Κεντρική
και Τοπική Εξουσία - Κράτος και Δήμος…!(Β`
-05ο)
Στις
εκλογές των ΤΑ και ΝΑ του 2006 οι Πολίτες
τι θα ψηφίσουν;
Γράφει
ο Πολίτης Βάιος Φασούλας
Σαν εισαγωγή θα ανοίξουμε ένα μικρό
κεφάλαιο και θα πούμε ότι: Μετά την
μακρόχρονη πολιτική αποτυχία του Πασόκ,
το οποίο, κατά την άποψή μας, δούλεψε
προπαρασκευαστικά για τη σημερινή
κατάσταση, την οποία, κατάσταση («σοσιαλιστική»
παρακαταθήκη) ανέλαβε και συχνά
επικαλείται τα χάλια της η Ν.Δ. ενώ
παράλληλα συντονίζει προς κάθε
κατεύθυνση την αντιλαϊκή πολιτική της,
και του Πασόκ, που δεν «πρόλαβε» να
ολοκληρώσει, και τη δική της που τα όριά
της φτάνουν και καταβροχθίζουν και τα
λιμάνια, για τα οποία… «Αποφασίστηκε
η κήρυξη γενικής πολιτικής
επιστράτευσης των πληρωμάτων όλων των
υπό ελληνική σημαία δρομολογημένων
επιβατηγών, επιβατηγών - οχηματαγωγών
και φορτηγών - οχηματαγωγών πλοίων, από
τις 06:00 σήμερα το πρωί και μέχρι νεότερης
απόφασης...». (22.05.2006).
Βέβαια έχουμε και τις υποκλοπές!!! τα
πολυάριθμα προβλήματα και τα σκάνδαλα,
που κάποιες φορές στοιχίζουν και ζωές,
όπως παράδειγμα το πρόσφατο τραγικό
γεγονός των τεσσάρων αδικοχαμένων
πιλότων μας. Και απ’ όλα αυτά δεν
απουσιάζει ο φορολογούμενος Πολίτης, ο
οποίος, έχει την τιμή και το αξίωμα να
γίνεται και ψηφοφόρος και, κατά τα
φαινόμενα, εάν και εφόσον δεν
ενεργοποιηθεί και δεν αντισταθεί
ενάντια στον κάθε επιδρομέα, δε το
ευχόμαστε, αλλά, βέβαιο είναι ότι θα
είναι άξιος της μοίρας του.
Λοιπόν μια ακόμη αποτυχία, της
πολιτικής της Ν.Δ. αυτή τη φορά, την οποία
μέσα από αγανάκτηση
και απόγνωση πριν δυο χρόνια επέλεξαν οι
Έλληνες Πολίτες προκειμένου να του
λυθούν τα προβλήματα και μέσα σ’ αυτά τα
δυο χρόνια απέτυχαν και οι μεν και οι δε.
Ασφαλώς μιλούμε για κυβερνητική
αποτυχία (οικονομία-ανεργία,
συνταξιοδοτικές επιδρομές μεγάλων
μεγεθών, μεταναστευτική πολιτική,
συμπεριλαμβανομένης και της
παλιννόστησης, εξωτερική πολιτική-άλυτα
εθνικά θέματα, με το Κόσσοβο «ανοιχτό»
σαν σκιά των Βαλκανίων (ας είναι καλά ο
Κλίντον ο «δημοκρατικός») πολιτισμός με
πολύ φραμπαλά και μεταξωτές κορδέλες
για τον Απόδημο Ελληνισμό (κι είχαμε κι
έναν Υπουργό πολιτισμού, Πρωθυπουργό!!!)
και άλλα πολλά και όχι για «πέσιμο» της
κυβέρνησης ή για προσφυγή σε πρόωρες
εκλογές. Γι’ αυτό θα αποφανθεί και πάλι
ο ελληνικός λαός από τα κατά τόπους
εκλογικά του κέντρα όταν σημάνει η ώρα.
