Γενοκτονίες
KΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Σ.
ΝΑΛΜΠΑΝΤΗ, ΚΟΛΩΝΙΑ εκ Κυργίων Δράμας
Αν και η
Γενοκτονία σε βάρος των Αρμενίων και των
Ελλήνων είναι ένα έγκλημα εναντίον του
ανθρωπισμού και ανήκει στις πιο
σημαντικότερες, ιστορικές
πραγματικότητες της κοινωνίας της
Τουρκίας, προσπαθεί κατά την άποψη των
οργανωτών η Πολιτεία να χτίσει το μέλλον
πάνω στην αποκήρυξη αυτής της
πραγματικότητας
0ι
Αρμένιοι είχαν εγκατασταθεί τον 7.π.Χ.
αιώνα στα τοπία της μαύρης και της
Κασπίας θάλασσας. Την εποχή της γέννησης
του Χριστού και κατά τον μεσαίωνα
υπήρχαν ιδρύσεις κρατών. Κατά τα άλλα
όμως ήτανε η Αρμενία διαμελισμένη
μεταξύ μεγαλύτερων δυνάμεων: μεταξύ
Ρώμης και Σασσανιδών, μετά Βυζαντίου και
Αράβων, και τελικά μεταξύ των Οθωμανών,
Περσών και των Ρώσων. Η πολιτιστική
ταυτότητα βασιζότανε στη γλώσσα, σε ένα
δικό της αλφάβητο και τη θρησκεία, διότι
οι Αρμένιοι είναι ο αρχαιότερος
χριστιανικός λαός. Κατά την εποχή της
οθωμανικής αυτοκρατορίας γύρω στα 1900
υπήρχαν 2 δύο εκατομμύρια Αρμένιοι
όπως και οι Εβραίοι ως μία μη
μωαμεθανικοί μειονότητα. Η πολιτιστική
ισότητα γι΄ αυτούς παρέμεινε
απραγματοποίητη, έπρεπε π.χ. να
πληρώνουν υψηλότερη φορολογία απ΄ ότι
οι μωαμεθανοί και δεν επιτρεπότανε να
υπηρετήσουν στον στρατό. Οι
επαγγελματικές τους επιτυχίες και η
συνοχή και αλληλοϋποστήριξη διέγειραν
τον φθόνο και επίσης η στενή επικοινωνία
με την χριστιανική Ευρώπη διέγειραν
ακόμα περισσότερη ζηλοτυπία και
δυσπιστία. Επίσης και το γεγονός, ότι
μέσα και έξω της οθωμανικής Αυτοκρατορίας
από το 1872 ίδρυαν συνδέσμους και κόμματα
για να αρχίσουν δράση για την
καλυτέρευση της κοινωνικής και νομικής
θέσης των Αρμενίων μέσα στην Οθωμανική
Αυτοκρατορία, αυτό βέβαια ήτανε για την
κυβέρνηση ένα αγκάθι στα μάτια. Από τον
19. αιώνα προσπαθούσαν οι 0θωμανοί μία
διαδικασία νομικής μεταρρύθμισης κατά
τα δυτικά πρότυπα, ήθελαν να
συγκεντρώσουν τη Διοίκηση και να
δημιουργήσουν έναν ισχυρό στρατό. Το
υπάρχον νομικό σύστημα νομιμοποιούσε κατά τον
ισλαμικό Νόμο την κυριαρχία των
μουσουλμάνων πάνω από το Gavur,
(μη μουσουλμάνων, άπιστος, αλλόπιστος,
ειδωλολάτρης), επίσης οι κυρίαρχοι
μωαμεθανοί είχαν επίσης και μέτρα
προφύλαξης. Το μοντέλο των εθνικών
κρατών της Δύσης απεναντίας περιέκλεινε
και παρουσιάσεις ισότητας, που
μπορούσαν να ερμηνευτούν με φιλελεύθερη,
πολιτική ή εθνική, ηθική λογική.
Έτσι πληροφορήθηκαν οι Έλληνες και
Αρμένιοι χριστιανοί, αλλά επίσης και
Άραβες και Εβραίοι κατ΄ αρχάς διαμέσου
φιλελεύθερων συνταγματικών
μεταρρυθμίσεων ( 1839, 1856), πολιτική
χειραφέτηση. Μετά όμως και όταν το 1876 ο Abdul Hamid,
ο κόκκινος και αιματηρός σουλτάνος ήρθε
στην αρχή, επανέφερε την μοναδική λάμψη
για χάρη της Οθωμανικής κυριαρχίας –
ακύρωσε λοιπόν το σύνταγμα, ακυρώθηκαν
τα πολιτικά δικαιώματα των πολιτών, αυτό
θα πει καμία νομική ισότητα των μη
μουσουλμάνων. Με την αυτοσυγκέντρωση
και ένωση όλων των μουσουλμανικών λαών
εναντίον των „Gavur“ ήλπιζε ο Abdul
Hamid να επιδράσει αντίθετα, στην
εσωτερική αποσύνθεση της αυτοκρατορίας
του και να δέσει τις προσπάθειες
ανεξαρτησίας των μουσουλμάνων Αράβων,
Κούρδων, Αλβανών καθώς επίσης και άλλους
λαούς.
