Πίσω στο ευρετήριο

Ελληνικό Σπίτι Τορόντο

            Οι ισχυρισμοί της άλλης πλευράς.

      Του Θωμά Στεφ. Σάρα

Τα γεγονότα του Ελληνικού Σπιτιού αποτέλεσαν τις δραματικότερες εξελίξεις μετά την γνωστή υπόθεση του Πλάϊγουτ, η οποία όπως θα θυμούνται ορισμένοι αναγνώστες, ταλαιπώρησε ηθικά και υλικά τόσο την εκκλησία όσο και την κοινότητα.

Και για μεν την εποχή εκείνη χαρακτηρίσθηκαν ως “φυσιολογικά” εξ αιτίας κυρίως του έντονου συναισθηματισμού και των διαφορών που υπήρχαν μεταξύ των μεταναστών του πρώτου και των μεταγενέστερων κυμάτων μετανάστευσης.

Στην περίπτωση του Ελληνικού Σπιτιού, είναι βέβαιο ότι αυτός ο φανατισμός δεν υπήρχε πλέον, όλοι οι ενδιαφερόμενοι ανήκουν στη γενιά των τελευταίων κυμάτων μετανάστευσης της δεκαετίας του 1970, το δε έργο θεωρείται από τα σπουδαιότερα αποκτήματα της παροικίας. Μιας παροικίας η οποία γεράζει καθημερινά και περισσότερο και η οποία με πραγματική αγωνία στρέφει τη προσοχή της στο ευαγές αυτό ίδρυμα, το οποίο για τους περισσότερους θα είναι και η προτελευταία τους κατοικία, για καταφυγή από την πλήξη και μόνωση των δύσκολων ημερών του χειμώνα της ζωής.

Το ίδρυμα ύστερα από τις αρχικές του δυσκολίες κατόρθωσε να βρει το δρόμο του και να μετατραπεί σε ένα πραγματικό καταφύγιο παρηγοριάς για ομογενείς μεγάλης ηλικίας, οι οποίοι κτυπημένοι από διάφορες μακροχρόνιες ασθένειες σε αυτό έσπευσαν να ζητήσουν καταφύγιο στις δύσκολες μέρες της ζωής τους. Το ίδρυμα αποτελεί μια πραγματική κυψέλη αγάπης και στηρίζεται πάνω στο πνεύμα του εθελοντισμού και του πνεύματος αλτρουισμού των ομογενών της τρίτης ηλικίας οι οποίοι διαθέτουν τόσο τον χρόνο όσο και τον ενθουσιασμό τους προκειμένου να συμπαρασταθούν και να ενθαρρύνουν τους κουρασμένους αυτούς στρατοκόπους της ζωής να αισθανθούν ότι βρίσκονται μέσα στο φυσικό πολιτιστικό τους περιβάλλον.

Με την πάροδο των χρόνων και την ανέλιξη των διαφόρων φάσεων ολοκλήρωσης του ιδρύματος, πάντοτε υπήρξαν διαφωνίες και προβλήματα μεταξύ των εκλεγμένων εθελοντών της διοίκησης, πολλοί των οποίων φιλοδόξησαν να αναλάβουν την προεδρία του ιδρύματος και να αφήσουν την δική τους ιστορία πάνω στην παράδοσή του.

Ένας πραγματικός εργάτης ο οποίος ενστερνίστηκε την ιδέα και το όνειρο ενός δυνατού ομογενειακού γηροκομείου ήταν ο γιατρός Πήτερ Καραλής. Είναι βέβαιο ότι ο γιατρός στα χρόνια της υπηρεσίας του στο ίδρυμα εργάσθηκε σκληρά, πάντοτε σε βάρος των προσωπικών του συμφερόντων και διέθεσε χιλιάδες ώρες για την ολοκλήρωση του ιδρύματος. Ένας άλλος πραγματικός ηγέτης ο οποίος αγάπησε το ίδρυμα και τους ένοικούς του ήταν επίσης ο γιατρός Δημήτρης Ωραιόπουλος, ένας επιφανής επιστήμων, καθηγητής του Πανεπιστημίου και Διευθυντής κλινικής ερευνών. Σύμφωνα με πληροφορίες μου τόσο οι τρόφιμοι του ιδρύματος όσο και οι ασθενείς, περιμένουν καθημερινά να δουν το ζεστό χαμόγελο του γιατρού να τους ρωτά για την υγεία τους και παράλληλα να τους ενθαρρύνει για το μέλλον.

Παρ’ όλα όμως αυτά, τόσο ο γιατρός Ωραιόπουλος, όσο και ο Πήτερ Καραλής υποχρεώθηκαν, κατά κάποιον τρόπο, με τις μηχανορραφίες των συναδέλφων τους στη διοίκηση του ιδρύματος να υποβάλλουν την παραίτησή τους και να αποχωρήσουν από αυτό.

Είναι βέβαιο ότι ο γιατρός Ωραιόπουλος, αποχώρησε αγανακτισμένος για κάποια παρεξήγηση επί διοίκησης Καραλή, ενώ λίγο αργότερα οι ίδιοι οι συνεργάτες του Καραλή, τους οποίους ο ίδιος προσωπικά στρατολόγησε, στράφηκαν εναντίον του και τον υποχρέωσαν να αποσυρθεί.

