Όταν
ο Πρόεδρος μιας Δημοκρατίας εξισώνεται
με ένα κατοχικό “ηγέτη.”
Με
ανακούφιση μάθαμε τα “υπέροχα νέα”. Το
ότι δηλαδή ό νέος Πρόεδρος της
Δημοκρατίας της Κύπρου, συναντήθηκε
επιτέλους με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη,
“φίλο και γνώριμο του από τα παλιά”
με τον οποίο συμφώνησαν απόλυτα για την
ανάγκη της άμεσης διάνοιξης των
οδοφραγμάτων στους κεντρικούς δρόμους
της κατεχόμενης Λευκωσίας, την
δημιουργία τεχνικών επιτροπών στην
προσπάθεια επανένωσης
του διηρημένου νησιού από την Τουρκική
εισβολή και ποιος ξεύρει τι άλλο ακόμα.
Θα
πρέπει να εκφράσουμε τα συγχαρητήρια
μας στον Πρόεδρος
της Δημοκρατίας της Κύπρου για την θαρραλέα και τολμηρή απόφασή του
να εφαρμόσει ακριβώς αυτό που προσπαθεί
να επιτύχει εδώ και δεκαετίες ο διεθνής
παράγοντας. Την υποβάθμιση της
Δημοκρατίας και την εξίσωση του
Προέδρου της με το κατοχικό πιόνι των
στρατοκρατών της Άγκυρας.
Οι
διεθνιστικές ιδέες και πολιτικές
κοσμοθεωρίες του κυβερνητικού κόμματος
του προέδρου θα μπορούσε να ισχυρισθεί
κάποιος. Σύμφωνοι. Όταν όμως το μισό νησί
στρατοκρατείται από στρατεύματα
κατοχής της Τουρκίας. Όταν η ίδια η
Άγκυρα αρνείται να αναγνωρίσει, πέσει
θυσία, την ύπαρξη της ελεύθερης και
ανεξάρτητης δημοκρατίας της Κύπρου και
επιμένει στην αναγνώριση του
διοικητικού εκτρώματος που δημιούργησε
η χρήση των όπλων και της βίας, δίκαια
διερωτάται ο παρατηρητής, ποιό είναι
αλήθεια το πολιτικό πρόγραμμα του νέου
προέδρου. Δεν υπάρχει η παραμικρή
αμφιβολία ότι η Κύπρος και στο παρελθόν
γνώρισε δύσκολες ώρες εξ αιτίας της
λαθεμένης πολιτικής που θέλησαν να
εφαρμόσουν οι υπεύθυνοι εκφραστές της
θέλησης της πλειοψηφίας των Έλληνο-Κυπρίων.
Τα γεγονότα, ωστόσο, εκ των υστέρων μας
διαφώτισαν για το παιγνίδι των
εκατομμυρίων δολαρίων που κρυβόταν πίσω
από εκείνες τις παγίδες και τα λοφία. Ο
σημερινός Πρόεδρος, είναι ο πρώτος που
κατορθώνει να ανεβάσει το κόμμα του στην
εξουσία και τον ίδιο στη καρέκλα του
Προέδρου μιας δημοκρατίας
αιματοκυλισμένης με νωπούς ακόμα τους
τάφους των ηρώων αγωνιστών της, καθώς
επίσης της μνήμες των βιασμών και της
βίας εναντίον των αμάχων από τις ορδές
εισβολής του βάρβαρου τρομοκράτη της
νοτιοανατολικής Μεσογείου. Μια
λεπτομέρεια την οποία γνωρίζει απόλυτα
ο Πρόεδρος ο οποίος είχε υποχρέωση να
τιμήσει την μνήμη τους και όχι με την
πρώτη απόφασή του να φροντίσει να δείξει
στον ξένο παράγοντα ότι αυτός διαφέρει
από τους άλλους, καθώς μέσα στα πλαίσια
της κοσμοθεωρίας του Κάρολο Μαρξ,
πιστεύει στην παγκοσμιοποίηση του
προλεταριάτου και επομένως δεν έχει
καμία απαίτηση από τους στρατοκράτες
κατακτητές της πατρικής γης.
