και στην Ελλάδα,
μπαίνουμε σε μια περίοδο έντονης
αντιπαράθεσης μεταξύ των κομμάτων,
αρχηγών και υποψηφίων. Όχι όμως και των
ψηφοφόρων, όπως γινόταν παλιότερα. Τώρα,
όπως διαβάζουμε στις στατιστικές,
περίπου το 70% των Ελλήνων δεν ασχολείται
ούτε καν να μάθει ποια
σημασία έχει για τη χώρα μας η εκλογή του
άλφα ή του βήτα υποψηφίου ως εκπροσώπου
μας στο Ευρωκοινοβούλιο. Και ότι μόλις
το 48% δηλώνει ότι θα πάει να ψηφίσει. Δεν
ξέρω εάν αυτό αποδεικνύει
ότι έχει απαξιωθεί η Πολιτική ή έχουν
απογοητεύσει οι πολιτικοί στην χώρα μας,
όπως διατυμπανίζεται από τα ΜΜΕ, τους
πολίτες, από άλλους παράγοντες αλλά και
από τους πολιτικούς ακόμη, ή εάν αυτό
αποτελεί κόπωση του ελληνικού λαού. Κάτι
που είναι ίσως ακόμη χειρότερο. Η άποψή
μας αυτή δεν είναι πολιτικό σχόλιο.
Είναι κοινωνική παρατήρηση επί της
πολιτικής ζωής των νέων μας κυρίως
σήμερα. Σήμερα, σε προεκλογική περίοδο
και πολιτικής έντασης είναι άκρως
επίκαιρο να προσέχουμε προς τα πού
κοιτάζει η Νεολαία μας. Και σίγουρα δεν
κοιτάζει στο να ενταχθεί σε ένα κόμμα,
για να βοηθήσει το μέλλον της Ελλάδος
μας. Αλλά κοιτάζει μέσα από την
διεκδίκηση γνώσης ακαδημαϊκής και
επαγγελματικής να εξασφαλίσει ένα
καλύτερο μέλλον. Αυτό που χρειάζεται
η ΕΛΛΑΔΑ μας.
Αλεξάνδρα
Ηλιοπούλου
Από
το Ομογενειακό Πρακτορείο Ειδήσεων
Ελλάδος