0 αντιδραστικός σουλτάνος κυριάρχησε
τριάντα χρόνια από το 1878-1909, προσπάθησε,
να αποτρέψει τις κινήσεις ανεξαρτησίας
των κούρδων, Αλβανών και Αράβων και
άλλων λαών διαμέσου του στόχου του
πανσλαβισμού. Οι χριστιανοί γι΄ αυτόν
βρισκότανε σε δευτερεύουσα θέση και
όλες τις κινήσεις ελευθερίας τους άφησε
να κατασταλούν με βαρβαρότητα και ήταν
αιτία να καταχωρηθεί στην Ευρώπη το
επίθετο ο αιματηρός κόκκινος σουλτάνος.
Οι Αρμένιοι ήτανε ιδιαίτερα σε αυτόν
μισητοί, διότι εξαιτίας αυτών
παρακινούσαν οι Ευρωπαίοι διπλωμάτες
για την εκπλήρωση των μεταρρυθμίσεων,
που ήτανε οι Οθωμανοί υποχρεωμένοι και
αξίωνε η Ρωσία στο Κογκρέσο του
Βερολίνου, αφού είχε νικήσει την Τουρκία
το 1878. Έλαβε χώρα εκτεταμένο
σκηνοθετημένο προγρόμ και
δολοφονήθηκαν χιλιάδες και χιλιάδες
εξισλαμίστηκαν δια της βίας.
Για την εξασφάλιση ίσων δικαιωμάτων και
ενσωμάτωση των μη μουσουλμανικών λαών,
οι μεγαλύτεροι ήτανε οι Αρμένιοι και
Έλληνες με κάθε έναν περίπου 2
εκατομμύρια, δεν είχε αυτός κανένα
απολύτως ενδιαφέρον. Η ελευθερία
μετακινήσεων αυτών είχε κατασταλεί με
αιματηρές επεμβάσεις και μετατράπηκαν
σε θύματα της τουρκικής επιδίωξης για
εθνική ομοιογένεια.
Κατ΄ αρχάς η Ρωσία και από το Κογκρέσο
του Βερολίνου από το 1878 επίσης και οι
Δυτικές Δυνάμεις απαιτούσαν ένα ρόλο
προτεκτοράτου για τους Οθωμανούς
χριστιανούς. Από αυτήν την στιγμή
αρχίζουν τα πρώτα προγκρόμε, Progrome
στους Αρμενίους. Σε αυτούς έβλεπαν
πολλοί Τούρκοι από τώρα και μετά μία
κύρια πηγή για τον μαρασμό του «
άρρωστου άντρα στο Βόσπορο». Η σφαγή του
1894 και 1896 – είχαν λάβει ως πρόφαση μία
αφίσα του κόμματος Hntschak,
αρχές του 1893, όπου καλούσαν από τη μια
μεριά στη τουρκική γλώσσα τον
μωαμεθανικό πληθυσμό σε εξέγερση
εναντίον των καταπιεστών και από την
άλλη μεριά την εξέγερση των Αρμενίων
γεωργών, που είχαν τολμήσει να αμυνθούν
με ένα φορολογικό μποϋκοτάζ και
αργότερα με τα όπλα εναντίον ανυπόφορων
κουρδικών πιέσεων – αυτή η σφαγή
οδήγησε σε 50.000 ενδεχομένως 300.000 νεκρούς.
Κάτω από αυτούς και θύματα από αρρώστιες
και πείνα, και έφερε την εξαφάνιση
ολόκληρων χωριών. Επίσης και τα επόμενα
χρόνια ακολούθησαν οι καταδιώξεις του
αρμενικού πληθυσμού.
ΑΙΤΙΟΛ0ΓΗΣΗ ΚΑΙ ΣΤ0ΧΟΙ ΤΩΝ ΑΡΜΕΝΙΚΩΝ
ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ
Αν και
η Γενοκτονία σε βάρος των Αρμενίων και
των Ελλήνων είναι ένα έγκλημα εναντίον
του ανθρωπισμού και ανήκει στις πιο
σημαντικότερες, ιστορικές
πραγματικότητες της κοινωνίας της
Τουρκίας, προσπαθεί κατά την άποψη των
οργανωτών η Πολιτεία να χτίσει το μέλλον
πάνω στην αποκήρυξη αυτής της
πραγματικότητας. Και ερωτούν, αν
εξαρτάται το μέλλον της κοινωνίας στην
Τουρκία από αυτά τα ψεύδη και τις
μηδαμινότητες.
Αυτή η στάση της Πολιτείας προωθεί την
κοινωνιολογική διάλυση του μέλλοντος.
Για να περιφρουρήσουν το έγκλημα της
Γενοκτονίας που εδράζεται, στηρίζεται η
εξουσία, εγκαθιδρύουν ως μέσα
υπεράσπισης τα ψεύδη, την τρομοκρατία,
τον εκβιασμό και την απειλή. Με αυτόν τον
τρόπο αφήνουν ανοιχτές πόρτες και πύλες
για νέες γενοκτονίες. Πρέπει όμως οι
κάτοικοι της σημερινής Τουρκίας να
ενημερωθούν στο όνομα των ανθρωπίνων
δικαιωμάτων και πρέπει να έχουν την
ενθάρρυνσή μας και την ηθική υποχρέωση
των λαών μας και την πολιτική υποχρέωση
των κυβερνήσεών μας, ώστε και οι
επόμενες γενιές να πληροφορηθούν τα
αίτια των γενοκτονιών και να κάνουν
σκέψεις για τα επακόλουθα. Το πρόγραμμα
των Νεότουρκων του καθεστώτος της Ittihat
ve Terakki,
«Επιτροπής για Ενότητα και πρόοδο»
προέβλεπε να αφομοιώσει μη τουρκικούς
λαούς και να εξοντώσει μη αφομοιώσιμοι
λαοί, και υπήρξε από την εποχή της
ίδρυσης της τουρκικής δημοκρατίας μέχρι
σήμερα στην πρώτη γραμμή. Τα έτη μεταξύ
1915-1922 στο έδαφος της τουρκικής
κυριαρχίας έκαναν τον αρμενικό,
ασσυριακό και ελληνικό λαό διαμέσου της
γενοκτονίας, εξαφάνισης και εκδίωξης σε
«ασήμαντες» μειονότητες.
