Ο
Ελληνικός Μάρτης
Για
άλλη μια φορά το έθνος σκύβει ευλαβικά
στη μνήμη και το μεγαλείο της ψυχής
εκείνων που δεν δείλιασαν μπροστά στη
βία και τη δύναμη του δυνάστη τους,
ζητώντας ΛΕΥΤΕΡΙΑ.
Η
25η του Μάρτη πραγματικά αποτελεί
έναν πνευματικό φάρο ο οποίος θα πρέπει
να φωτίζει και να μας κατευθύνει
προς τη σωστή πορεία
της καταξίωσής μας ως έθνους και ως
λαού.
Έχει
δε ιδιαίτερη, θα λέγαμε σημασία, τις
μέρες αυτές που το σκάφος του εθνικού
κέντρου πραγματικά ταλαντεύει
επικίνδυνα χτυπημένο από τα κύματα των
πολιτικών σκοπιμοτήτων των ημερών μας.
Το
ερώτημα που θα πρέπει να μας κυριεύει
σήμερα είναι το πως αλήθεια φτάσαμε σε
αυτό το σημείο, ποιος
είναι ο υπεύθυνος για αυτή την
απαράδεκτη πολιτική διαμόρφωση των
εθνικών μας θεμάτων, να εντοπισθούν οι
ένοχοι και να τιμωρηθούν παραδειγματικά.
Τα ονόματα του να δοθούν στη διαπόμπευση
του έθνους και να παραμείνουν στην
ιστορία του από κοινού με εκείνα του
Εφιάλτη και όλων των άλλων που κόστισαν
ποτάμια αίματος, δακρύων, πόνου και της
ελευθερίας του λαού μας.
Είναι
δε αναγκαίο να θελήσουμε να ρίξουμε μια
σφαιρική ματιά στις σημερινές
πραγματικότητες, όπως αυτές μας
σφίγγουν καθημερινά και περισσότερο τον
κλοιό των
κινδύνων γύρω από το λαιμό μας, σαν μια
αγχόνη η οποία απειλεί να μας αφανίσει
χωρίς οίκτο και κανέναν σεβασμό.
Πρώτα
μια παντοδύναμη στρατιωτικά
γείτονας του εθνικού κέντρου, διεκδικεί
αυθαίρετα και χωρίς κανένα σεβασμό στο
διεθνές δίκαιο τα νησιά του Ανατολικού
Αιγαίου, την μισή Κύπρο και ολόκληρη την
Δυτική Θράκη.
Την
ίδια περιοχή της Δυτικής Θράκης,
διεκδικεί επίσης και η Βουλγαρία η οποία
επιμένει ότι οι Πομάκοι των ακριτικών
περιοχών της Θράκης είναι Βούλγαροι, και
ότι η “η λωρίδα γης” των εξήντα
χιλιομέτρων νότια των συν΄’ορων της
μέχρι την θάλασσα, είναι αδύνατον να
κατοικείται από πολίτες άλλης
εθνικότητας και είναι συνέχεια της
δικής της διοικητικής επικράτειας.
Μετά
έρχεται η Μακεδονία, μια Μακεδονία
πνιγμένη στο αίμα με νωπούς ακόμα τους
τάφους της αφρόκρεμας της νεολαίας της
εκείνων που χάθηκαν χωρίς απολύτως
κανένα σπουδαίο λόγο στον αδελφοκτόνο
εμφύλιο σπαραγμό.
Σήμερα,
για ακόμα μια φορά, τα τρομακτικά
σύννεφα του φόβου και της αβεβαιότητας
ξανάκαναν την εμφάνισή τους πάνω από
τους ειρηνικούς ουρανούς της περιοχής,
ενώ κάποια αμφισβητούμενη διοικητική
οντότητα επιμένει
να απαιτεί και να διεκδικεί, να επιμένει
να επιβάλλει τους όρους της και να
σπέρνει τους καρπούς της αβεβαιότητας,
της κακίας και του πόνου για το μέλλον.
Και
τέλος στην τελευταία γωνιά των βόρειο-δυτικών
συνόρων της επικράτειας νέοι κίνδυνοι
άρχισαν να διαφαίνονται, καθώς οι
πολιτικές σκοπιμότητες των ηγετών της
Αλβανίας, αρχίζουν να διεκδικούν τα
εδάφη της Ηπείρου και Θεσσαλίας με τον
ισχυρισμό ότι είναι δικά τους ιστορικά
και επομένως του ανήκουν.
Και
όμως εδώ και δεκαετίες ετούτη η φωνή
τόλμησε και ενημέρωσε τους υπευθύνους
του εθνικού κέντρου για εκείνα που
επρόκειτο να δημιουργηθούν μα τα χρόνια.