Τον Καραλή αντικατέστησε στην προεδρία ο αντιπρόεδρος του Γιάννης Φαναράς ο οποίος κατηγόρησε την προηγούμενη διοίκηση, της οποίας ήταν μέλος και ο ίδιος, για χίλιες δυο αιτίες. Με τη βοήθεια δε των υπολοίπων συμβούλων, διορισμένων από τον Καραλή, συνέχισε να διοικεί το ίδρυμα.

Ο Γιάννης Φαναράς, πέρασε και έθεσε σε εφαρμογή ένα νέο καταστατικό το οποίο θα βοηθούσε την διοίκηση και θα ξεκαθάριζε ορισμένους κανονισμούς και άρθρα τα οποία στα προηγούμενα καταστατικά αποτελούσαν “γκρίζες ζώνες”.

Το βέβαιο είναι ότι σχετικές ρητές προβλέψεις του καταστατικού εκείνου προέβλεπαν και απαγόρευαν σε μέλη της διοίκησης να έχουν οικονομικές συναλλαγές με τον οργανισμό.

Περιέργως, ωστόσο, ένα από τα έμπιστα μέλη της διοίκησης Φαναρά, σύμφωνα με πληροφορίες, συνέχιζε παράλληλα με το αξίωμά του ως αντιπροέδρου του συμβουλίου να τροφοδοτεί τον οργανισμό με είδη καθαρισμού και υγείας, ισχυριζόμενος ότι η τιμή προσφοράς ήταν μοναδική και ότι ο οργανισμός έτσι κέρδιζε χιλιάδες δολάρια από κάθε άλλη προσφορά.

Προσωπικά θυμάμαι ότι έφερα το θέμα στη γενική συνέλευση του οργανισμού επανειλημμένως ζητώντας από τον Πρόεδρο να δηλώσει ότι δεν επιτρέπεται καμία εμπορική συναλλαγή με την εταιρία του αντιπροέδρου του. Ο τελευταίος ωστόσο προτίμησε να κάνει ότι δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει και καθώς οι υπόλοιποι αποχωρούσαμε από αγανάκτηση, εκείνος συνέχισε την αποδοχή της πρακτικής ως νόμιμης.

Το σπουδαίο είναι ότι αργότερα ένας από τους πρωτεργάτες της ανταρσίας εναντίον του Φαναρά, ήταν ο σύμβουλος αυτός, ο οποίος υποχρεώθηκε αργότερα να παραιτηθεί από την τροφοδοσία του οργανισμού των αγαθών που εμπορευόταν.

                Ηθική τάξη και σύγκρουση καθηκόντων.

Με επιστολή της που κοινοποίησε στα ομογενειακά μέσα μαζικής ενημέρωσης η πρόεδρος της εφορευτικής επιτροπής ισχυρίζεται ότι η ίδια ενήργησε για την προστασία της καταστατικής τάξης και απέκλεισε των εκλογών όλους εκείνους που δεν ήταν ταμειακώς τακτοποιημένοι την σχετική ημερομηνία που προβλέπουν οι διατάξεις του καταστατικού, την ερμηνεία του οποίου θεωρεί υποχρέωσή της. Θα πρέπει να ομολογήσω ότι επί του προκειμένου πραγματικά θα συμφωνούσα με τον ισχυρισμό της προέδρου της εξελεγκτικής επιτροπής, εάν πράγματι ερμηνεύοντας τις προβλέψεις των άρθρων του καταστατικού, απέκλειε και τον πρώην αντιπρόεδρο του οργανισμού, ο οποίος επί σειράν ετών, τόσο ωμά, καταστρατήγησε τις διατάξεις του καταστατικού έχοντας  εμπορικές δοσοληψίες.

Επομένως ο ισχυρισμός της προέδρου ότι δήθεν αυτή προσπάθησε να διαφυλάξει την ακεραιότητα του καταστατικού μάλλον αποτελεί σχήμα λόγου, άπαξ και η ίδια της ήταν υποχρεωμένη να ερευνήσει και την πολιτεία όλων των υποψηφίων καθώς επίσης και τις σχέσεις τους με το ίδρυμα.

Παρόμοιος είναι και ο ισχυρισμός ανακοίνωσης των μελών της ομάδας η οποία “ανακηρύχθηκε” ως η νόμιμη διοίκηση του ιδρύματος, με μεμονωμένη πράξη της προέδρου. Το ερώτημα και πάλι παραμένει το ίδιο, πως είναι δυνατόν να απορρίπτεται το δικαίωμα ατόμων,  που δώρισαν στον οργανισμό χιλιάδες δολάρια, να θέσουν υποψηφιότητα, ενώ παράλληλα άτομα τα οποία χρησιμοποίησαν την θέση τους στην διοίκηση για επαγγελματικές συναλλαγές, κρίθηκαν ότι πληρούσαν απόλυτα τις προϋποθέσεις για την εκλογή τους στο αξίωμα ίσως και του Προέδρου.

