Οι Δημιουργοί της Δημοκρατίας
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η δεύτερη γενιά των Καναδών μεταναστών ελληνικής καταγωγής , αποτελεί μέρος αναπόσπαστο της πλατιάς κοσμοπολίτικης και πολυπολιτιστικής κοινότητας της Καναδικής ομοσπονδίας.
Μια ματιά και μόνο στον κατάλογο των επαγγελματιών και επιχειρηματιών της χώρας, αρκεί για να επιβεβαιώσει τη πραγματικότητα. Ενώ όμως οι νεαροί Καναδοί Ελληνικής καταγωγής, διαπρέπουν σε κάθε κλάδο επιστημονικό, παραγωγικό, εμπορικό, πολιτικό, της κοινότητας στην οποία αναπτύσσονται και ζουν, παράλληλα συνεχίζουν να αισθάνονται ιδιαίτερη περηφάνια για τις πολιτιστικές τους ρίζες και τις πολιτιστικές αξίες που κληρονόμησαν. Για αυτούς Ελληνισμός σημαίνει πολιτισμός, τέχνη, γλώσσα και δημοκρατία.
Όλοι οι νεαροί Καναδοί ελληνικής καταγωγής αισθάνονται ιδιαίτερη περηφάνια για το ότι οι πρόγονοί τους είναι εκείνοι που πρώτοι δημιούργησαν και εφάρμοσαν, σαν πολιτικό σύστημα, εκείνο της δημοκρατίας, δίδοντας έτσι έμφαση στις δυνατότητες και τη συμβολή του πολίτη στα κοινά. Ο γνωστός Δήμος της αρχαίας αθηναϊκής κοινωνίας, δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια κλασική έκφραση της συμμετοχής των πολιτών στα κοινά. Η διενέργεια εκλογών για την ανανέωση της εντολής άσκησης της εξουσίας, ακόμα και ο ανδραποδισμός πολιτικών αντιπάλων των ισχυρών της ημέρας, ήταν υπόθεση δεμένη με την εκφρασμένη θέληση της πλειοψηφίας των πολιτών.
Περιέργως, η αρετή αυτή, φαίνεται ότι έχει παρερμηνευθεί από μια ομάδα ατόμων της παροικίας του Τορόντο, τα οποία έχουν κακοποιήσει και παραποιήσει κάθε έννοια δημοκρατικής δεοντολογίας. Κάνοντας δε κατάχρηση των μηχανισμών του συστήματος εφαρμόζουν, τη τελευταία δεκαετία, τη μέθοδο διορισμού, άνευ εκλογών, ηγεσίας στα παροικιακά μας καθιδρύματα.
Τη μέθοδο αυτή, πρώτη εφάρμοσε τα τελευταία έξι χρόνια η ομάδα που διατηρεί την ηγεσία της,( άλλοτε πραγματικά δυνατής), ελληνικής κοινότητας Τορόντο.
Με το πρόσχημα της δήθεν εξοικονόμησης πόρων του κοινοτικού ταμείου “με την αποφυγή των δαπανών των εκλογών”, οι λίγοι που διαχειρίζονται ανεξέλεγκτα τα της ομογενειακής κοινότητας, κατάφεραν να επιβάλλουν, στον ομογενειακό οργανισμό, κάποιο είδος “χειμερίας νάρκης”, η οποία οδηγεί αναπόφευκτα στην αποτελμάτωση, την αποδυνάμωση και μοιραία στη διάλυση. Και ενώ ισχυρίζονται ότι στόχο τους αποτελεί η εξοικονόμηση κεφαλαίων για την πραγματοποίηση των “μεγάλων οραματισμών ” τους για την δημιουργία πολιτιστικών κέντρων και άλλων παρεμφερών μεγαλεπήβολων προγραμμάτων, περιέργως χωρίς καμία αιτία κατασπαταλούν χιλιάδες δολάρια το χρόνο, (από το κεράκι του Αγίου), για να χρηματοδοτούν φορείς των ομογενειακών μέσων μαζικής ενημέρωσης οι οποίοι πρόσκεινται σε αυτούς και τους λιβανίζουν καθημερινά, προσπαθώντας να δημιουργήσουν μύθους γύρω από τις ηγετικές τους ικανότητες και φυσικά και την αφαίμαξη κυβερνητικών κεφαλαίων ως δωρεών για τη πρόοδο της κοινότητας.
Αξίζει να αναφερθεί ότι ένα κομμάτι γης, του οποίου η αρχική αξία ήταν γύρω στις 500.000 δολάρια, το πλήρωσαν με 2,200,000 προκειμένου να οικοδομήσουν πάνω του, το “όνειρο του Ελληνισμού”, και το οποίο τελικά αποδεικνύεται ακατάλληλο λόγω του ότι το υπέδαφος του είναι μολυσμένο, η δε τοπική αυτοδιοίκηση αρνείται να εκδώσει άδεια ανέγερσης εγκαταστάσεων πάνω σε αυτό. Αλλά όμως αυτό αποτελεί ένα μόνο παράδειγμα του τι μπορεί να μας συμβεί σαν κοινότητα εξ αιτίας της ανοχής μας μη δημοκρατικών πρακτικών.
Χειρότερο, δυστυχώς, είναι το γεγονός ότι ύστερα από μια οργανωμένη προσπάθεια των ιδίων αυτών βασικά ατόμων να εκτροχιάσουν την διοίκηση του Ελληνικού Σπιτιού, (γηροκομείου), και εξ αιτίας της αγανάκτησης και αποχώρησης των νοικοκυραίων που υπηρετούσαν νόμιμα τον οργανισμό. Με τη γνωστή μέθοδο του διορισμού συγγενών και φίλων στις επιτροπές του μηχανισμού των εκλογών, κατόρθωσαν για άλλη μια φορά, να εκπαραθυρώσουν τη δημοκρατία και από το γηροκομείο, -το οποίο η ομογένεια έχει τόση ανάγκη-, και ακολουθώντας το προηγούμενο παράδειγμα των κοινοτικών διοικήσεων, απέρριψαν κάθε υποψήφιο που δεν ικανοποιούσε τα γούστα τους και τελικά εισηγήθηκαν το διορισμό της νέας διοίκησης, χωρίς τη διεξαγωγή εκλογών.
Το περίεργο όμως είναι ότι ο επίδοξος πρόεδρος του οργανισμού, ο οποίος κατηγορούσε την διοίκηση του γιατρού Καραλή, ως αντιδημοκρατική, αισθάνεται τώρα άνετα καθώς έχει διασφαλίσει το “θρόνο του”, διορισμένος από μια ομάδα ατόμων συγγενικών των συνεργατών του. Χωρίς καν να αντιλαμβάνεται ότι δημιουργεί ένα προηγούμενο πρακτικής,το οποίο με το χρόνο θα γίνει αιτία διάλυσης του θαυμάσιου αυτού οργανισμού. Όσο για ορισμένα ομογενειακά μέσα μαζικής ενημέρωσης τα οποία στο παρελθόν δεν έπαυαν να “καταγγέλλουν διοικητικές παρατυπίες”, από την ώρα που εξασφάλισαν το μονοπώλιο των διαφημίσεων και ανακοινώσεων του οργανισμού, απλώς βλέπουν και σιωπούν...
Κάτω από αυτή τη πραγματικότητα είναι επόμενο να δημιουργούνται προβληματισμοί και ερωτήματα για το που πραγματικά οδηγείται η παροικία, και τι συμβαίνει με τη δημοκρατία των πολιτιστικών μας παραδόσεων, για τις οποίες είμαστε τόσο περήφανοι.
“Πατρίδες”
