Η
Ελλάδα στη Νέα Σκακιέρα της Ανατολικής
Μεσογείου.
Του Γεωργίου Ηλία Διαμαντόπουλου*
Σύμφωνα
με τον πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο η
συμφωνία των υπουργών των οικονομικών
του Eurogroup η
οποία επιτεύχθηκε στις Βρυξέλλες στις 21
του Φλεβάρη 2012, ήταν ιστορικής σημασίας
για την ελληνική οικονομία και το μέλλον
του ελληνικού λαού. Με την συμφωνία αυτή
η Ελλάδα ουσιαστικά γλύτωσε από μια
άτακτη και καταστροφική ανεξέλεγκτη
χρεοκοπία στην μεταπολεμική της ιστορία,
με την διασφάλιση της αναγκαίας
δανειοδότησης όπως αυτή καθορίζεται από
τις προβλέψεις του δεύτερου δανειστικού
μνημονίου για το ποσόν των 130
δισεκατομμυρίων Ευρώ και της περικοπής
του υφιστάμενου δημόσιου χρέους της
κατά 100 δισεκατομμύρια. Αυτό και μόνο, ως
γνωστόν, αποτελεί μια μοναδική και
πρωτοφανή περίπτωση στην μέχρι σήμερα
διαχρονική της πορεία ως οργανωμένης
διοίκησης και ανεξάρτητου κράτους.
Οφείλουμε δε να τονίσουμε ότι όσα
επιτεύχθηκαν με αυτήν την συμφωνία
δημιουργούν ελπίδες για
καλύτερες οικονομικές συνθήκες και
βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του
σκληρά δοκιμαζόμενου ελληνικού λαού.
Είναι πλέον γνωστόν ότι για την Ελλάδα η
παρούσα οικονομική πραγματικότητα
απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή και για έναν
επί πρόσθετο λόγο, εκείνον του νέου
γεωπολιτικού και στρατηγικού, όπως
αυτός διαμορφώνεται τις μέρες αυτές
στην λεκάνη της ανατολικής Μεσογείου,
ύστερα από τον εντοπισμό ύπαρξης
ενεργειακών κοιτασμάτων και φυσικά και
των μεγάλων λαϊκών κινημάτων που έφερε η
Αραβική άνοιξη, τόσο στην βόρεια Αφρική,
όσο και την Μέση Ανατολή, πέραν της
πιθανής πυρηνικής θωράκισης του Ιράν. Η
ύπαρξη τόσο μεγάλων ενεργειακών
κοιτασμάτων στο υπέδαφος της
οικονομικής ζώνης της χώρας, είναι
επόμενο να την καθιστά περισσότερο
ελκυστική και να προσδίδει μεγαλύτερο
ενδιαφέρον στους κυνηγούς πηγών
ενεργείας, οι οποίοι διαβλέπουν κέρδος
στην αξιοποίηση αυτών των κοιτασμάτων,
ενώ παράλληλα διανοίγονται νέοι
ορίζοντες νέων
στρατηγικών συμμαχιών καθώς επίσης και
πολιτικών σκοπιμοτήτων. Είναι εύλογο,
λοιπόν, τόσο για το ελληνικό κράτος, όσο
και σε εκείνους που ασκούν την διοίκηση
ότι η παρούσα οικονομική ανάκαμψη θα
πρέπει να είναι σύντομη, έτσι ώστε η χώρα
να είναι σε θέση να επωφεληθεί τις
ευκαιρίες που αναφαίνονται στην
γεωπολιτική της περιοχή
καθώς επίσης και τις πιθανές
πολιτικοοικονομικές και κοινωνικές
αλλαγές που θα σημαδέψουν την περιοχή
τις δεκαετίες του
εικοστού πρώτου αιώνα που ακολουθούν.