Το
γεγονός και μόνο ότι την συνάντηση αυτή,
την οποία ουδέποτε θα δεχόταν, κάτω από
τις σημερινές συνθήκες, οι προηγούμενοι
πρόεδροι του Νησιού, χαιρέτισε με τόσο
ενθουσιασμό ο ξένος παράγοντας, από την
Ουάσιγκτον, τη Νέα Υόρκη, τις Βρυξέλλες,
το Παρίσι, και τέλος από το Λονδίνο,
έρχεται να μας προβληματίσει και να μας
δημιουργεί σκέψεις και
ανατριχιαστικούς στοχασμούς. Μολονότι ο
κ. Χριστόφιας είναι ο εκλεγμένος
πρόεδρος της Δημοκρατίας της Κύπρου, θα
πρέπει να γνωρίζει ότι δεν έχει
δικαιώματα και εξουσίες απόλυτου
μονάρχη, ή και του πολίτμπορο της
μακαρίτισσας της Ένωσης των Σοβιετικών.
Είναι δε υποχρεωμένος από τις
δημοκρατικές πρακτικές και παραδόσεις
να αφουγκράζεται και να τιμά τις
απαιτήσεις και τη θέληση του λαού που
του εμπιστεύτηκε την εξουσία.
Θα
έπρεπε τουλάχιστον να σεβαστεί τον ίδιο
του τον εαυτό και το αξίωμα που κατέχει
και να απαιτήσει το τυπικό
της συνάντησης να ξεκαθαρίζει ότι
συναντάται ο Πρόεδρος μιας δημοκρατίας
μέλους του οργανισμού Ενωμένων Εθνών, με
το εγκάθετο πιόνι των στρατοκρατών της
Άγκυρας, οι οποίοι συνεχίζουν να
καταπατούν τον διεθνή νόμο και να
διατηρούν κατοχικά στρατεύματα σε ένα
ήσυχο και ειρηνικό νησί. Σύμφωνα με τον
Δημήτρη Χριστόφια, η κίνηση του
αποσκοπεί στην δημιουργία συνθηκών
καλής θέλησης και αμοιβαίας
εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο κοινοτήτων.
Αλλά όμως οι δύο κοινότητες συμβίωσαν
για αιώνες ολόκληρους πάνω στο νησί και
μάλιστα κάτω από συνθήκες κατοχής
διαφόρων αποικιοκρατών και κατόρθωσαν
να επιζήσουν και να διατηρηθούν σε μία
ενιαία κοινότητα, εκείνη του Κυπριακού
λαού.
Το
γεγονός όμως αυτό παραμένει ακριβώς το
ίδιο μέχρι τις μέρες μας, μολονότι η
πραγματικότητα αυτή έχει αλλάξει ριζικά
με την παρεμβολή και την ένοπλη
τρομοκρατία που επέβαλαν πάνω στους
Τούρκο Κύπριους οι στρατοκράτες της
Άγκυρας, και εάν πραγματικά υπήρχε έστω
και ένα σημείο που θα έπρεπε αρχικά να
ξεκαθαρισθεί, θα ήταν εκείνο της
αποχώρησης των στρατευμάτων κατοχής από
το νησί, σε μια χειρονομία μεταμέλειας
και συγνώμης των δυναστών για όλα τα
πάθη και τα δεινά που βίωσε ο ένας και
μόνος Κυπριακός λαός.
Κρίμα
κ. Πρόεδρε καθώς τις μέρες αυτές
γιορτάζουμε την επέτειο του ξεσηκωμού
του γένους ενάντια
στον ίδιο βάρβαρο δυνάστη. Τον δυνάστη
που εσείς με την κίνησή σας
νομιμοποιήσατε ενώ παράλληλα
υποβιβάσατε την ελεύθερη και ανεξάρτητη
δημοκρατία σε μια ισόβαθμη κοινότητα με
εκείνη των κατεχόμενων.
