Ευγένιος
Σπαθάρης! Ο Καραγκιόζης Έλληνας!
Αφιέρωμα
στη μνήμη του
Γράφει
ο Φασούλα Βάιος
Θα
ξεκινήσουμε με
λίγα
λόγια
του
αείμνηστου
Ευγένιου Σπαθάρη,
τον πασίγνωστο και πολύ αγαπητό
καραγκιοζοπαίχτη,
«Ο
Καραγκιόζης ο Έλληνας»,
που πρόσφατα απεβίωσε αφήνοντας πίσω
του μια
τεράστια
πολιτιστική παρακαταθήκη.
Είναι το ελάχιστο
που μπορούμε να καταθέσουμε σαν
φόρο τιμής στη
μνήμη του. Γενικεύοντας
λίγο το αφιέρωμα, αναφέρουμε ότι στα
παιδικά
μας
χρόνια
τον μιμηθήκαμε
στις
φτωχογειτονιές παίζοντας τον
καραγκιόζη πίσω
από ένα σεντόνι, φωτισμένο με
σπαρματσέτα, με
φιγούρες κολλημένες με προζύμι,
με εισιτήριο
μισή δραχμή και
άλλη μισή ένα χωνάκι πασατέμπο.
Τα μηνύματα του Ευγένιου, αν και μικρά
παιδιά τότε,
εκτός του ότι είχαν
διασκεδαστικό
χαρακτήρα, τα
είχαμε καταλάβει,
εξού και τον παίζαμε στις
δικές
μας υπαίθριες
αλάνες.
Τούτες
τις μέρες ο απόηχος της φωνής του ακούγεται
στα τύμπανά μας και οι φιγούρες
παρελαύνουν μπροστά
στα μάτια
μας, να όπως κι αυτή:«Βαράτε
βιολιτζήδες
να χορέψει ο
Χαντζαντζάρης…»
Δεκαετίες
ολόκληρες έδωσε τον καλλίτερο εαυτό του
σκορπώντας γέλιο και
πληθώρα
μηνυμάτων.
Σε μια τελευταία του συνέντευξη
στην εφημερίδα «Τα Νέα» διαβάζαμε:
«Μαθαίνω
όποτε μπορώ τους νέους πώς να παίζουν
Καραγκιόζη. Όχι να είναι κάτι πεθαμένο.
Γιατί ο Καραγκιόζης είναι ο καθένας μας.
Είναι ο άστεγος, είναι ο άνεργος, είναι ο
πρόσφυγας, είναι ο πεινασμένος, αυτός
που έτρωγε τις ξυλιές από τον Πασά. Είναι
η αιώνια εικόνα του Έλληνα. Έχει αλλάξει
αυτό; Ακόμα ο Έλληνας τα ίδια δεν τραβάει»;
Αλησμόνητε
και
αθάνατε Ευγένιε
Σπαθάρη, θα μας
λείψεις. Τούτο τον
καιρό σε
χρειαζόμασταν
περισσότερο από ποτέ.
Θα είχες φιγούρες,
ζωντανά λαμόγια
όλων των διαστάσεων, όλων
των χρωμάτων, όλων
των απατεώνων όλων
των εποχών που όχι
μόνο συνεχίζουν να παίζουν το ρόλο του
Πασά, αλλά θα
προτιμούσαμε τους πασάδες από τα
σημερινά λαμόγια.
Θα έστηνες μια μεγάλη σκηνή με φόντο την
Ε.Ε. και τους «ηγέτες» της,
αριστερούς,
δεξιούς, φιλελεύθερους
σοσιαλιστές,
συντηρητικούς δημοκρατικούς και κάθε
διεφθαρμένη
φιγούρα στη
σκηνή σου, που
θα ετοιμάζονταν
σε πραγματική αναπαράσταση να
παίξουν τους σαχλούς
ρόλους
τους,
που δεν έχουν καμία
διαφορά από τους κλόουν του
τσίρκου,
που παριστάνουν τις μαϊμούδες
κάνοντας
κωλοτούμπες να βγάλουν το ψωμί τους
δείχνοντας τα κόκκινα μεριά τους.
Παρεμπιπτόντως
αείμνηστε Ευγένιε, τη μέρα
που έφευγες βλέπαμε στο
κρατικό γυαλί
ένα θέατρο με
διάφορες ζωντανές φιγούρες που
μια εξ αυτών έλεγε…
«έλα
μωρέ
και
στην Ευρώπη υπάρχουν λαμόγια…»
(νεοδημοκράτης βουλευτής κ. Γιακουμάτος,
«Πρώτη Ματιά» ελληνική
τηλεόραση14.05.2009».
Λοιπόν
θα είχες ντυμένο τον
τόπο της
παράστασης κατά πώς ταιριάζει:
προβολείς από πάνω, προβολείς από κάτω,
στημένοι σε ψεύτικα πόδια και από πάνω
τους οι γλόμποι, να
γυαλίζουν απ’ την ακτινοβολία οι
φαλάκρες τους, σα
να διοχετεύονται
με εξωγήινο φως.
Κι όταν καμιά φορά θα
βραχυκυκλώνονταν
τα σύρματα και
θα γίνονταν
σκότος, θα μοιάζανε
σαν βιδωμένα
κοκαλόδοντα σε μασέλες
που χορεύουν
κροταλίζοντας το χορό της ανθρώπινης
ρητορείας… αυτή
που χρόνια σπουδάζουν και μας διδάσκουν,
πρώτα οι έλληνες «ηγέτες»
και στη σειρά οι ευρωπαίοι τάρανδοι.
Θα
έστηνες λοιπόν
μια μεγάλη σκηνή με
φόντο την Ε.Ε. και τους «ηγέτες» της,
που μας
έχουν καταληστέψει
και να
έβλεπε από καμιά μεριά ο Πασάς τη σκηνή
και να έβαζε τις
φωνές και τα γέλια!
«Ε
ρε γλέντια!»
Ευγένιε
Σπαθάρη αιωνία η μνήμη σου!
Ε.Ε.
Ελλάδα, Τρίκαλα,
Μάιος 16 2009
pelasgos@fasoulas.de
www.fasoulas.de