Κι όταν λέμε «αποτυχία» δεν εννοούμε
τα κέντρα των πολιτικών κομμάτων που
εκεί παίζονται τα μεγάλα παιχνίδια, αλλά
την εξειδικευμένη πολιτική του αχταρμά,
η οποία μεταφέρει τα πάντα στην
περιφέρεια. Εδώ λοιπόν έχει και θέση και
λόγο και απόφαση ο Πολίτης! Έχει
κάμποσους μήνες χρόνο να σκεφτεί, πώς
και με ποιον τρόπο θα κτίσει τη δική του
εξουσία στο χώρο του. Για την
αντιμετώπιση του πολιτικού «καρκίνου»
δε χωράνε πλέον χάπια αλλά νυστέρια. Και
εξηγούμαστε:
Για το Νεοφιλελεύθερο Κράτος που
αποτελείται από τον διπολισμό της ΝΔ και
του Πασόκ, μέσα από αντικοινωνικές και
αντιδημοκρατικές ατραπούς σκοπός τους
είναι να φτάσουν στις επόμενες
πολιτικοποιημένες –κομματικές-
δημοτικές εκλογές, να οχυρωθούν ακόμα
πιο πλατιά και δυναμικά στις Τ.Α.
εξασφαλίζοντας έτσι και τη συμμετοχή
του κεφαλαίου το οποίο θα είναι και ο
γενικός ντερβέναγας –ρυθμιστής στην
οικονομικοκοινωνική πολιτική της κάθε
περιφέρειας-Νομού και Πόλης.
Οι Πολίτες-δημότες έχουν υποχρέωση
έναντι των τοπικών κοινωνιών τους να
υποστηρίξουν σθεναρά τα συμφέροντά τους,
μ’ έναν ασύλληπτα πάρα πολύ απλό και
εύκολο τρόπο: Την καταψήφιση των
συνδυασμών που έχουν τα χρώματα των νέων
φιλελεύθερων παρατάξεων Ν.Δ. - Πασόκ για
να μην έχουμε να λέμε, Γιάννης πίνει
Γιάννης κερνάει.
Όσο και αν οι μέχρι τώρα πολιτικές
στρατηγικές των κομμάτων εξουσίας και
στους τομείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης
οι εξελίξεις, το έργο δηλαδή που έχουν
προσφέρει οι Δήμοι και οι Νομαρχίες, από
τη μια παρατηρείται πως εξελίσσονται σε
κέντρα αποφάσεων, σε κέντρα
περιφερειακών εξουσιών ελεγχόμενα από
την Κεντρική Εξουσία των επιδρομέων και
οπαδών της δήωσης και κομματικών
συμφερόντων και από την άλλη, έργα λειψά,
έργα χρονοβόρα, κάποια έργα έχουν γίνει
τέλος πάντων εκεί που υπάρχει
εξωελληνικό συμφέρον και εσωτερικό
πελατειακό αλισβερίση. Αυτά τα…έργα δεν
τους απαλλάσσουν από τις ευθύνες τους,
ιδιαίτερα στον επαρχιακό τομέα.
Εξίσου από τις ευθύνες δεν
απαλλάσσονται ούτε οι Πολίτες, οι οποίοι,
στην ουσία, αυτοί είναι οι ρυθμιστές για
μια υγιή Τοπική Αυτοδιοίκηση (αρχαίο
ελληνικό προνόμιο και αγαθό), και
συνεπώς, λογικά καταλήγουν να είναι
Πολίτες ταλαιπωρημένοι, απογοητευμένοι,
δυσαρεστημένοι και προπαντός να
γίνονται «τραπουλόχαρτα» που τα
χρησιμοποιούν χαρτοπαίχτες αγάδες στις
τσόχες τους. Ακόμα και για τον
στραγγαλισμό της πολυφωνίας δεν φταίνε
μόνο τα μεγάλα κόμματα μεταξύ και των
κοινοβουλευτικών ΚΚΕ και ΣΥΝ αλλά και οι
ίδιοι. Το μέχρι τώρα δεκαετιών «κόλλημά»
τους στα μεγάλα κόμματα ήταν αυτό που
τους οδήγησε σε λανθασμένες επιλεκτικές
αποφάσεις. Λοιπόν, πέρα από τα «σύγχρονα
μαγειρέματα» και τις μεθοδευμένες
εισβολές του Κράτους στα χωράφια της
Τοπικής Αυτοδιοίκησης, το μεγαλύτερο
τμήμα τού πληθυσμού αποδείχτηκε ανώριμο,
να δει τις εσφαλμένες του επιλογές,
επιλογές που κράτησαν πολλές δεκαετίες.
