Ο …θάνατος
του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς
Μην
τρελαθούμε άνθρωποι, μην τρελαθούμε!
Γράφει
Πολίτης Βάιος Φασούλας
Στο ξεκίνημα του
δεύτερου δεκαημέρου του Μάρτη, 11.03.2006,
στα ευρωπαϊκά κελιά του Διεθνούς
Ποινικού Δικαστηρίου της Χάγης άφησε
την τελευταία του πνοή ο πρώην Πρόεδρος
της Γιουγκοσλαβίας Σλόμπονταν
Μιλόσεβιτς. Αν και σφαγέας, όπως τον
χαρακτηρίζουν, εμείς του ευχόμαστε καλό
ταξίδι και αιωνία η μνήμη του.
Σε πολλά θα
μπορούσαμε να αναφερθούμε γι’ αυτόν το
«δολοφόνο» και «σφαγέα» ο οποίος…
πέθανε πριν ακόμα ολοκληρωθεί η δίκη του
απ’ το περιβόητο διεθνές δικαστήριο της
Χάγης. Φαίνεται όμως πως ακόμα και ο
θάνατός του, άσχετα πως αυτός προέκυψε,
ενοχλεί τη Δύση. Κι αυτό συμβαίνει πάντα.
Όταν ένας αγωνιστής «σβήνει» και περνά
στο στερέωμα των αθανάτων, οι
ευρωατλαντικές παρατάξεις της Νέας
Τάξης Πραγμάτων στα Βαλκάνια τρέμουν
και σπεύδουν να αμαυρώσουν ιστορικές
φυσιογνωμίες όπως κι αυτή του «σφαγέα»
Μιλόσεβιτς που αμή τι άλλο μόνο η
ιστορία μπορεί να βεβαιώσει τα δρώμενα
κατά τη διάρκεια των τελευταίων
δεκαετιών στη Βοσνία Ερζεγοβίνης, στη
Γιουγκοσλαβία και γενικότερα σε όλη την
περιοχή των Βαλκανίων και να τον κρίνει.
Έτσι από τη θέση ετούτη και χωρίς
ενδοιασμούς θα επαναλάβουμε την μη
εμπιστοσύνη έναντι του διεθνούς
δικαστηρίου της Χάγης και όχι μόνο για
την περίπτωση του πρώην Προέδρου της
Γιουγκοσλαβίας Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς.
Δε θα αναφερθούμε
στις… σφαγές που προκάλεσε ο…αποθανών
όσο τα αίτια εσκεμμένως υποκρύπτονται
κι ούτε θα αναφερθούμε στις σφαγές των
άλλων πλευρών έναντι των Σέρβων και την
ισοπέδωση μιας από κάθε άποψης ωραίας,
ανεξάρτητης και δημοκρατικής Χώρας απ’
τους εγκληματικούς βομβαρδισμούς του
ΝΑΤΟ των εφτά και πλέον δεκαήμερων. Θα
πούμε μόνο: Αίσχος δολοφόνοι αίσχος!
Θύματα έδωσαν και οι δυο πλευρές και οι
εναπομείναντες πριμοδοτήθηκαν με μίσος.
Κι αυτά εμείς σαν Έλληνες μπορούμε να τα
αντιληφθούμε με κάθε λεπτομέρεια,
αποστροφή και αηδία για τους ενόχους της
δικής μας εποχής. Κρίμα που τότε δεν
υπήρχε Χάγη και να σφύζουν τα σίδερα…
Στα μάτια της επίσημης Δύσης, στην
περίπτωση που συζητάμε, οι εγκληματίες
είναι μόνο οι Σέρβοι των οποίων το μένος
που αντιμετώπισαν από τους δυτικούς το
ζήσαμε κι εμείς έντονα, και εκτός
Γιουγκοσλαβίας, στην καρδιά της Ε.Ε.
ιδιαίτερα από τους Γερμανούς Πολίτες
τους οποίους τα ΜΜΕ και ο βολευτόκοσμος
το Ομόσπονδου Γερμανικού Κράτους είχαν
κυριολεκτικά κονσερβοποιήσει τη
νοημοσύνη τους και κλείσει στα καβούκια
τους. Μόνο που όταν καμιά φορά έβλεπαν σε
ελληνικές εφημερίδες κομμένα κεφάλια
Σέρβων σε πιάτα από «ειδικές» μονάδες
που εισέπρατταν 800 δολάρια για το κάθε
κεφάλι, τότε άλλαζαν γνώμη.
