Το
Μήνυμα της Στατιστικής Υπηρεσίας
Κοινότητες,
Κογκρέσα, Εκκλησία, οργανώσεις και
σύλλογοι,-μια ολόκληρη στρατιά από αυτές
έχουν να παρουσιάσουν οι ομογενειακές
παροικίες του Καναδά-, με βαρύγδουπες
και φανταχτερές δηλώσεις, έρχονται σε
κάθε ευκαιρία να μας διαβεβαιώσουν για
τις σοβαρές προσπάθειες που καταβάλουν
προς τον τομέα της διατήρησης της
ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού.
Πολλές φορές μάλιστα οι διακηρύξεις αυτές γίνονται τόσο πιστευτές ώστε να ξεγελούν και τους υπεύθυνους λειτουργούς του εθνικού κέντρου, οι οποίοι εντυπωσιάζονται από τις άλογες κραυγές των φανταστικών επιτευγμάτων της εκάστοτε ηγεσίας των αποδήμων τόσο, ώστε από την δική τους σκοπιά να μας τάζουν “λαγούς με πετραχήλια”, προκαλώντας την θυμηδία και το γέλωτα της ομογένειας.
Τη
πραγματικότητα αυτή έρχεται σήμερα να
μας επιβεβαιώσει η Στατιστική Υπηρεσία
του Καναδά με τα επίσημα στοιχεία της
γενικής απογραφής του πληθυσμού του 2001.
Σύμφωνα
λοιπόν με αυτά, η ομογένεια του Οντάριο
αριθμούσε 120.635 άτομα και από αυτά 85, 375
ζουν και εργάζονται στο Τορόντο.
70,
695 από αυτούς τους ομογενείς έχουν
γεννηθεί στο Καναδά, ενώ 49,375 έχουν
γεννηθεί στην Ελλάδα ή σε άλλες
ομογενειακές παροικίες έξω από το
Καναδά.
Από
αυτούς οι 49,480 ανήκουν στη πρώτη γενιά
μεταναστών, οι 40,880 στη δεύτερη και ένας
αριθμός 6,855 στη Τρίτη.
Από
τους πολίτες αυτούς οι 45,585 δηλώνουν ως “μητρική
τους γλώσσα” την Αγγλική, 640 την Γαλλική
και μόλις 70,550 την Ελληνική.
Δεν
θα πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι
οι αριθμοί αυτοί αποτελούν την πλέον
ξεκάθαρη επιβεβαίωση της θλιβερής
αποτυχίας της πολιτικής και των
πειραματισμών “επίδοξων
ηγετών”, γύρω από τη διατήρηση των
ειδικών χαρακτηριστικών στοιχείων της
πολιτιστικής ταυτότητας των μελών της
ομογενειακής παροικίας, της μεγαλύτερης
και πλουσιότερης κοινότητας μας στο
Καναδά.
Παράλληλα,
ωστόσο, επισημαίνουν και τον τεράστιο
κίνδυνο πολιτιστικού αφανισμού στον
οποίο μας οδηγούν με μαθηματική
ακρίβεια με άστοχες πολιτικές
επιδιώξεις και πειραματισμούς, εάν
δεν λάβουμε σοβαρά υπ’ όψη αυτές τις
προειδοποιήσεις και συνεχίσουμε να
ανεχόμαστε με απάθεια την κακοποίηση
των πολιτιστικών μας ιδρυμάτων από
αυτούς.
Διαφορετικά
πως θα μπορούσε να ερμηνευθεί το γεγονός
ότι ενώ η παροικιακή κοινότητα του
Τορόντο δεν κατόρθωσε να δημιουργήσει
έστω και ένα μικρό σχολείο, στα πρότυπα
εκείνου της “Μητρόπολης Καναδά”,
συνεχίζει να διατυμπανίζει ότι
εργάζεται για να οικοδομήσει “το όνειρο
της ομογένειας”, ένα κτιριακό
συγκρότημα γραφείων και θεατρικών
εκδηλώσεων, και ότι έτσι ουσιαστικά
λύνονται όλα τα σοβαρά προβλήματα που
αντιμετωπίζουμε σαν πολιτιστική
κοινότητα.
Τη
χρονική περίοδο 16 με 30 Μαΐου 2006,
πραγματοποιείται η νέα πενταετής γενική
απογραφή πληθυσμού του Καναδά, η οποία
και θα μας διαφωτίσει, ακόμα περισσότερο,
γύρω από την πορεία και τη μελλοντική
μας εξέλιξη σαν πολιτιστική σύνολο
πολιτών. Είναι δε βέβαιο ότι τα στοιχεία
αυτά θα αποτελέσουν άλλη μια
επιβεβαίωση της αρνητικής πορείας προς
τη κατεύθυνση της πολιτιστικής
επιβίωσης μας μέσα στο πολύ-πολιτιστικό
στημόνι του Καναδικού ανθρωπολογικού
μωσαϊκού, χωρίς
ωστόσο κανένας μας να φαίνεται
διατεθειμένος να αναρωτηθεί για τις
πιθανές αιτίες που δημιουργούν αυτή τη
κατάσταση.
Δεν
θα πρέπει δε να ξεχνάμε μήτε λεπτό ότι η
Έλληνο-Καναδική ομογένεια και οι
ομογενειακές παροικίες του Καναδά,
αποτελούν μια δυναμική οικονομική
οντότητα η οποία βρίσκεται στη πρωτιά
της ανάπτυξης των τεχνών, του εμπορίου
και των επιστημών. Είναι άδικο επομένως
να μην έχει τη δυνατότητα της διατήρησης
των ειδικών στοιχείων της πολιτιστικής
της ταυτότητας, όπως είναι η γλώσσα και
οι παραδόσεις της. Για να επιτευχθεί δε
αυτό υπάρχει άμεση ανάγκη αναζήτησης
νέας ηγεσίας, νέων ανθρώπων, με θέληση,
με ενθουσιασμό, με οραματισμούς και
περηφάνια για την πλούσια πολιτιστική
παράδοση και συνεισφορά μας στην
παγκόσμια κοινότητα και την ανάγκη
διατήρησης της από τις επερχόμενες
γενιές των καθημερινά “απερχόμενων”
μελών της πρώτης γενιάς μεταναστών.
“Πατρίδες”