΄0πως στο παρελθόν επιθυμεί κανείς
επίσης και σήμερα με τις ίδιες
μεθοδεύσεις να αποδεκατίσει τον
κουρδικό λαό. Το ίδιο επιδιώκει και
σήμερα με την κατάληψη και κατοχή της
Βορείου Κύπρου. Που
αξιώνει τα δικαιώματά του και τις
ελευθερίες του και ασφαλώς και άλλες
μειονότητες. Οι κυρίως υπεύθυνοι είναι
οι Νεότουρκοι του καθεστώτος Ittihat ve
Terakki, που έσπρωξαν την οθωμανική
αυτοκρατορία στον ιμπεριαλιστικό
κατατεμαχισμό και διαμοιρασμό του
πολέμου και ο πόλεμος έχει
χρησιμοποιηθεί ως ευκαιρία για τον
σφαγιασμό των λαών. Η τουρκική
δημοκρατία φέρει ως κληρονόμος της
οθωμανικής Αυτοκρατορίας την συν ευθύνη
για τα εγκλήματα των Νεότουρκων, διότι
αυτή αποκηρύττει τις γενοκτονίες,
λατρεύει τους πρωταίτιους για την
ευθύνη των εγκλημάτων ως «Μεγάλους
Τούρκους» και τους έχουν τοποθετήσει
αυτούς σε ανώτατες κρατικές υπηρεσίες.
Αν και στο εντωμεταξύ έχει περάσει ένας
αιώνας, παρέμεινε άθικτη η κοινωνία της
Τουρκίας απέναντι στα εγκλήματα σε
βάρος του ανθρωπισμού και έχει ακόμα
παραλείψει να ασχοληθεί και να κάνει
συζήτηση με την ιστορία. Η πολιτεία και η
δημιουργούμενη νοοτροπία προώθησαν την
λατρεία της βίας. Αντί να λύσουν τα
προβλήματά της κοινωνίας τους έχει σε
θηριώδη κατάσταση η Πολιτεία. Το
κουρδικό πρόβλημα και η κατάληψη και
εποίκηση της Βορείου Κύπρου, που έχει
λάβει διεθνείς διαστάσεις είναι από τα
καλύτερα παραδείγματα. Το γεγονός, ότι η
καταπίεση των εθνικών μειονοτήτων, τα
βασανιστήρια και οι ατιμάσεις ανήκουν
στην ημερήσια διάταξη και έχει απωθήσει
η Πολιτεία στο βάθος, τέτοια κοινωνικά
προβλήματα σήψης, όπως π. χ. αεργία,
φτώχεια και ελλιπής μόρφωση.
Ένα
αποφασιστικό βήμα από την ανυπόφορη
κοινωνιολογική πραγματικότητα θα
μπορούσε να βρίσκεται στη συνείδηση της
κοινής γνώμης και στην καταδίκη των
εγκληματιών των γενοκτονιών σε βάρος
του ανθρωπισμού. Πολλοί ανθρωπιστές
σήμερα, είναι της άποψης, ότι ένα
αποφασιστικό βήμα σε αυτήν την
κατεύθυνση του βασικού εμποδίου θα
μπορούσε να υπερπηδήσει πολλά για να
έλθει η αληθινή ειρήνη με τα θύματα του
Αρμενικού, του Ελληνο-ποντιακού,
ελληνικού, κουρδικού και κυπριακού λαού.
Πρέπει επιτέλους κανείς να πιστεύει και
να αναγνωρίζει, ότι όλοι οι ειλικρινείς
άνθρωποι καταδικάζουν την βίαια
καταπίεση ενός άλλου λαού ως ένα έγκλημα
σε βάρος του ανθρωπισμού.
Στόχος όλων μας πρέπει να είναι να
θέσουμε τα ερωτήματα για το ταμπού των
γενοκτονιών του παρελθόντος, όπου
θεωρείται μιαρό και δεν πρέπει κανείς να
το αγγίζει, να βγάλουμε επιτέλους τα
απαραίτητα διδάγματα και να
ευαισθητοποιήσουμε την κοινή γνώμη,
ιδιαίτερα τη νέα γενιά, απέναντι στις
γενοκτονίες, που είναι τα χειρότερα
εγκλήματα σε βάρος του ανθρωπισμού.
Περαιτέρω θέλουμε να συμβάλλουμε με το
διάλογο στη διάλυση και μείωση του
ρατσισμού και σε συκοφαντικά ψεύδη
βασιζόμενες προκαταλήψεις εναντίον των
θυμάτων των γενοκτονιών, και να φέρουμε
σε φως επιστημονικά θεμελιωμένα
γεγονότα και να προωθήσουμε το διάλογο
για μία ειρηνική συμβίωση των λαών μας.
Πηγή:
Στήριξη και επέκταση των αρμενικών
οργανωτικών στόχων της Φρανκφούρτης από
08.02.-01.03.2002.