Αλλαγές οι οποίες θα είναι καθοριστικές
μιας νέας πολιτικές μορφολογίας του
πολιτικού χάρτη της περιοχής. Στο σημείο
αυτό ας μου επιτραπεί να αναφέρω ότι το
1992 το ινστιτούτο “Garnegie
Endowment For
International Peace”
κυκλοφόρησε μια μελέτη με τον τίτλο “Self
Determination In
The New
World Order”,
(Η αυτοδιάθεση μέσα στα πλαίσια της Νέας
Παγκόσμιας Τάξης). Στην εισαγωγή της
μελέτης, λοιπόν, οι συντάκτες αναφέρουν
ότι η έκφραση της αυτοδιάθεσης, μάλλον
σαν αντιπροσωπευτική των μαζών, παρά σαν
ατομική διεκδίκηση, κινείται με τέτοια
ταχύτητα στο
πεδίο της διεκδίκησης των ανθρωπίνων
δικαιωμάτων ώστε κανένα κράτος δεν θα
μπορεί να τα παραβιάζει στο μέλλον
χωρίς να επισύρει την επέμβαση της
κοινωνίας των ελεύθερων κρατών. Αυτό
βέβαια ένα μέσον
το οποίο χρησιμοποιήθηκε όχι και λίγες
φορές τις τελευταίες δεκαετίες του
εικοστού αιώνα και φυσικά και μετέπειτα
στις μέρες μας. Ως αιτία για αυτές τις
επεμβάσεις πάντοτε σχεδόν υπήρξε ο
ισχυρισμός της προστασίας των πολιτών,
οι οποίοι διαμαρτύρονταν για την
καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
τους από τις
ίδιες κυβερνήσεις που υποτίθεται είχαν
εκλεγεί για την προστασία των πολιτών
τους, ή και την παραχώρηση του
δικαιώματος της αυτοδιάθεσης λαών με
την ανάληψη ενόπλων παρεμβατισμών.
Αυτός είναι και ένας από τους λόγους για
τους οποίους η Ελλάδα θα πρέπει να
αναπτύξει εξωτερική πολιτική τέτοια
ώστε να την καθιστά πανέτοιμη για την
αντιμετώπιση κάθε πρόκλησης ενώ
παράλληλα θα την προετοιμάζει για τις
πιθανές ανακατατάξεις στην ευρύτερη γέω-
στρατηγική της ζώνη. Είναι μια πρόνοια η
σπουδαιότητα της οποίας
αντικατοπτρίζεται στη φράση του Μεγάλου
Ναπολέοντος της Γαλλίας, ότι “για να
γνωρίσεις την γεωγραφική περίμετρο ενός
κράτους οφείλεις πρώτα να μελετήσεις
την εξωτερική του πολιτική.” Η Ελλάδα
σήμερα ως μέλος μιας ευρύτερης και
ισχυρότερης οικογένειας κρατών,
βρίσκεται στη σφαίρα της δημιουργίας
μιας ευρύτερης και πιθανώς ισχυρότερης
υπερδύναμης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και
είναι φυσικό ότι έχει τη δυνατότητα να
εκμεταλλευτεί των προτερημάτων που της
παρέχει η νέα αυτή διαμόρφωση των
πολιτικών πραγμάτων της Ευρώπης, με μια
προσεγμένη και έξυπνα διατυπωμένη
εξωτερική πολιτική, με την βοήθεια και
υποστήριξη της Ευρωπαϊκής κοινότητας
στην οποία ανήκει και η ίδια. Δεδομένου
ότι οι υπερδυνάμεις των ημερών που μας
έρχονται θα προσπαθήσουν πρωτίστως να
επιβάλλουν τον σεβασμό και την αποδοχή
της ανάγκης εξυπηρέτησης των ιδικών
τους κυρίως συμφερόντων.
Η Ελλάδα, δεν είναι χώρα στερούμενη
ενεργειακών πηγών, παράλληλα όμως
διαθέτει και το πλεονέκτημα των δύο
τεραστίων αεροπλανοφόρων της
ανατολικής Μεσογείου. Το ένα είναι
εκείνο της αδελφής δημοκρατίας της
Κύπρου και το δεύτερο της Κρήτης, όπου
έχει τη δυνατότητα ν α ελέγχει πολλές
καταστάσεις στον ευρύτερο χώρο της
νοτιοανατολικής λεκάνης
της Μεσογείου. Αυτός είναι και ο λόγος
της ιδιαιτερότητας της χώρας στη νέα
γεωπολιτική διαμόρφωση της περιοχής,
όπως αυτή διαμορφώνεται στις μέρες μας.
Είναι δε επιβεβλημένη και απαραίτητη η
ταχεία αναπροσαρμογή της εξωτερικής της
πολιτικής μέσα στα πλαίσια αυτής της
νέας πραγματικότητας. Μια παρόμοια
γεωπολιτική μετάλλαξη, ως γνωστόν,
δημιουργεί μεγάλες και σοβαρές
ανακατατάξεις, δεδομένου ότι
αναδεικνύει τη χώρα ως κλειδί των
πολιτικών και πολιτιστικών εξελίξεων.
Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η
εξωτερική πολιτική της Ελλάδος οφείλει
να προχωρήσει στην αποδοχή και εφαρμογή
των απαραίτητων αλλαγών, ώστε εν καιρώ
να βρεθεί σε θέση να αντιμετωπίσει
πιθανές αρνητικές καταστάσεις και με
την αναπροσαρμογή της πολιτικής της να
κατορθώσει να αποκομίσει περισσότερα
ωφελήματα, καθώς επίσης και να αποφύγει
τις πιθανές αρνητικές επιπτώσεις πάνω
της. Μία, λοιπόν, οξυδερκής και
αποτελεσματική εξωτερική πολιτική και μ
ια σταθερή κυβέρνηση αποτελούμενη από
ικανούς πολιτικούς ηγέτες,
απαλλαγμένους από τα σύνδρομα της
δημαγωγίας και του εθνικισμού, όπως τα
γνωστά εκείνα του πρόσφατου παρελθόντος,
τα οποία τόσα δεινά επισώρευσαν πάνω στη
χώρα και το λαό. Είναι επίσης απαραίτητο
για τον Ελληνικό λαό να αντιληφθεί,
αμέσως τις επερχόμενες αλλαγές και τις
εξ αυτών συνέπειες πάνω του, έτσι ώστε να
δυνηθεί να εκλέξει τους άριστους μεταξύ
των καλύτερων υποψηφίων, οι οποίοι με
την διορατικότητα και την εμβέλεια των
ηγετικών τους προσόντων θα είναι ικανοί
να ανταποκριθούν σε αυτές τις
προκλήσεις. Η ιστορία των δύο τελευταίων
αιώνων μας διαβεβαιώνει για τις
επερχόμενες αλλαγές, δεδομένου ότι
αυτές αποτελούν κάποιο είδος φυσικής
συνέπειας προόδου της ανθρωπότητας.
Είναι απαραίτητο
λοιπόν για τον ελληνικό λαό να
αντιληφθεί και να προσπαθήσει να
εκμεταλλευτεί αυτές τις αλλαγές προς
όφελος του, και αυτό μπορεί να
επιτευχθεί με την έκφραση
εμπιστοσύνης και ανάδειξη ηγετών με
προσόντα, χαρισματικούς, ικανούς, με
διορατικότητα, οι οποίοι και θα
ολοκληρώσουν το δύσκολο έργο της
οικονομικής ανόρθωσης της χώρας. Καθώς
δε σήμερα η χώρα προετοιμάζεται για
εκλογές, είναι καιρός να αντιληφθούν οι
ψηφοφόροι το πόσο σοβαρή υπόθεση
αποτελεί η ανάδειξη μιας σταθερής και
αποτελεσματικής κυβέρνησης ικανών
πολιτικών προσώπων, οι οποίοι θα πρέπει
να εμπνέουν εμπιστοσύνη τόσο στην
ηγεσία της Ευρώπης, όσο και την
παγκόσμια κοινότητα. Είναι δε λυπηρό το
γεγονός ότι μέχρι σήμερα όλοι τους
σχεδόν, υπήρξαν δημαγωγοί, κοντόφθαλμοι,
περιορισμένης οπτικής δυνατότητας και
κατά πολύ κατώτεροι των περιστάσεων σε
γενικές γραμμές. Αλλά όμως ο ελληνικός
λαός δεν διαθέτει πλέον τα χρονικά
περιθώρια νέων κωλυσιεργιών, αδιαφορίας
και πολιτικού νεποτισμού και διαφθοράς.
