Ελληνική
επικαιρότητα
Περί
συναίνεσης και πράσινων αλόγων...
Σχολιάζει Ο
Παναγιώτης (Πήτερ) Τριαντάφυλλος
Περί
συναίνεσης ο καβγάς στην μητροπολίτη
Ελλάδα. Όλοι αναφέρονται σε αυτήν, στην
μεγάλη ανάγκη για την συμφωνία και
συνεργασία των πολιτικών κομμάτων της
χώρας. Το ερώτημά μου λοιπόν για ποια
ανάγκη συναίνεσης υπονοούν οι
δημοσιογράφοι του εθνικού κέντρου.
Μήπως δεν είναι οι πολιτικοί της Ελλάδας
και όσοι άσκησαν την εξουσία τα
τελευταία σαράντα χρόνια
που οδήγησαν τη χώρα στο σημερινό
ξεχαρβάλωμα και την παραλυσία και όλα
αυτά με την κοινή συναίνεση όλων. Αρκεί
που έτρωγαν όλοι τους, σύμφωνα με την
γνωστή φράση του αντιπροέδρου της
σημερινής κυβέρνησης Θεόδωρου Πάγκαλου,
“μαζί τα φάγαμε”. Ωραία η φράση υπέροχη
η ομολογία, θαυμάσια η διαπίστωση ότι
υπήρξε γενική συναίνεση για το
καταστρεπτικό γκρέμισμα του κράτους.
Επίορκοι βουλευτές, διεφθαρμένοι
υπουργοί, και ανεύθυνες κυβερνήσεις, και
όλοι μαζί οδήγησαν τη χώρα στην σημερινή
της κατάντια.
Παίρνω
σαν παράδειγμα την τηλεοπτική εκπομπή
του Γιώργου Παπαδάκη, “Καλημέρα Ελλάδα”
στον Αντ1 όπου παρουσιαζόταν ο υπουργός
δικαιοσύνης της κυβέρνησης Παπανδρέου,
Καστανίτης. Ολόκληρο κατεβατό του
αράδιασε. Σε όλα υπήρχε εμφανές το
στοιχείο της συναίνεσης. Στην ασυλία (ατιμωρησία)
των βουλευτών, την ασυλία (λέγε
ανευθυνότητα) των Υπουργών κ.λ.π. Το
χειρότερο είναι ότι η κουλτούρα αυτή δεν
αποτελεί πολιτική των δύο κομμάτων που
εναλλάσσονται στην εξουσία, αλλά
αποτελεί κοινή πίστη όλων εκείνων που
βρίσκονται στο Κοινοβούλιο. Ορισμένοι
υποστηρίζουν ότι ο Γιώργος ασκεί προπαγάνδα
υπέρ του ΠΑΣΟΚ, το θεωρώ αστείο, ο
άνθρωπος δεν δείχνει καμία διάθεση να
ονομάσει τα πράγματα με το πραγματικό
τους όνομα.
Και
ύστερα έρχεται εκείνο το άρθρο του Καψή
(18-5-11), με τον τίτλο “Η Συναίνεση
Συμφέρει”. Πολύ σωστά αρχίζει με την
φράση: “Η Ευρώπη ζητάει συναίνεση για το
δικό της συμφέρον. Για να μην μπορεί
κάποιος, όπως π.χ. σήμερα ο Κασιμάτης να
διαφωνεί με το μνημόνιο ισχυριζόμενος
ότι είναι αντισυνταγματικό, μολονότι
και εκείνος είναι ένας από τους ένοχους
που οδήγησαν στη χώρα στην σημερινή της
άθλια κατάσταση, και παρέδωσαν τον
Ελληνικό λαό βορρά των συμφερόντων του
διεθνούς κεφαλαίου. Βλέπεις αποτελεί
αρχή το να μην γνωρίζει κανείς εκ των
προτέρων τι πρόκειται να συμβεί
μεθαύριο, έτσι λοιπόν δεν πρόκειται να
μου φανεί περίεργο εάν και εσύ ο ίδιος
φθάσεις να γράψεις ότι αυτοί που
αποδέχτηκαν το μνημόνιο ήταν μα—κιές
και δεν γνώριζαν τι υπέγραφαν. Αλλά όμως
προκειμένου για την συναίνεση οφείλουν
να το υπογράψουν όλοι και φυσικά να
αποδειχθούν όλοι τους μα..κιες. Με τον
τρόπο αυτόν όμως ποιος θα είναι ο μα..κας
που θα τολμούσε να ρίξει ευθύνη στους
υπόλοιπους, μάλλον θα πρέπει να
εξασφαλισθεί παραγραφή προκειμένου να
περισωθεί ένας αποτυχημένο και
διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα
ρουσφετιού και οικογενειοκρατίας.” Και
για να είμαι ξεκάθαρος θα ήθελα να
αναφερθώ σε σχετική αρθρογραφία της
ημερήσιας εφημερίδας
του Καναδά “GLOBE
AND MAIL”
η οποία έγραφε πρόσφατα ότι το “The ECB has
already had to
take extraordinary measures
to stop a financial
meltdown in Greece.