0 Taner Akcam,
αναφέρει, ότι έχουμε να κάνουμε με μία
κοινωνία, όπου το άτομο και μέσα στην
συλλογική συνείδηση των συμμετεχόντων,
αισθάνεται καθένα υποχρεωμένο να
αποκρύπτει την άποψή του και την πρόθεσή
του και μετέπειτα να διαπραγματεύεται
με το είδος και τον τρόπο με τους
λιγότερο από τους δύο διαφορετικούς
τρόπους συμπεριφοράς. Το αποτέλεσμα
είναι, ότι διαμέσου αυτής της βαθιάς
δυσπιστίας να βρίσκεται μία
δηλητηριασμένη ατμόσφαιρα μεταξύ των
ατόμων των συλλογικών ομάδων και του
κράτους. Τα όρια του εθνικού κράτους
στην περιφέρεια δημιουργήθηκαν ως
αποτέλεσμα δύο γεγονότων, δηλαδή του
πρώτου παγκόσμιου πολέμου και της
οκτωβριανής επανάστασης.
Αυτή η περίοδος χαρακτηρίζεται από δύο
διαφορετικές τάσεις. Από τη μια μεριά οι
επιδιώξεις των μεγάλων δυνάμεων να
διαμοιράσουν την οθωμανική
Αυτοκρατορία μεταξύ τους και από την
άλλη μεριά να εμποδίσουν την επεκτατική
πολιτική του „ Panislamistische
„ και «Pantouranistische“
της οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που
ακολουθούσε το στόχο μίας εθνικής και
θρησκευτικής Αυτοκρατορίας και ορμή
επέκτασης προς ανατολάς.....
H
σειρά
των γενοκτονιών δημοσιεύτηκε στα
ελληνόφωνα ΜΜΕ και ιστοσελίδες της
Αυστραλίας, Βορείου Αμερικής, Ευρώπης
και Ελλάδας.
Περαιτέρω Ιστορική ανασκόπηση και τα
σημερινά γεγονότα
0ι
οργανωτές την ιστορικής ανάμνησης στη
Γερμανία, αναφέρουν: ΄0τι οι
επικοινωνιακές γραμμές σχέσεων μεταξύ
της γερμανικής και τουρκικής ιστορίας
είναι άκρως πολλαπλής σημασίας. Μερικά
παραδείγματα πρέπει να αναφερθούν σε
αυτό το σημείο: α) Η Εθνικόσοσιαλιστική
κυβέρνηση της Γερμανίας αναφερότανε για
τον δικό της προγραμματισμό για την
γενοκτονία των ευρωπαίων Εβραίων στην
λεγόμενη «Λύση του αρμενικού
προβλήματος» «Ποιος μιλάει σήμερα για
την εξαφάνιση των Αρμενίων», ερώτησε ο
Χίτλερ στις 22. Αυγούστου 1939, όταν
αναφέρθηκε σε επικεφαλής των αρχηγών SS,
θανατηφόρων λόχων ιππικού…24 χρόνια
αργότερα διέπραξε παρόμοια γενοκτονία
σε βάρος των εβραίων. β) Κατά τον
δημοσιογράφο Armin
T. Wagner,
από το Βούππερταλ, που κατά τον πρώτο
παγκόσμιο πόλεμο ήτανε αξιωματικός
υγειονομικού στο γερμανικό στρατό
εγκαταστημένος στην Ανατολή, έχει
περιγράψει με φωτογραφίες και άρθρα την
γενοκτονία σε βάρος των Αρμενίων. γ) Το
1921 στο Βερολίνο, όπου έλαβε χώρα η δίκη
εναντίον του φοιτητή αρμενικής
καταγωγής Salamon Telirian,
που ήτανε κατηγορούμενος γιατί
δολοφόνησε τον τούρκο υπουργό
εσωτερικών Talaat Pascha,
έναν από τους κύριους υπεύθυνους για τη
γενοκτονία. δ) Χωρίς τις καταθέσεις και
δημοσιεύσεις από γερμανούς αυτόπτες
μάρτυρες, εκτός των άλλων από το ιερέα Johannes Lepsius,
που παρουσίασε επιστολές, τηλεγραφήματα
και τηλεγραφήματα στα προξενεία και
στον πρεσβευτή, δεν θα είχε πληροφορηθεί
η παγκόσμια κοινή γνώμη για τη
γενοκτονία. Στο ενδιάμεσο χρονικό
διάστημα αρμενικοί σύνδεσμοι με
οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων
έχουν αξιώσει με αίτηση από τη γερμανική
βουλή, να πιστοποιήσει τη γενοκτονία σε
βάρος των Αρμενίων διαμέσου της
τουρκικής κρατικής κυβέρνησης τα έτη
μεταξύ 1915 ως 1917 καθώς επίσης να καλέσουν
την τουρκική κυβέρνηση και το
Κοινοβούλιο, να αναγνωρίσει αυτά τα
ιστορικά γεγονότα. Στην Γερμανία και
στην εξορία ζώντες Τούρκοι διανοούμενοι
βλέπουν την επίσημη επιμνημόσυνη και
αναμνηστική Πολιτική της Γερμανίας
επίσης ως οδοδείκτη για ανάλογη
επικοινωνία με την ιστορία στην Τουρκία.
Από τις θλιβερότερες ημέρες των
μειονοτήτων στην οθωμανική
Αυτοκρατορία
Η 14η Σεπτεμβρίου, είναι η επέτειος της
καταστροφής της Μ. Ασίας-Ανατολικής
Θράκης. Έχει ανακηρυχθεί ημέρα
περισυλλογής και μνήμης των αξέχαστων
πατρίδων και των θυμάτων της
Μικρασιατικής τραγωδίας 1914-1924.