Αντίθετα, μάλιστα, θα έλεγα ότι έχει
απόλυτη ανάγκη μιας πολιτικής καθολικής
απόρριψης όλων εκείνων οι οποίοι τόσο
ασύστολα τον εκμεταλλεύτηκαν στο
κοντινό παρελθόν, προκειμένου να
εξυπηρετήσουν ιδικά τους κομματικά
συμφέροντα και να επικρατήσουν των αντιπάλων πολιτικών
παρατάξεων. Είναι δε λυπηρό το γεγονός
ότι κατ’ επανάληψη οι
ηγεσία της Ευρώπης καθώς
και άλλοι ηγέτες της διεθνούς
κοινότητας βρέθηκαν στην ανάγκη να
υποδεικνύουν στους πολιτικούς της
Ελλάδας ότι οι νόμοι δεν γίνονται μόνον
για τη τάξη αλλά παράλληλα θα πρέπει και
να εφαρμόζονται. Για τη τάξη και μόνο
αναφέρω ότι πρόσφατα μόλις ένας διεθνής
οργανισμός ο ΟΟΣΑ παρουσίασε μια
στατιστική επί τη βάσει της οποίας την
τελευταία πενταετία
το κοινοβούλιο της Ελλάδος
υπερψήφισε έναν αριθμό 17,000 νέων
μεταρρυθμιστικών νόμων, τους οποίους
όμως ουδέποτε θέλησε να εφαρμόσει η
διοίκηση. Για την σοβαρότητα και
σπουδαιότητα αυτής της παράληψης θα
ήθελα να επικαλεσθώ την περίφημη φράση
του Gideon Tucker,
Αμερικανού δικαστού του 19 αιώνα, ο
οποίος αναφέρει: “Κανενός πολίτη η ζωή,
η ελευθερία και η ιδιοκτησία δεν είναι
κατοχυρωμένα και ασφαλή όταν νομοθετεί
το κοινοβούλιο της χώρας.”
Όσο για το κοινοβούλιο της Ελλάδος
δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι
αποτελεί ένα από τα δείγματα που ο Νοε,
κατά λάθος συμπεριέλαβε μέσα στη κιβωτό
του, προκειμένου να το διαφυλάξει από
την καταστροφή του κατακλυσμού.
Δυστυχώς απεδείχθη στείρο πολιτικά και
αδύναμο να ανταποκριθεί στις ευθύνες
του έναντι του χειμαζόμενου Ελληνικού
λαού. Το βέβαιο είναι ότι σήμερα το σώμα
των Ελλήνων ψηφοφόρων αισθάνεται ότι
βρίσκεται εγκλωβισμένο σε ένα κύκλωμα
διεφθαρμένο και ένα απαράδεκτο πολιτικό
και διοικητικό σύστημα, το οποίο
καθημερινά καταρρέει γύρω του.
Κουρασμένος δε και απογοητευμένος ο
πολίτης αισθάνεται προδομένος και
υποδουλωμένος σε ξένα συμφέροντα.
Αναζητεί δε με υπομονή και καρτερία
κάποια διέξοδο από τον φαύλο κύκλο
του πολιτικού λαβύρινθου που έχει
στηθεί γύρω του, σαν τον ιστό κάποιας
θανατηφόρας αράχνης. Από δε την
δυνατότητά του να σπάσει αυτά
τα δεσμά του
θεσμικού κατεστημένου, (ενός
κατεστημένου μεσαιωνικού με τους
βυζαντινούς δεσπότες και κυρίαρχους της
ζωής του, οι οποίοι χωρίς καν να ζητήσουν
τη γνώμη του, του επιβάλλουν πάτρωνες
και ρυθμιστές), θα εξαρτηθεί και η
επιτυχία μιας μεταξένιας επανάστασης η
οποία του εγγυάται μια μελλοντική
ευημερία και πρόοδο. Επομένως σήμερα,
λίγο προ των εκλογών, η ευθύνη
παρουσιάζεται και είναι αποκλειστικά
δική του. Το ερώτημα για το πώς θα δει την
κάλπη και θα εκφράσει τις αιτιάσεις του
αποτελούν το κλειδί αυτής του της
προσπάθειας. Μέσα σε μια περίοδο
πραγματικών κοσμογονικών αλλαγών στο
εσωτερικό της χώρας και κάτω από τα
ασήκωτα βάρη των επώδυνων μέτρων και των
αναμενόμενων και επερχόμενων αλλαγών
στο ευρύτερο γεωπολιτικό και κοινωνικό
του περιβάλλον, οι επερχόμενες εκλογές
αποκτούν ιδιαίτερη σημασία τόσο για το
λαό, όσο και τη χώρα.
*Ο
Γιώργος Ηλία Διαμαντόπουλος, είναι
οικονομολόγος και πολιτικός αναλυτής με
ειδίκευση στους τραπεζικό και
ναυτιλιακό τομείς.