Ο Θουκυδίδης έλεγε:
«Αυτό που φοβούμαι δεν είναι η
στρατηγική του εχθρού μου, αλλά οι
γνώμες μας και τα σφάλματά μας».
Και ακριβώς αυτό γίνεται. Και όπως
γράφαμε στις 17.01.2006:
«Βέβαιο είναι ότι το Κέντρο
Εξουσίας έχει μεταφερθεί και στους
Δήμους. Κι αυτό, όπως υποστηρίζουν
πολιτικοί αναλυτές, είναι εμφανές και
στη Χώρα μας όπου το Κράτος πρόνοιας
εξελίσσεται σε στρατηγείο ανάπτυξης
υπέρ του ιδιωτικού τομέα. Κι αυτό
αναμφιβόλως μεταφέρεται και συνδέεται
με τους θεσμούς της Τοπικής
Αυτοδιοίκησης…»
Όσο για την Αριστερά, των
συναγωνιστών και των συντρόφων, για την
οποία δεν μπορούμε να σιγούμε για μέρος
τής οποίας δε έμεινε αλώβητο από τις
εξελίξεις και τη συρρίκνωσή της, είναι
πλέον γεγονός ότι στο στίβο της
κομουνιστικής αντιπαράθεσης που όλα
αυτά τα χρόνια παίχτηκε άψογα από τα
κοινοβουλευτικά κόμματα του ΚΚΕ και του
ΣΥΝ, εκείνο που πέτυχαν ήταν η
συρρίκνωσή της και η απώλεια
εμπιστοσύνης Πολιτών (μελών, φίλων,
οπαδών) στην ιδέα για μια σοσιαλιστική
κοινωνία ανθρωπινότερη και καλλίτερη.
Και οι δυο μαζί, άλλος λιγότερο και άλλος
περισσότερο, ετάισαν το «σοσιαλιστικό»
κίνημα κι εκείνο, το Πασόκ, στη συνέχεια
τα καταβρόχθισε. Έτσι λοιπόν οι «κριτικές»
τους παρεμβάσεις προς το Πασόκ, καλές
είναι μεν, αλλά τα αποτελέσματα είναι
εκείνα που μετρούν: Και στους Δήμους και
στο Κοινοβούλιο.
Εκείνο που ακόμα δεν έγινε κατανοητό
από τις ηγεσίες αυτών των κομμάτων είναι
ότι από τη μια μεριά επαναπαύονται με
την αγωνιστικότητά τους ενάντια στα
κακώς κείμενα του καιρού μας (καλό αυτό,
και τα συντηρητικά κόμματα κάνουν
παρόμοιες αναφορές, αλλά, όπως είπαμε, τα
αποτελέσματα μετρούν) και να μετρούν τα
κουκιά και από την άλλη, με τις αέναες
αρχηγικές αδυναμίες τους βρήκε την
ευκαιρία το κεφάλαιο -οικονομική
τραπεζική «Παγκοσμιοποίηση», η Ε.Ε. κλπ,
λίγο πριν το τέλος του περασμένου αιώνα
να τα χτυπήσει ολοκληρωτικά και
πρόσφατα, με το ευρωαντικομουνιστικό
μνημόνιο, να τα διαλύσει πανευρωπαϊκά.
Το μεγάλο κακό ή ατυχία είναι ότι,
ναι μεν οι σημερινές εποχές
προσφέρονται από κάθε άποψη για αγώνα
ενάντια στην ανθρώπινη εκμετάλλευση και
για δικαιότερη ζωή και προσφέρεται
ιδιαίτερα μέσα από τις Τοπικές
Κοινωνίες, παράλληλα όμως εκείνοι οι
παλιοί λαοί και κοινωνίες, μεταξύ και η
δική μας, πάψανε να «γεννούν» φιλόσοφους
και επαναστάτες παγκόσμιας εμβέλειας,
τύπου Μαρξ, Τρότσκι, Μάο, Τσε Γκεβάρα κ. ά,
βεβαίως και Έλληνες οραματιστές,
επαναστάτες και οπλαρχηγούς του 21, αλλά
και μετά με την Εθνική Αντίσταση και
τους καπεταναίους της, όπως του
αρχικαπετάνιου Άρη Βελουχιώτη.