19η Μαΐου 1919 είναι ημέρα σημαδιακή για
τον ποντιακό Ελληνισμό και θεωρείται ως
Απαρχή της μεγάλης γενοκτονίας των
Ποντίων που ακολούθησε.
0 Κεμάλ Ατατούρκ ορίστηκε επιθεωρητής
του στρατού και μετατέθηκε στις
ανατολικές επαρχίες της Ανατολίας και
εκεί να αναλάβει κατ΄ εντολή των
συμμάχων την επίβλεψη και παρακολούθηση
του εξαχρειωμένου στρατού και να τον
εμποδίσει σε παρεκτροπές εναντίον μη
τουρκικών πληθυσμών.
Ακόμα δεν έφτασε τα μέσα Μαΐου του 1919
στην Ανατολία εφοδιάστηκε με εκτενή
πληρεξουσιότητες , όταν αυτός άρχισε, να
οργανώνει τον αμυντικό αγώνα. Πρότεινε
στους αξιωματικούς, που οι μονάδες τους
ήδη βρισκότανε σε εκτενή εξαχρείωση, να
προετοιμάσουν τον ανταρτικό αγώνα ως
μοναδική δυνατή μορφή του αγώνα, vgl. Richter,
Η 24η Απριλίου είναι η θλιβερότερη και η
πιο μαύρη ημέρα, των Αρμενίων και
καθιερώθηκε για τον αρμενικό λαό σε όλον
τον κόσμο ως επιμνημόσυνη ημέρα των
θυμάτων, που υπέστη στην ιστορία του και
στην αρχική του Πατρίδα στο ανατολικό
μέρος της σημερινής Τουρκίας. ΄0πως
είναι γνωστό στο Έριβαν της Αρμενίας
ανεγέρθηκε μνημείο μνήμης και
επεκτάθηκε σε ένα διεθνές Μουσείο, που
έχει στόχο να αγωνιστεί εναντίον της
λήθης, την επιμνημόσυνη ημέρα της
γενοκτονίας του ενάμισι εκατομμυρίου
Αρμενίων, καθώς επίσης και εναντίον κάθε
γενοκτονίας που λαμβάνει ακόμα και
σήμερα χώρα. Το Μνημείο του
ολοκαυτώματος του ΄Εριβαν υποχρεώνει
κυνηγημένες μειονότητες να σκεφθούν τη
δική τους ιστορία του πόνου και της
καταστροφής, και έτσι 24 Απριλίου είναι
ημέρα ανάμνησης των Αρμενίων, στις 5
Μαΐου συγκεντρώνονται οι Εβραίοι, και
στις 19. Μαΐου πηγαίνουν οι Έλληνες και
κατ΄ αυτόν τον τρόπο μεταβάλλεται το
Μνημείο του Ολοκαυτώματος σε διεθνή
τόπο ενθύμησης , που δεν είναι μόνο για
τον Αρμενικό λαό μεγάλης σημασίας, αλλά
και για άλλους λαούς που ακόμα δεν
δικαιώθηκαν από την πλατειά διεθνή
κοινωνία.
" Είκοσι αιώνες μετά Χριστό, ένας
μικρός και οπισθοδρομικός λαός σαν τους
Τούρκους μπόρεσε να διαπράξει τέτοια
εγκλήματα κατά του πολιτισμού και της
προόδου της ανθρωπότητας, θα έπρεπε να
υποχρεώσει κάθε σκεπτόμενο λαό να
σταθεί και να σκεφθεί, διότι αυτά τα
εγκλήματα διεπράχθησαν χωρίς καμία
αντίσταση εκ μέρους οιουδήποτε
χριστιανικού έθνους και ότι η τελευταία
φρικώδης σκηνή στη Σμύρνη που παίχτηκε
σε απόσταση λίγων μόλις μέτρων από τον
συμμαχικό και τον αμερικανικό στόλο...,
αν και ξέραμε καλά πως η Αμερική ήταν η
μόνη ελπίδα τους, όχι μόνο κωφεύσαμε
στις απελπισμένες κραυγές των
χριστιανών πού πέθαιναν , αλλά και
σήμερα ακόμα, για να επιτύχουμε
οικονομικά οφέλη, τείνουμε ολοένα και
πιο πολύ να αθωώσουμε τους Τούρκους και
να παραβλέπουμε τα εγκλήματά τους".
Πρόλογος του James
W. Gerard
στο βιβλίο του Georg
Horton, Η μάστιγα της Ασίας, Αθήνα (Εστία)
1993.