It has bought tens of
billions of Euros in Greek sovereign bonds from banks, and it is extending
to Greek banks more than 90 billion Euros or ($ 128 Billion U.S), in
loans, -money that is overwhelmingly secured against Greek COLLATERAL- whose credit rating has fallen so low that the ECB has had to
rewrite its rule book on collateral completely.” Με
άλλα λόγια οι πιστωτές και συνεταίροι
της Ελλάδας δεν ζητάν συναίνεση για το
συμφέρον του δοκιμαζόμενου δεινά Έλληνα
πολίτη, αλλά μάλλον αποβλέπουν στην
συναίνεση όλων για το τι θα δώσουμε
προκειμένου οι ίδιοι να εξασφαλίσουν τα
κεφάλαια τους και τα κέρδη τους, να μην
υπάρξουν δηλαδή “Διαφυγόντα κέρδη” με
τον κίνδυνο άρνησης κάποιας μελλοντικής
κυβέρνησης αποδοχής του μνημονίου και
επομένως αμφισβήτησης των εγγυήσεων που
πρόσφερε το ΠΑΣΟΚ του Γιωργάκη για να
λάβει τα κεφάλαια που είχε ανάγκη. Το
ερώτημα όμως και πάλι είναι ποιες
αλήθεια είναι οι εγγυήσεις που έβαλαν;
Σύντομα όμως , είμαι βέβαιος , ότι θα
έλθει η ώρα αναζήτησης ευθυνών εκείνων
οι οποίοι αποποιήθηκαν την ανεξαρτησία
και αξιοπρέπεια του κράτους και του λαού,
και είναι επόμενο σήμερα να προσπαθούν
να συμπαρασύρουν στον κατήφορο και τους
υπόλοιπους με τους οποίου μοιράζονται
την ενοχή για την όλη κατάντια. Το αστείο
είναι ότι και αυτή τη φορά προσφεύγουν
στην βοήθεια φίλων τους δημοσιογράφων
προκειμένου να πείσουν ότι πρέπει να
υπάρξει συναίνεση ολόκληρου του
πολιτικού συστήματος.
Σαν
παράδειγμα ο Καρακούσης, αντί να απαιτεί
τριχιά για κρέμασμα των ενόχων, αρκείται
στην θεωρεία ότι “ήρθες η ώρα να
παραιτηθούν οι παλαιοί” και φυσικά και
υπεύθυνοι της καταστροφής, έτσι ώστε να
τους αντικαταστήσουν νεότεροι, προφανώς
τα παιδιά και εγγόνια τους, για να σωθεί
το σύστημα που έχει αγκαλιάσει την “κόπρο
του Αυγία”. Όχι την τιμωρία των
υπευθύνων για τα δεινά του Έλληνα, αλλά
μάλλον για να γλιτώσομε τα χειρότερα,
εάν υποτίθεται υπάρχουν χειρότερα.
Πρόσφατα βγήκε στα τηλεοπτικά παράθυρα
ο Π. Καμμένος και έριξε όλες τις ευθύνες
στον πρωθυπουργό κατηγορώντας τον για
παράβαση καθήκοντος, χωρίς ωστόσο να
μπορεί να φέρει κάποια απόδειξη των όσων
εκείνος καταγγέλλει. Η πραγματικότητα
πάντως είναι μία ότι μόνον σε
τριτοκοσμικές διοικήσεις έχουμε το
φαινόμενο της μη παραδοχής ευθύνης και
υποβολής παραίτησης από τη θέση ισχύος
που καταχράστηκε κάποιος, Κάτι συναφές
με την περίπτωση Καντάφι, ο οποίος
επιμένει ότι είναι ο ηγέτης του εαυτού
του και αρνείται να παραδώσει την
εξουσία στο λαό. Έτσι λοιπόν στην Ελλάδα
του σήμερα όλοι τους συναίνεσαν υπέρ του
Γιώργου Παπανδρέου, εκ των υστέρων όμως
διαπίστωσαν ότι οι πολιτικές του ήταν
πολύ επικίνδυνες για το σύστημα.
Επομένως όταν ο αντιπρόεδρος της
κυβέρνησης Θεόδωρος Πάγκαλος
ισχυριζόταν ότι όλοι
μαζί τα έφαγαν, είμαι βέβαιος ότι είχε
και την συναίνεση όλων.
“Γιασασίν
Χουριέτ”, (Μπράβο Δημοκρατία), που θα
έλεγαν και οι φίλοι μας οι Τούρκοι στους
οποίους διαφαίνεται ότι πρόκειται
σύντομα να παραδοθεί η χώρα με την “κοινή
και καθολική συναίνεση” ολόκληρου του
πολιτικού συστήματος.
Πήτερ
Τριαντάφυλλος, Τορόντο