Κι εκεί επικράτησε ο δολοφονικός και
ξενόφερτος δογματισμός και η τότε
αντίληψη για αγώνα, πότε, πού, ποιος και
πώς θα τον κάνει. Αλλά, όσο αφορά την
Αριστερά, και η σημερινή κατάσταση δεν
αλλάζει σε πολλά απ’ το τότε. Η
δογματική αντίληψη εξακολουθεί και
υπάρχει όπως και οι αξιώσεις σε ό, τι
αφορά επιλογές συνεργασιών του ΚΚΕ με
άλλα κόμματα της Αριστεράς για τους
Δήμους. Μόνο που αυτές οι επιλογές
γίνονται με… αυστηρά κριτήρια. Και καλά
με το ΣΥΝ κάπου έχει δίκιο το ΚΚΕ, αλλά με
το ευρύτερο φάσμα της ριζοσπαστικής
Αριστεράς πώς συμπεριφέρεται; Δεν είναι
της στιγμής να απαντήσουμε εμείς στο
ερώτημα, τάχα και πόσους ενδιαφέρει,
αλλά αν σήμερα φτάσαμε εδώ που φτάσαμε
ευθύνες δεν έχουν μόνο τα αστικά κόμματα.
Αυτά τη δουλειά τους κάνανε και για το
συμφέρον τους συμμαχούν (Βλέπε Γερμανία
πχ). Ποιους λοιπόν εξυπηρετεί η «Αριστερή»
ή κομμουνιστική φαγωμάρα; Όχι πάντως το
λαό ο οποίος έχει μπουχτίσει από
αγωνιστικές φρασεολογίες
Εν κατακλείδι αφήσαμε
το ερώτημα: Τι θα ψηφίσουν οι Πολίτες-δημότες
στις εκλογές των ΤΑ και ΝΑ του 2006; ΝΔ ή
Πασόκ; ΚΚΕ, ΣΥΝ ή ΛΑ.Ο.Σ;. Η δική μας
πρόταση και προτροπή, αν προτιμάτε,
είναι απλή: Ψήφος στους Πολίτες-υποψήφιους
εκείνους που εννοούν αυτά που λένε. Σε
κείνους που δεν έχουν ούτε παρωπίδες
ούτε χαλινάρια και βλέπουν τα πράγματα
όπως είναι. Σε κείνους που διαθέτουν τα
προσόντα της κοινωνικής Μόρφωσης και τη
γνώση των τοπικών αναγκών, που είναι
ριζοσπαστικοί, ρεαλιστές και άσπιλοι
και που δε συνετίζονται με τα παραπάνω
κατεστημένα. Όλοι οι Πολίτες, άλλος
λίγο άλλος πολύ ανήκει σε κάποιο κόμμα. Η
Τοπική Αυτοδιοίκηση πρέπει να
απομονωθεί από κομματικά πρόσωπα
οποιουδήποτε κόμματος διότι πέρα από το
γεγονός ότι η πολιτικοποίηση-κομματικοποίηση
έχει δοκιμαστεί τα τελευταία χρόνια και
απέτυχε οικτρά σε βάρος των τοπικών
κοινωνιών, επί πλέον ο Δήμος δεν είναι
πολιτικό κόμμα, όπως τον κάνανε, αλλά
ρυθμιστής και διαχειριστής στον τόπο
του.
Για τον εντοπισμό και την ψήφιση
αυτών που θα τολμήσουν να διεκδικήσουν
το Δήμο, θα πρέπει προηγουμένως να «ξεσκιστεί»
το ομιχλώδες τοπίο που έχει απλώσει το
αστικό μείγμα της Κεντρικής Εξουσίας, να
καθαρίσει ο τόπος από την κομματική
μούχλα και σκουριά και να φορτιστεί ο
Πολίτης από τη χαμένη του νοημοσύνη.
Πολίτες-δημότες! Η Πολιτική μιας Χώρας
ξεκινά μέσα από την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Φέρετε στην επιφάνεια συνδυασμούς με
αγωνιστές που δεν προέρχονται από
τζάκια και πάνω απ’ όλα λεύτερους και
αφήστε τα φερέφωνα να διαιωνίζονται στο
ψέμα, στην υποκρισία και να πνίγονται
στα «θα»!
Ε.Ε.
Φεβρουάριος 23 2006 www.fasoulas.de e-mail: vaios@fasoulas.de