Είναι ένα ερωτηματικό το οποίο πραγματικά με προβληματίζει κυρίως επειδή όλοι οι πρωτεργάτες αυτού του τερατουργήματος ενεργούν κατά τρόπο απαράδεκτα προσβλητικό για την νοημοσύνη της ομογένειας΄

Δεν έχω επομένως καμία αμφιβολία ότι υπεύθυνοι για αυτή τη δραματική πραγματικότητα είναι όλοι οι ενδιαφερόμενοι, με πρωταρχική την ευθύνη του Γιάννη Φαναρά, ο οποίος για δικούς του λόγους επέτρεψε την καταστρατήγηση του καταστατικού, μόνον για να βρεθεί αργότερα μαχαιρωμένος πισώπλατα από τον “Βρούτο” που ο ίδιος υπέθαλψε και βοήθησε να αποκτήσει δύναμη.

Αυτό βέβαια δεν αποκλείει της ευθύνης την πρόεδρο της επιτροπής, η οποία εφ’ όσον πίστεψε ότι ήταν ο φυσικός θεματοφύλακας του καταστατικού ήταν υποχρεωμένη να σταματήσει και τον αντιπρόεδρο με την κατηγορία της παραβίασης των όρων περί σύγκρουσης καθηκόντων, κάτι που δεν θέλησε να κάνει, ίσως επειδή το ίδιο πρόσωπο είναι μέλος της διοίκησης του συμβουλίου μη κερδοσκοπικού οργανισμού ο οποίος δημιουργήθηκε και διοικείται από συγγενικά της άτομα.

                                          Ένας Συμβιβασμός

Σύμφωνα με πληροφορίες μου τελικά, ύστερα από πρωτοβουλία του Κώστα Μενεγάκη, έγινε προσπάθεια προσεταιρισμού των μελών των δύο ομάδων για συμβιβασμό προκειμένου να ξεπεραστεί η “κρίση” η οποία θα μπορούσε να κοστίσει στον οργανισμό χιλιάδες δολάρια για τους δικαστικούς αγώνες.

Το ερώτημα και πάλι που δημιουργείται εδώ είναι πια συμφέροντα μπορεί να έχει μια ομάδα εθελοντών η οποία έχει διαφωνήσει με τον πρόεδρο του οργανισμού ώστε να διαθέσει, εξ ιδίων, χιλιάδες δολάρια προκειμένου να οδηγήσει τον οργανισμό σε δικαστικές περιπέτειες. Στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε για μη κερδοσκοπικό οργανισμό και εθελοντισμό, ποιοι λοιπόν οι λόγοι που οδήγησαν σε αυτές τις εξελίξεις και ποιοι κρύβονται πίσω από την όλη προσπάθεια να εκτεθεί ο οργανισμός και η ομογένεια; Τελικά η προσπάθεια Μενεγάκη φαίνεται να έφερε αποτελέσματα καθώς οι δύο ομάδες συμφώνησαν να παραμείνει στην διοίκηση το συμβούλιο Φαναρά, το οποίο όμως τίθεται, κατά κάποιον τρόπο, υπό  εποπτεία επιτροπής η οποία θα παρακολουθεί τις δοσοληψίες της διοίκησης Φαναρά.

Η κατάσταση αυτή θα παραμείνει μέχρι τις 14 του Οκτώβρη 2007, οπότε και θα συγκληθεί η γενική συνέλευση των μελών για να πληροφορηθούν  και να αποφασίσουν επί των όρων της συμφωνίας, ενώ παράλληλα θα αποφασίσουν με απλή πλειοψηφία τα παρόντα μέλη ποια ομάδα θα διαδεχθεί την νόμιμη διοίκηση του οργανισμού, εκείνοι που εξελέγησαν κατά την διάρκεια των εκλογών με την αποδοχή της Δικαστού, ή εκείνοι τους οποίους διόρισε μονομερώς η πρόεδρος της εφορευτικής. Χωρίς να μας έχουν γνωστοποιηθεί μέχρι στιγμής λεπτομέρειες, έγινε γνωστό ότι η κάθε πλευρά θα πληρώσει τις δικές της δικαστικές δαπάνες, υπολογιζόμενες στις 30.000 δολάρια για την κάθε μία χωριστά.

Το ωραίο είναι ότι και οι δύο πλευρές ισχυρίζονται ότι προσπαθούν να διαφυλάξουν τα συμφέροντα του γηροκομείου, οι 30.000 όμως δολάρια θα δοθούν από το ταμείο του γηροκομείου, ένα γεγονός που μας διαβεβαιώνει ότι θα περικοπούν από τις ανάγκες των γερόντων και ασθενών ομογενών τροφίμων του ιδρύματος.

Είναι μια λεπτομέρεια την οποία θα πρέπει να θυμηθούν τα μέλη  στις 14 του Οκτώβρη, και να “τιμήσουν” κατάλληλα τους υπεύθυνους αυτής της κωμικής τραγωδίας η οποία σε πρώτη και τελευταία ανάλυση έχει επιπτώσεις πάνω στην καλή φήμη και την αξιοπρέπεια ολόκληρης της ομογένειας.