Κεντρική
και Τοπική Εξουσία - Κράτος και Δήμος…! (Β`
-08ο)
Εν
ονόματι των Πολυπολιτισμικών Κοινωνιών
(Αφιέρωμα
στις Τοπικές Αρχές της ελληνικής
επικράτειας)
«Το
μέτρο που κρίνεται ένας άνδρας, δεν
είναι η στάση που κρατά σε καιρούς
ήρεμους και βολικούς, αλλά η στάση που
κρατά σε καιρούς πρόκλησης και
αμφισβήτησης...»Μάρτιν Λούθερ Κίν
Με
έντονο ενδιαφέρον παρακολουθούμε τις
εξελίξεις σε ό, τι αφορά τις ερχόμενες
εκλογές των Τ. και ΝΑ και όχι μόνο στα «πολυπολιτισμικά»
κέντρα της «σύγχρονης» Ελλάδας αλλά και
στην επαρχία η οποία «γαλουχείται»
συνεχώς προς το «πολυπολιτισμικό γκέτο»,
το οποίο τα αμέσως επόμενα χρόνια θα
πάρει την οριστική μορφή του. Προς αυτήν
κατεύθυνση έχουν «δουλέψει» όλοι
εκείνοι οι υποταγμένοι στους
αλλοτριωτικούς «θεσμούς» της «Παγκοσμιοποίησης»,
της άνευ κοινωνικοοικονομικής,
πολιτικοστρατηγικής και πολιτιστικής
πυξίδας της Ε.Ε., του εκτρώματος του
νεοφιλελευθερισμού και βεβαίως των
γιγαντιαίων προϊόντων που πηγάζουν από
την προγραμματισμένη μετανάστευση,
προϊόν του μεγάλου κεφαλαίου για μια «ελεύθερη
αγορά».
Σε
ό, τι αφορά την Ελλάδα, σ’ αυτή την
καταλυτική, καταστρεπτική πορεία, έχουν
ενταχτεί, -μάλιστα με δουλοπάροικο και
πάρα ένθερμο τρόπο- και η ελληνική «σοσιαλδημοκρατία»,
(Πασόκ πλαισιωμένο και με «εκσυγχρονιστικό»
έμψυχο υλικό) η οποία επί σειρά ετών
αξιοποιώντας και εφαρμόζοντας
ξενόφερτη πολιτική, ξεπέρασε και τη
νεοφιλελεύθερη πολιτική τής ΝΔ, «ξεκοκάλισε»
την ελληνική κοινωνία και τώρα
διεκδικεί πάλι το ροκάνισμα,
διαφορετικό αυτή τη φορά, πιο επώδυνο
και πιο επικίνδυνο, όπως θα δούμε
παρακάτω.
Παρεμπιπτόντως
θα επικαλεστούμε πρόσφατο άρθρο του
Έλληνα Καθηγητού Φιλοσοφίας
Κωνσταντίνου Ρωμανού,
04-05-2006, ο οποίος, μεταξύ άλλων αναφέρει
και τούτα:
«Ο
ίδιος ο Μαρξ είχε μιλήσει για τη
μετανάστευση ως όπλο του Κεφαλαίου τον
περασμένο αιώνα. Όμως η σύγχρονη
παγκοσμιοποίηση δεν σταματάει εκεί. Με
τα συνθήματα της «ένταξης» των
μεταναστών ή της «πολυπολιτισμικότητας»,
των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και της «ισότητας»
διαρρηγνύει τον κοινωνικό ιστό των
κοινωνιών που είναι οργανωμένος γύρω
από τους κοινούς θεσμούς, προγόνους,
ιστορία, γλώσσα, θρησκεία. Η βίαιη
σύμμειξη ετερογενών φυλών και
πολιτισμών που ξαφνικά καλούνται να
ζήσουν μαζί επειδή το θέλησε μία τυφλή
οικονομική αναγκαιότητα είναι ένα σοκ
που δοκιμάζει στο έπακρον την αντοχή των
εθνών. Τα ίσα δικαιώματα πάλι, εκεί που
δεν υπάρχει ομοιογένεια και ομογένεια
της κοινότητας, αλλά ούτε συγκεκριμένος
αριθμός μελών, οδηγούν λόγω ελλείψεως
κοινών στόχων στην κατάλυση της
δημοκρατίας. Όταν όμως η δημοκρατία
καταλυθεί, τι απομένει; Η δικτατορία…»
Λοιπόν,
ποιος δε θα ήθελε μια πραγματική
Σύγχρονη Κοινωνία Πολιτών, μια
Πολυπολιτισμική Κοινωνία χωρίς
πολιτικά γκρουπούσκουλα, χωρίς
διακρίσεις, χωρίς Πολέμους αλλά με
ευημερία, πρόοδο και ειρήνη; Όμως, μην
τρελαθούμε, Πολίτες! Η πραγματικότητα
άλλα μας λέει. Η έμφαση που δίνεται περί
«πολυπολιτισμικών» και δημοκρατικών
κοινωνιών με ίσα δικαιώματα και άλλα
παραμύθια, είναι έμφαση-πολιτική εκ’
του πονηρού όταν αυτές, κατά κύριο λόγο,
θα «κτισθούν» από μετανάστες, οι οποίοι