Πρώτα
του ίδρυμα του George Sorrow της “ανοικτής
κοινωνίας” ήταν εκείνο που
προειδοποίησε ότι ήταν ανάγει αλλαγής
της πολιτικής των Αθηνών, με κίνδυνο η
τελευταία να βρεθεί προ εκπλήξεων. Τα
ίδια σχεδόν αργότερα μας δήλωσε η ΥπΕξ
της Αμερικής κ. Ολμπράϊτ, η οποία με την
σειρά της διερωτήθηκε για ποιό λόγο η
κυβέρνηση των Αθηνών επιμένει σε μια
τόσο επικίνδυνη πολιτική. “Σύντομα θα
έλθει κάποια στιγμή, μου δήλωσε, που η
Αθήνα θα αισθανθεί πραγματική λύπη για
αυτή της τη πολιτική.”
Τα
λόγια αυτά μεταφέραμε στους υπεύθυνους
διπλωμάτες των Αθηνών καθώς επίσης και
ενημερώσαμε το εθνικό κέντρο με την
σχετική αρθρογραφία της επιθεώρησης. Το
1992 Ο τότε Γενικός Γραμματεύς του ΝΑΤΟ
Χαβιέ Σολάνα, δήλωνε στον Θωμά Σάρα ότι
αγνοούσε τελείως το ότι υπήρχαν
Ελληνικοί πληθυσμοί στην Βόρειο Ήπειρο,
και ότι μολονότι την προηγούμενη
ακριβώς ημέρα βρισκόταν στην Αθήνα,
κανένας απολύτως από τον πολιτικό κόσμο,
κυβέρνηση ή αντιπολίτευση, δεν του είπε
τίποτα σχετικό.
Και
όμως όταν κάποτε φθάσαμε αγανακτισμένοι
να διαφωνήσουμε με τους Έλληνες
διπλωμάτες, οι τελευταίοι μας δήλωσαν «να
ασχοληθούμε με τις προσωπικές μας
υποθέσεις, και να αφήσουμε τα κοινά σε
αυτούς!!”, σύμφωνα με την έκφραση του
γνωστού διπλωμάτη Σωτηρόπουλου, ο
οποίος δεν μπορούσε να το “χωνέψει” ότι
καθήκον του δημοσιογράφου είναι ακριβώς
αυτό. Η προειδοποίηση για ότι οι άλλοι
προετοιμάζουν για το μέλλον.
Κάτω
από αυτές τις πραγματικότητες τους
επιτρέψαμε χωρίς καμία αντίδραση να μας
οδηγήσουν σαν έθνος και σαν λαό, στον
σημερινό λαβύρινθο και μόνον ο Θεός
γνωρίζει πως θα ξεφύγουμε.
Σήμερα,
ευχαριστούμε τον Πρόεδρο Μπουςς και τον
Λευκό Οίκο για την καλοσύνη τους να μας
στιλούς τις ευχές του, ευχαριστούμε
επίσης το Αμερικανικό Κογκρέσο και τον
Καναδό Πρωθυπουργό Στήβεν Χάρπερ, για
τις δικές τους ευχές, θα θέλαμε ωστόσο να
τονίσουμε ότι πέρασαν οι καιροί που οι
Έλληνο-Αμερικανοί και Έλληνο-Καναδοί
πίστευαν στις διακηρύξεις και τα
μηνύματα αγάπης και θαυμασμού, αντίθετα
σήμερα ολόκληρο το Έθνος των Ελλήνων
αναμένει από αυτούς να αποδείξουν
έμπρακτα ότι είναι φίλοι του Έθνους και
του πολιτισμού μας. Οι πολιτικές
ναρκοθετήσεις αναγνώρισης κίβδηλων
δημοκρατιών δεν τους βοηθά σε τίποτα,
απλώς δημιουργεί συνθήκες καταπίεσης οι
οποίες με τη σειρά τους φέρνουν την
αγανάκτηση των όπου της γης Ελλήνων.
Καιρός
λοιπόν να αναλογισθούμε για ακόμα μια
φορά το πνεύμα και νόημα της μεγάλης
ημέρας της εθνεγερσίας και να
παραδειγματισθούμε από το μεγαλείο και
την δύναμη εκείνων που δεν δίστασαν να
διαθέσουν περιουσίες και την ζωή τους
για την ανεξαρτησία της χώρας και την
ελευθερία του έθνους, παρά πως θα
μπορέσουν να κερδοσκοπήσουν σε βάρος
του Ελληνικού λαού και του Έθνους.
Χρόνια
πολλά σε όλους, δόξα και τιμή στους
αγωνιστές της εθνικής εθνεγερσίας και
το μεγαλείο της ψυχής τους.
“Πατρίδες»