Ακόμα και σήμερα οι Τούρκοι καταπατούν
βάναυσα το σεβασμό των διεθνών συνθηκών
και του Διεθνούς Δικαίου και συνεχίζουν
τις τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο και
την αύξηση των πιθανοτήτων μιας
στρατιωτικής σύρραξης. Ακόμα και σήμερα
στην ίδια τους τη χώρα παραβιάζουν
βάναυσα τα ανθρώπινα δικαιώματα και
φυλακίζουν τους Κούρδους, απαγορεύουν
τη γλώσσα τους και εκτοπίζουν τον άμαχο
πληθυσμό καταστρέφοντας τα χωριά τους. Aκόμη
και σήμερα οι τούρκοι χαρακτηρίζουν και
καταπολεμούν τους κούρδους ως
τρομοκράτες και στα ίδια χωριά και
πόλεις τους, πού εκεί αποτελούν κατά 90%
του πληθυσμού. Ακόμα και σήμερα οι
τούρκοι με τη βοήθεια των Άγγλων και των
Αμερικανών ονειρεύονται την κατάκτηση
και κατοχή των πετρελαιοπηγών του
Βορείου Ιράκ. Ακόμα και σήμερα οι
τούρκοι με το Νέο Μοντέλο του Νάτο, που
χαρακτηρίζει ως απειλή την τρομοκρατία,
την οργανωμένη εγκληματικότητα, την
διακοπή προμήθειας πρώτων υλών και τα μη
ελεγχόμενα ρεύματα των προσφύγων,
προσπαθεί με την υποστήριξη της
Αμερικής εναντίον του Αφγανιστάν, να
αποκτήσει κατοχικά δικαιώματα, στο Ιράκ,
στην Κύπρο, στο Αιγαίο και στη Θράκη. Η
Ελλάδα μέσα ή έξω από την Ευρωπαϊκή
Ένωση απειλείται κάθε στιγμή από την
Τουρκία και από τις δεσμεύσεις της ΕΕ
απέναντι της Τουρκίας για τον
σχηματισμό της δικής της δύναμης, που
για την Ελλάδα είναι θανάσιμη η
εξωτερική της πολιτική και η δύναμη δεν
μπορεί να προσφέρει καμιά ευνοϊκή
συμπαράσταση. Οι εγγυήσεις και των
Αμερικάνων και των ΄Άγγλων δεν μας
σώζουν από την καταστροφή και
παραδείγματα έχουμε τον πρώτο παγκόσμιο
πόλεμο και την Κύπρο. 0ι Έλληνες της
Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της
Τενέδου με τη συμφωνία της Λοζάννης του
1923 έπρεπε να αποκτήσουν αυτοδιοίκηση
και σεβασμό των δικαιωμάτων τους. Τίποτε
από αυτά δεν πραγματοποιήθηκε . Παρ΄ όλα
που περάσανε 80 χρόνια μετά την υπογραφή
της Συνθήκης της Λοζάννης δυστυχώς δεν
επιβεβαιώθηκε έκτοτε, και ακόμα απόλυτα,
η τότε ευχή του Βενιζέλου, ότι, δηλαδή,
μπορούμε με εμπιστοσύνη πλέον η Ελλάδα
ν΄ ατενίζει το μέλλον και ακόμα και με
την σημερινή επαναπροσέγγιση στις
σχέσεις της μεταξύ των Ελλάδας και της
Τουρκίας και με την προοπτική της
Τουρκίας στην ΕΕ δεν έχουν ακόμα
αποδώσει οι ελπίδες μας, ώστε να φέρουν
για την Ελληνοτουρκική συνεργασία μία
αμοιβαία εμπιστοσύνη και
αλληλοκατανόηση και με την λύση των
προβλημάτων που παραβιάζουν το διεθνές
δίκαιο. Και πώς μπορούσε όμως να συμβεί
αυτό, όταν η Τουρκία ουσιαστικά δε
δέχθηκε ουδέποτε το Status
quo στο Αιγαίο, αλλά και στη Θράκη
και μονίμως σχεδιάζει και απεργάζεται
την ανατροπή της. Χαρακτηριστικό
παράδειγμα δεν είναι μόνο η ΄Ιμβρος και
η Τένεδος, που η Τουρκία προχώρησε στον
εξοστρακισμό του ελληνικού πληθυσμού.
Δεν είναι τα εγκλήματα μόνο στην
Κωνσταντινούπολη με τα Σεπτεμβριανά ή η
Κύπρος με την εισβολή και τη διχοτόμησή
της και με την ανοχή των μεγάλων
δυνάμεων και της διεθνούς κοινωνίας.
Είναι ακόμη και τα προκλητικά γεγονότα
του 1976 με την έξοδο του " Χώρα" ,
είναι εκείνα του Μαρτίου του 1987 καθώς
επίσης και οι συνεχείς επί 25 χρόνια
προκλητικές παραβιάσεις του εναερίου
χώρου και τα τελευταία γεγονότα των
βραχονησίδων ΄Ιμια.
Το
1923 ζούσαν στην Κωνσταντινούπολη πάνω
από 3ΟΟ.ΟΟΟ Έλληνες, σήμερα διαμένουν
μόνο 5.ΟΟΟ υπό καθεστώς τρόμου και χωρίς
καμιά προοπτική εξέλιξης.. 0ι Τούρκοι
εφάρμοσαν συστηματικά σχέδιο εξόντωσης
των πληθυσμών στη Μ. Ασία, την
Κωνσταντινούπολη, την ΄Ίμβρο και την
Τένεδο και σήμερα στην Κύπρο και στο
Κουρδιστάν. Για όλα αυτά, η Διεθνής
Κοινότητα δεν αντέδρασε και δεν
αντιστάθηκε. Η ιστορία μας και η
γεωγραφική μας όμως θέση στο ανατολικό
Αιγαίο επιβάλλουν ασφαλώς την ειρηνική
συνύπαρξη των δύο λαών. Η προσπάθειά μας
πρέπει να στραφεί εντατικότερα στις
κοινωνίες της ευρωπαϊκής Ένωσης και της
Διεθνούς Κοινωνίας για να διαπεράσει η
αναγνώριση των διεθνών κανόνων και του
Διεθνούς Δικαίου σε όλες μας τις
διαφορές με τους γείτονες. Ασφαλώς ευχή
μας είναι σιγά, σιγά να υποχωρήσει η
αμοιβαία καχυποψία Ελλάδος / Τουρκίας
και πρέπει σιγά, σιγά να αποδώσουν οι
καρποί της δημοκρατικής και κοινωνικής
ανταπόκρισης για χάρη της ειρηνικής
συμβίωσης και ασφαλώς και της αποδοχής
από όλους καθώς επίσης και από τους
γείτονες μας των διεθνών κανόνων του
παιχνιδιού και της διεθνούς κοινωνίας..
