Τιμώντας
τα ξεχασμένα θύματα μιας γενοκτονίας.
Ο Μάης είναι ο μήνας της ζωής. Ο μήνας της ξαναγεννημένης φύσης. Ένας μήνας εκφραστικός της προσδοκίας του ανθρώπου για μια δεύτερη ευκαιρία ζωής.
Το
Μάη γιορτάζει ολόκληρη η φύση καθώς φύση
και ζωή συμμετέχουν στο ατέλειωτο
πανηγύρι της ομορφιάς και της αρμονίας.
Αυτός
είναι και ο λόγος που η φυλή το Μάη
διάλεξε σε μια συμβολική έκφραση μνήμης
για να τιμήσει τα θύματα της Οθωμανικής
θηριωδίας, τα αδικοχαμένα αδέλφια
πάνω στο βωμό των πολιτικών
σχεδιασμών και της δεοντολογίας εκείνων
που κρίνουν τις τύχες των λαών.
Η
19η του Μάη, είναι μια μέρα ιερή
στην μνήμη του ελληνικού λαού και έθνους.
Μια
μέρα αφιερωμένη στην ανάμνηση της
σφαγής εκείνων που η διεθνής κοινότητα
συνεχίζει να “ αγνοεί ”, παραβλέποντας
κάθε αρχή σεβασμού των δικαιωμάτων του
ανθρώπου και της ανάγκης
παραδειγματικής τιμωρίας των σφαγέων
των λαών. Τη μέρα αυτή θυμάται το έθνος
τη Γενοκτονία των αδελφών Ελλήνων του
Πόντου.
Μιλώντας
στο εθνικό κοινοβούλιο του Καναδά, στις
20 του Μάη, μια μόνο μέρα μετά το μεγάλο
πολιτικό δράμα της χώρας, η ομογενής
βουλευτής Ελένη Μπακοπάνου, ήλθε
πράγματι να μας υπενθυμίσει τις ευθύνες
και τις υποχρεώσεις όλων μας έναντι της
ιστορίας και του λαού μας.
“Κύριε
Πρόεδρε, η χθεσινή μέρα, η 19η Μαΐου,
έχει αναγνωριστεί από τη Βουλή των
Ελλήνων και τους Καναδούς ελληνικής
καταγωγής ως ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας
των Ελλήνων του Πόντου.
Ο
Πόντος, κύριε Πρόεδρε, “θάλασσα” στην
ελληνική γλώσσα, βρίσκεται στη
νοτιοανατολική παράκτια περιοχή της
Μαύρης Θάλασσας, και η σχέση του Πόντου
με τον Ελληνισμό εκτείνεται στα
προϊστορικά χρόνια των θρύλων του
Ιάσωνα και των Αργοναυτών, και του
Ηρακλή. Για τους Έλληνες του Πόντου όμως,
κύριε Πρόεδρε, όλα κατέληξαν σε τραγωδία
το 1922. Πάνω από 350,000 χιλιάδες άτομα
σκοτώθηκαν στα χέρια των Οθωμανών.
Κύριε
Πρόεδρε, έχω πάντα διατυπώσει ευθαρσώς
την αντίθεσή μου εναντίον τέτοιων
ωμοτήτων, τέτοιων εγκλημάτων κατά της
ανθρωπότητας, και έχω πάντα αγωνιστεί
για την αναγνώριση γενοκτονιών,
συμπεριλαμβανομένης
και της γενοκτονίας των Αρμενίων ,
για την οποία πήρα το λόγο και επέστησα
τη προσοχή σας στη πρώτη επέτειο της
αναγνώρισης της από αυτή τη Βουλή πριν
από ένα μήνα σαν σήμερα. Και θέλω να σας
διαβεβαιώσω ότι θα συνεχίσω τις
διατυπώσεις μου έως ότου η διεθνής
κοινότητα αναγνωρίσει
επίσης την Γενοκτονία των Ποντίων.
Κύριε
Πρόεδρε,
κλείνω
με
ένα
παράθεμα
του
διπλωματικού
συντάκτη
των UK
Times, Richard Beeston, ο
οποίος
το 1977 είπε
χαρακτηριστικά
: “the efforts may be modest, but the importance of keeping the memory
of the victims alive is more than simply an argument over history”.( Οι
προσπάθειες μπορεί να είναι μικρές, πλην
όμως η σπουδαιότητα διατήρησης της
μνήμης των θυμάτων ζωντανή αποτελεί
πολύ περισσότερο από μια απλή διαφωνία
γύρω από την ιστορία).
Μια
ενέργεια της εντ. Ελένης Μπακοπάνου, η
οποία πραγματικά την τιμά, όπως τιμά και
όλους εκείνους που έχουν τη μεγάλη τύχη
εκπροσώπησης τους από έναν άξιο
εκπρόσωπο στο εθνικό κοινοβούλιο του
Καναδά, όπως η ομογενής πολιτικός.
Σε
μια εποχή μάλιστα που εκπρόσωποι του
διπλωματικού σώματος των Αθηνών
προσπαθούν να δικαιολογήσουν την
απαράδεκτη ανοχή και ηττοπάθεια του
διεφθαρμένου καθεστώτος που υπηρετούν,
με τις διεθνείς συνθήκες με τις οποίες
είναι συμβεβλημένη η Ελλάδα !
Το
χειρότερο είναι ότι παρά τον σεβασμό και
την ανοχή των Αθηνών για τις καθημερινές
παραβιάσεις των οπλισμένων αεροσκαφών
της πολεμικής αεροπορίας της “φίλης”
Τουρκίας, κανένας απολύτως των
Ευρωπαίων συνεταίρων της Αθήνας δεν
φαίνεται να προβληματίζεται για τις
κατάφωρες και προκλητικές καθημερινές
παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου. Το
χειρότερο προσπαθούν να μας πείσουν ότι
“δεσμεύονται” από τις συμβατικές τους
υποχρεώσεις.
΄Το
ότι τα Τουρκικά φουσάτα
κατοχής της νήσου παραμένουν προκλητικά
κυρίαρχοι του μισού νησιού, το ότι
ολόκληρο το Ανατολικό Αιγαίο έχει
καταστεί “γκρίζα ζώνη”, το ότι στα Ίμια
δεν τολμούν να σταματήσουν οι Έλληνες
ψαράδες ούτε για δευτερόλεπτο, δεν
προβληματίζει κανέναν στην Αθήνα, η
οποία παραμένει “πιστή στις συμβατικές
της υποχρεώσεις”.
Ένα
γεγονός το οποίο παρουσιάζει εμφατικά
το μεγαλείο και την δύναμη της θέλησης
της ομογενούς, μέλους του εθνικού
κοινοβουλίου του Καναδά.
Χίλια
ευχαριστώ Ελένη. Στο όνομα της μνήμης
όλων εκείνων, όχι μόνον των Ελλήνων του
Πόντου και της Ιωνίας, της Σμύρνης και
της Κωνσταντινούπολης, μα και των
Αρμενίων, και των υπολοίπων
χριστιανικών λαών
που δεινοπάθησαν κάτω από την βάρβαρη
μπότα των Οθωμανών, των επιγόνων και
των συμμάχων τους, ένα μεγάλο
ευχαριστώ. Οι Καναδοί ελληνικής
καταγωγής εκφράζουν τις ευχαριστίες και
την εμπιστοσύνη τους
στο ανίκητο πνεύμα και το πάθος σου
για δικαιοσύνη, και σε ευχαριστούν.
Είσαι μια άξια εκπρόσωπος και ηγέτης
όλων μας.
“Πατρίδες”