έχουν χάσει πατρίδες, οικογένειες και
περιουσίες απ’ την κτηνώδη μηχανή της «Παγκοσμιοποίησης»
και άλλων παράγωγων εκτρωμάτων;
Όμως
και, δυστυχώς, οι δοκησίσοφοι και στη
Χώρα μας πλεονάζουν. Το κακό ή άσχημο γι’
αυτούς είναι ότι όταν τους κρίνει η
ιστορία θα είναι πλέον αργά. Η μαγευτική
έλξη της εξουσίας, όταν σκοπός της
γίνεται η κατάληψή της μέσω πονηρών και
ανθελληνικών, στην προκειμένη περίπτωση
μεθόδων, με γνώμονα το ατομικό και ξένο
συμφέρον, τότε ο διεκδικών του παρόντος
ανήκει στην ομάδα των δοκησίσοφων ή στην
γκρουπούσκουλα των «σύγχρονων»
εκτρωμάτων και καλά είναι οι Έλληνες
Πολίτες να τους προσέχουν. Η απόκλισή
τους από θέσεις «κλειδιά» είναι
αναγκαία και επιβάλλεται. Ένας λαός
χωρίς ιστορία, χωρίς πολιτισμό δεν
μπορεί να επιβιώσει στις «σύγχρονες»
Πολιτείες του σήμερα ακόμα κι όταν αυτές
γίνουν «πολυπολιτισμικές». Κι εμείς σαν
Έλληνες αν επιβιώσαμε το οφείλουμε στην
ιστορία μας και σε αγωνιστές που
θυσιάστηκαν. Λίγος σεβασμός δε βλάπτει.
Πάρ’
αυτά εάν και εφόσον δεν υπήρχε ρατσισμός,
εάν δεν υπήρχε ανεργία, εάν δεν υπήρχε
φτώχεια και διάκριση και αν οι
μετακινήσεις των μεταναστών γίνονταν με
άλλους τρόπους και όχι με τους γνωστούς (προϊόν
κεφαλαίου είπαμε) και δεν θίγονταν οι
πολιτισμοί λαών και εθνών, τότε, ναι ο
πολυπολιτισμός θα είχε λόγους ύπαρξης.
Εμείς που ζούμε σε μεγάλα αστικά κέντρα
έχουμε ήδη πάρει γεύση για το τι
σημαίνουν «πολυπολιτισμικές» κοινωνίες.
Επ’ αυτού, πάντα κατά την άποψή μας θα
λέγαμε ότι, οι μεγάλοι οραματιστές και
φιλόσοφοι της Αρχαίας Ελλάδας, αν ζούσαν
σήμερα, βέβαιο είναι πως υπό τέτοιες
προδιαγραφές και προϋποθέσεις θα
ανανέωναν τις απόψεις τους.
Στο
δια ταύτα: Με όλα τα παραπάνω και με όσα
συμβαίνουν σε όλη την ελληνική
επικράτεια, κρίναμε απαραίτητο αυτό το
σχόλιο να το αφιερώσουμε στις Τοπικές
Αυτοδιοικήσεις και να μηνύσουμε προς
κάθε κατεύθυνση ότι: Όσοι «κόφτονται»
για τις Τ.Α. αυτοδιοικήσεις θα πρέπει να
ξεκαθαρίσουν το πιάτο τους. Τι πολιτική
θα εφαρμόσουν στις περιφέρειές τους
έναντι των μεταναστών; Πολιτική,
παράδειγμα τύπου Γερμανίας; Καλός.
Πολιτική «τυφλή»; πολιτική ξενόφερτη,
ικανή να αποδιοργανώσει την ελληνική
κοινωνία και να δημιουργεί προβλήματα
και στους άμοιρους μετανάστες και στους
ντόπιους Πολίτες;
Επίσης
να ρωτήσουμε πόσες παράδες δίνουν για
τους Ομογενείς, (μετανάστες κι αυτοί!!
και θα επανέλθουμε στο θέμα αυτό) τους
οποίους μέσα απ’ τα πολιτικά θέατρα του
παραλόγου έχουν ξεχάσει; Πώς
τοποθετούνται οι Τοπικές Αρχές, εκτός
από το «μεταναστευτικό», όπως
περιγράψαμε, και στο Απόδημο Ελληνικό
στοιχειό; Πολλά λόγια ακούμε, αλλά
μένουν λόγια! Έργα θα δούμε κάποτε. Έργα.
Τέλος,
ας επιτραπεί στο γράφοντα να επαναλάβει
μια… πολυπολιτισμική ρήση μιας και,
κακά τα ψέματα, το μόνο που μας έχει
απομείνει είναι ο πολιτισμός:
«Οι
ελπίδες για την διαφύλαξη του απανταχού
ελληνισμού
και
του πολιτισμού δεν πρέπει να χάνονται,
όσο λίγες κι αν είναι,
όταν
σκοπός της γίνεται:
Η
μεταμόρφωσή μας σε τσοπαναραίους και
δραγάτες·
και
για τα πρόβατά μας και για τα χωράφια μας…Β
Φ.»
Χρόνια
Πολλά στις μητέρες του κόσμου!
Ε.Ε.
- Μάης
14 2002 Web: www.fasoulas.de
* e-mail: pelasgos@fasoulas.de