Βέβαια δεν πρέπει να επαναληφθεί η εποχή
του 1878, 1895 και μετέπειτα, όταν ζητούσαν
οι διαφορετικές μειονότητες, ελευθερίες
και αυτονομία και οι μεγάλες δυνάμεις
προτίμησαν πρώτα να καθησυχάσουν τους
φίλους 0θωμανούς, ώστε να επανέλθει η
γαλήνη στον τόπο και μετέπειτα να λύσουν
τα προβλήματα των μειονοτήτων...
Γνωρίζουμε όμως τα αποτελέσματα της
αναξιοπιστίας, της απραξίας και
βουβαμάρας των μεγάλων δυνάμεων, όταν
στο Κογκρέσο του Βερολίνου το 1878,
αποφασίστηκε να δοθεί στους Αρμενίους
Αυτονομία, που όμως δεν
πραγματοποιήθηκε ποτέ και τη συνεχή
απραξία 1885, 1894-95, 1897, 1911, 1914, και μετέπειτα
που είχαμε τις τραγικές συνέπειες σε
βάρος των μειονοτήτων.
Κατά τις μαρτυρίες των Μικρασιατών
γονιών μου ήδη από τα παράλια της
Προύσας ( Γιαλή Τσιφλίκι) έγιναν
εκδιώξεις με συμβουλή των γερμανών του
ελληνικού πληθυσμού προς το εσωτερικό
της χώρας κα κατέφευγαν στα βουνά τα έτη
1911, 1912, 1914, όπου οι τούρκοι έκαναν
πλιάτσικο των περιουσιών τους, από εκεί
θυμότανε ακόμα το τραγούδι: «Δευτέρα,
Τρίτη στο βουνό, Τετάρτη μες΄ τη Τρίλλια,
Παρασκευή ξημερώματα βρεθήκαμε στην
Πατρίδα. Βρίσκουμε τις πόρτες ανοιχτές
και τα σκυλιά δεμένα και τα μπαούλα
ανοιχτά στις σκάλες πεταμένα». Μετά από
αυτά ο παππούς μου με την οικογένειά του
εγκαταστάθηκε στην Προύσα και όταν
έγινε η ανακωχή το 1918-1919 γυρίσανε στο
Γιαλή Τσιφλίκι, στα παράλια της Προύσας
και τα βρήκανε όλα να είναι καμένα. Πολύ
φοβούμαι μήπως συμβεί κάτι τέτοιο και με
την ελληνική συναίνεση στην μη ανάμιξη
της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε φιλονικίες
μεταξύ μελών του ΝΑΤΟ, δηλαδή στην Κύπρο,
στο Αιγαίο και στη Θράκη και την
ελληνική συναίνεση για παραχώρηση στην
Τουρκία να συναποφασίζει για αποστολή
της Ευρωπαϊκής δύναμης σε δράσεις στην
εγγύς Ανατολή, στην περιοχή του Καυκάσου,
αλλά επίσης και στην Νότια Βαλκανική,
διότι πρέπει πρώτα οι Ευρωπαίοι να
έλθουν σε συμφωνία με την ΄Αγκυρα. 0ι
ασφυκτικές δυσκολίες αρχίζουν
καταστροφικά και με το Κυπριακό και με
τα άλλα τεχνικά δημιουργούμενα
προβλήματα, αν δεν δράσουμε προτού ακόμα
εισέλθει η Τουρκία στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση.
Γνωρίζουμε, ότι οι 0θωμανοί είχαν
μετατρέψει τις ευνοϊκές συμφωνίες του
1878 των συμμάχων σε βάρος των μειονοτήτων…
Σήμερα η Τουρκία προσπαθεί να
μετατρέψει στο πρόγραμμα της εισδοχής
στην ΕΕ, ό,τι μέχρι τώρα είχαν όλοι οι
εταίροι μας αποδεχθεί για τη λύση του
Κυπριακού… Σε αυτά τα κριτήρια ανήκει
και η συνεργασία της ΄Αγκυρας για τη
λύση του Κυπριακού στη βάση των
αποφάσεων των Ηνωμένων Εθνών και την
απόσυρση των τουρκικών στρατευμάτων
κατοχής….
Με την πτώση της Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας και την επικράτηση και
άνοδο των Νεότουρκων στην εξουσία το 19Ο8,
αποφασίζεται από την τριάδα Ενβέρ,
Ταλάατ και Τζεμάλ στη Θεσσαλονίκη ένα
απάνθρωπο σχέδιο εξοντώσεως των
χριστιανών της πρώην Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας. Το κίνημα των Νεότουρκων,
το 19Ο8 αποτελεί την αντεπανάσταση των
Τούρκων ενάντια στα προοδευτικά
κινήματα. Οι Νεότουρκοι αρνιούνται πως
υπάρχει εθνικό ζήτημα στην Τουρκία και
επιλέγουν την πολιτική της βίαιης
αφομοίωσης πληθυσμών. Εκτός των Τούρκων,
όλα τα άλλα στοιχεία να εξοντωθούν,
άσχετα σε ποία θρησκεία ή πίστη ανήκουν.,
είναι επιταγή των Νεότουρκων. Οι
Νεότουρκοι βάζουν σε εφαρμογή τα σχέδιά
τους.
