Γερμανία
- Τουρκία
Η
μετανοούσα Μαγδαληνή και
ο
Πόντιος Πιλάτος
Της
Χριστιάννας Λούπα*
«Η
Γερμανία πάντοτε θα αναλαμβάνει την
ευθύνη της για τα εγκλήματα του ναζισμού.
Είμαστε πεπεισμένοι αφ’ ενός πως δεν
πρόκειται να αποστρέψουμε το βλέμμα μας
από τις ευθύνες του παρελθόντος, (κι η
γερμανική πολιτική θα το πράττει
πάντοτε), κι αφ’ ετέρου να διευθύνουμε
τις σχέσεις μας (με το Ισραήλ) με γνώμονα
το μέλλον».
Όσο κι αν αυτό ακούγεται παράξενο τα λόγια αυτά ανήκουν στην Γερμανίδα καγκελάριο Άγκελα Μέρκελ, λίγο πριν την επίσκεψή της στο Ισραήλ, που συνέπεσε με τα εξήντα χρόνια από την ίδρυση του εβραϊκού κράτους. Η κυρία Μέρκελ επισήμανε επίσης την «ειδική ευθύνη» της Γερμανίας απέναντι στο Ισραήλ, ενώ επισκέφθηκε το μνημείο Γιαντ Βασέμ για τα θύματα της γενοκτονίας, δηλώνοντας πως επιθυμεί να καταδείξει τις ευθύνες της Γερμανίας για το παρελθόν, τις φρικαλεότητες της Σοάχ (Ολοκαυτώματος) και να δείξει πως το δικαίωμα της ύπαρξης του Ισραήλ αποτελεί μια από τις σταθερές της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής. Ας σημειωθεί ότι η ίδια θεωρεί «μεγάλη τιμή» το ότι είναι η πρώτη ηγέτης της Γερμανίας που εκφώνησε λόγο στην Κνεσέτ (Κοινοβούλιο του Ισραήλ), στις 18 Μαρτίου.
Ως μετανοούσα Μαγδαληνή λοιπόν η Γερμανία, δεν αποστρέφει το βλέμμα από το παρελθόν της, δεν αποποιείται τις ευθύνες της, απλά δηλώνει μεταμέλεια. Και δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε. Τρανή απόδειξη περί του λόγου το αληθές είναι η ανέγερση του Μνημείου του Εβραϊκού Ολοκαυτώματος στο κέντρο του Βερολίνου το 2005 - μετά από δεκαπενταετή διαμάχη - δίπλα στην Πύλη του Βραδεμβούργου, κοντά στο Ράϊχσταγκ και το μπούνκερ του Χίτλερ και το οποίο καταλαμβάνει μια τεράστια έκταση, τόση όση και το τρομερό Νταχάου.
Ο
Γερμανός καγκελάριος Γκέρχαρτ Σρέντερ
εξ άλλου, στην επέτειο των εξήντα χρόνων
από την απελευθέρωση του Άουσβιτς, είχε
εκφράσει ενώπιον του γερμανικού
Κοινοβουλίου την ντροπή του για τις
θηριωδίες των ναζί, λέγοντας ότι «Ο
δαιμόνιος Χίτλερ δεν πρέπει να θεωρηθεί
ο μόνος υπαίτιος για το Ολοκαύτωμα»,
υπενθυμίζοντας ότι «και
οι απλοί πολίτες ήταν εκείνοι που
υποστήριξαν τους ναζιστές».
Ας μην γελιόμαστε βέβαια και ας μην βαυκαλιζόμαστε συμπεραίνοντας ότι οι απόψεις του επίσημου γερμανικού κράτους ταυτίζονται απαραίτητα και με την πλειοψηφία των πολιτών, σ’ ένα έθνος όπου ο νεοναζισμός καλά κρατεί! Όπως και να ’χει πάντως το πράγμα η Γερμανία έχει συνειδητοποιήσει πολύ καλά ότι δεν μπορεί να επιβιώσει στη διεθνή κοινότητα αν δεν «υπογράψει δήλωση μετανοίας». Κι έτσι και η διεθνής κοινότητα την ξαναδέχτηκε στους κόλπους της.
Την ίδια ώρα, ωστόσο, που η μεταμέλεια έγινε το διαβατήριο της παραπάνω χώρας για τους διεθνείς οργανισμούς, τους διπλωματικούς κύκλους και την επανένταξή της στο μεταπολεμικό forum, κάποια άλλη χώρα γειτονική, γνωστή και μη εξαιρετέα, επιμένει να νίπτει τας χείρας της για τα ανομήματά της ως άλλος Πόντιος Πιλάτος.
Πράγματι, η διάδοχος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, Τουρκική Δημοκρατία, προσπαθεί να κρύψει κάτω από το χαλί τα εγκλήματά και τις γενοκτονίες της, οι οποίες αποτελούν και την Αχίλλειο πτέρνα της. Και επί πλέον, έχει και την απαίτηση να μπει και στην Ευρωπαϊκή Ένωση με το γιαταγάνι στο χέρι και να αντιμετωπίζεται ως πολιτισμένο κράτος. (Μήπως της κάνει κανείς πλάτες, άραγε;)
Αν πάντως, ο «Μεγάλος Ασθενής» δεν παραδειγματιστεί από την Γερμανία, αν δεν αποφασίσει να βάλει το δάχτυλο «επί των τύπων των ήλων» και αν δεν καταλάβει ότι δεν μπορεί να έχει και την πίττα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο, οι χιλιάδες αθώες ψυχές των Αρμενίων (αυτοί είναι σε καλό δρόμο), των Ελλήνων και των Ασσυρίων μάλλον θα τον κατατρέχουν στο διηνεκές σαν Ερινύες και θα ξεπετάγονται μπροστά του σε κάθε καινούριο βήμα που θα προσπαθεί να κάνει.
Γιατί ο «πατερούλης» Μπους μας τελειώνει και φοβάμαι μήπως στο τέλος η αγαπητή γείτων βρεθεί επί ξύλου κρεμάμενη, persona non grata στην Ευρώπη, αλλά και «εκπεσούσα» ευνοούμενη της Αμερικής.
*Η
Χριστιάννα Λούπα είναι δικηγόρος και
συγγραφέας των βιβλίων «Μετά την
Καταστροφή, Σμύρνη – Κατοχή» και «Στους
Δρόμους του Πεπρωμένου».