Χάγη λοιπόν και
παράλληλα με την ανησυχία και
ανακούφιση αρκετών διπλωματών που
αμέσως έσπευσαν να δηλώσουν ότι αυτός ο
θάνατος ανοίγει διάπλατα τις πόρτες τής
Σερβίας να ενσωματωθεί στον εκκολαπτικό
μηχανισμό του προτεκτοράτου της ΕΕ.
Παράλληλα ο εκλιπών «σφαγέας» με
επιστολή του φρόντισε να μεγαλώσει την
αμφισβήτηση της Χάγης ως προς τη
δημοκρατικότητά της και τα ανθρώπινα
δικαιώματα που, όπως λένε, εκπροσωπεί
και υπηρετεί. Έγραφε λοιπόν ο Μιλόσεβιτς
μια μέρα πριν πεθάνει, στη ρωσική
εφημερίδα Ιζβέστια, η οποία στη συνέχεια
τη δημοσίευσε:
«Γνωρίζετε
καλά ότι οι Ρώσοι γιατροί, που
θεωρούνται αυθεντίες στον κόσμο,
διέγνωσαν ότι χρειάζομαι επείγουσα
θεραπεία για αγγειακά προβλήματα στον
εγκέφαλο», έγραφε ο Μιλόσεβιτς στην
επιστολή του. «Γνωρίζω ότι αυτή είναι η
αλήθεια γιατί αισθάνομαι πολύ άσχημα»,
πρόσθετε. Ο Μιλόσεβιτς κατηγορούσε
επίσης στην επιστολή του τις χώρες που
εξανάγκασαν τις σερβικές δυνάμεις να
αποχωρήσουν από το Κόσοβο ότι
προσπαθούσαν να τον κάνουν «να σιωπήσει
για πάντα». «Εκείνοι από τους οποίους
υπεράσπισα την πατρίδα μου στον πόλεμο
ενδιαφέρονται να με κάνουν να σιωπήσω»,
αναφέρεται στην επιστολή. «Απευθύνω
έκκληση σε εσάς με την ελπίδα ότι θα με
βοηθήσετε να βρω προστασία από τις
εγκληματικές δραστηριότητες των
υπηρεσιών που λειτουργούν στο πλαίσιο
του ΟΗΕ», σημείωνε ο Μιλόσεβιτς στην
τελευταία επιστολή του, όπως αναφέρει η
Ιζβέστια. (Πηγή http://news.ert.gr/3/214224.asp)
Ο Μιλόσεβιτς ήταν
απλά μια αφορμή και μια ευκαιρία για
τους επιδρομείς του φασιστικού ΝΑΤΟ. Και
δεν ήταν ο μόνος. Χωρίς αυτούς τους «σφαγείς»
δεν θα υπήρχαν οι σημερινοί και
μεταμφιεσμένοι «δημοκρατικά» με
ευρωατλαντικούς μανδύες παγκόσμιοι
εγκληματίες κι ούτε θα ’τρωγαν «ψωμί».
Επί πλέον επιβεβαίωση αυτής της
επιστολής αποτελεί και η ωμή
πραγματικότητα που υπάρχει αυτή τη
στιγμή στο Κόσσοβο και γενικότερα στην
περιοχή, την οποία ούτε οι βομβαρδισμοί
και διαλύσεις έλυσαν, ούτε πρόσφατοι
θάνατοι έλυσαν, ούτε η φωτιά έσβησε κι
εκεί συνίσταται και η ανησυχία των
ευρωπαίων ηγετών και διπλωματών.
Και όσο για τη
Χάγη ευχαρίστως θα της βγάζαμε το καπέλο
μας αν αυτή τη στιγμή είχε στα κελιά της
όχι μόνο «σφαγείς» τύπου Μιλόσεβιτς και
άλλων Σέρβων που καταζητούνται για
εγκλήματα πολέμου, αλλά τους
πραγματικούς ενόχους και δολοφόνους της
Παγκόσμιας κοινωνίας. Μη τρελαθούμε
άνθρωποι, μην τρελαθούμε. Όχι από
κείνους που φεύγουν αλλά από κείνους που
μένουν.
Ε.Ε.
Μάρτιος 14 2006
Web:
www.fasoulas.de vaios@fasoulas.de