Με αυτόν τον τρόπο θέλησαν να
εξαφανίσουν τις αναπτυσσόμενες
αυτονομιστικές τάσεις πρώτα από τους
Αρμενίους και τους Έλληνες του Πόντου
και της Ιωνίας και έπειτα από τους
Κούρδους.
Μεταξύ των ετών 1915-1922 στο έδαφος της
τουρκικής κυριαρχίας έλαβε χώρα
διαμέσου της γενοκτονίας και εκδίωξης
σε βάρος του αρμενικού, του ασσυριακού
και ελληνικού λαού τέτοιες βαρβαρότητες,
ώστε να καταντήσουν αυτοί οι λαοί σε
ασήμαντες μειονότητες. ΄0πως στο
παρελθόν επιθυμούν και πάλι σήμερα να
αποδεκατίσουν τον κουρδικό λαό με τις
ίδιες μεθοδεύσεις, γιατί απαιτεί τα
δικαιώματά του και τις ελευθερίες. Ο Dschemal
Achmed 1872-1922 με την Ελληνίδα μητέρα
δολοφονήθηκε στις 22. Ιουλίου στην
Τιφλίδα, πρωτεύουσα της Γεωργίας από
τους Αρμενίους Bedros Der
Bohossian και Artaches
Kevorkian, επίσης από μέλη της οργάνωσης
των εκτελεστών. Επίσης και ο τελευταίος
μεγάλος της εξόντωσης των Αρμενίων Mehmed Nazim,
δολοφονήθηκε στις 26.Αυγούστου 1926 από τον
Κεμάλ Ατατούρκ, μαζί με τους άλλους
Νεότουρκους Mehmed Dchavid,
Kara Kemal
και Ismail Dschambolai,
διότι προσπάθησαν να δολοφονήσουν τον
Ατατούρκ..
Τέλος της
παρέμβασης, βλέπε : Wolfgang Gusτ: Der Völkermord
an den Armeniern, München, Wien 1993. „0
μεγάλος εχθρός του χριστιανισμού, ο
μουσουλμανικός εξαπλώθηκε αποκλειστικά
με το σπαθί και τη βία. Οι Τούρκοι
διατήρησαν τις θηριώδεις παραδόσεις και
διέπρεψαν σε βιαιότητες που όμοιές τους
δεν διέπραξε ποτέ καμιά από τις φυλές
«
Την τριανδρία των Νεότουρκων την
αποτελούσαν: Ο ανθυπολοχαγός-Leutnant
και Υπουργός πολέμου-Kriegsminister
Ismail Enver,
ο λοχαγός-Hauptmann
και Υπουργός Ναυτικού-Marinenminister
και διοικητής στρατού στη Συρία: Ahmed
Dschemal και ο Υπουργός και αργότερα
Μεγαλοβεζίρης Mehmed Talaat.
Ο Dschemal είχε μία Ελληνίδα μητέρα και
ήτανε Γαλλόφιλος. Ο Talaat ήτανε βουλγαρικής
καταγωγής και ο Enver
σέρβοαλβανικής καταγωγής και
γερμανόφιλος. Και οι τρεις προερχότανε
από φτωχές οικογενειακές συνθήκες. Ο Mehmet Ταλάατ Pascha , 1874-1921, δολοφονήθηκε από τον
Αρμένιο εκδικητή Soromon
Tehlerjan στο Βερολίνo
στις 15. Μαρτίου 1921. ΄0ταν o Ταλάατ κηδεύτηκε στο ισλαμικό
Νεκροταφείο του Βερολίνου έφθασε από το
Γερμανικό Υπουργείο Εξωτερικών της
Δημοκρατικής Δημοκρατίας της Βαϊμάρης
ένα στεφάνι με το αφιέρωμα: «Για έναν
Μεγάλο πολιτικό άνδρα και πιστό Φίλο».
0 Ενβέρ Pascha
1881-1922, δολοφονήθηκε το 1922 στο Τουρκεστάν
και ο Τζεμάλ Cemal
συντάχθηκαν κάτω από τη σημαία του
προφήτη στους παλιούς ή τους νεότερους
καιρούς.... Από το 1822 - 19Ο4 οι Τούρκοι
έσφαξαν 328.477 χριστιανούς¨". . Georg Horton.
Από ιστορικής άποψης, πρέπει να
αναφέρουμε, ότι " Η 24. ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1915 " η
νεοτουρκική κυβέρνηση έθεσε σε εφαρμογή
ένα σχέδιο εξόντωσης των Αρμενίων με
συλλήψεις, εξορίες, δολοφονίες
διανοουμένων και πολιτικών, όπου στην
προγραμματισμένη ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ έπεσαν 1.5ΟΟ.ΟΟΟ
εκ. θύματα Αρμενίων. Επίσης προ πολλού
συμπληρώθηκαν πάνω από 1ΟΟ χρόνια της
ημέρας των φρικιαστικών σφαγών των
Αρμενίων από τους Τούρκους τα έτη 1894 - 1896,
όπου σφαγιάσθηκαν 3ΟΟ.ΟΟΟ χιλ. Αρμένιοι.
Κωνσταντίνος Σ. Ναλμπάντης, Κολωνία,
k-nalbantis@hotmail.de, www.kn-megalexandros.gr
"
