Ο
Καραγκιόζης!!!
Γράφει
ο Διονύσης Ε. Κονταρίνης
Νέα Υόρκη Μάιος
2006
H
λέξη «καραγκιόζης» που βγήκε από τα
χείλη του Υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας
κ.
Μανώλη Κεφαλογιάννη, ταρακούνησε για
λίγο τον πολιτικό χώρο της Ελλάδας. Όμως
όλοι τους, όλοι οι πολιτικοί εννοώ, ενώ
θα έπρεπε να θιχτούν, να εξοργισθούν και
να επαναστατήσουν, δείχνουν να.....
σφυρίζουν αδιάφορα. Σαν να μην τους
άγγιξε τίποτα. Για έναν απλό λόγο.
Πραγματικά είναι όλοι τους «καραγκιόζηδες»
και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η
καρέκλα τους.
Άφησα
να περάσει λίγος καιρός, πριν γράψω
σχετικά, περιμένοντας ίσως κάποιες
αντιδράσεις. Μάταια όμως. Κανέναν από
τους πολιτικούς μας δεν συμφέρει να
δείξει ότι ενοχλήθηκε από την λέξη «καραγκιόζης».
Προσωπικά
έχω την τύχη να ανήκω στη γενιά που
μεγάλωσε με μόνη της διασκέδαση τις
παραστάσεις του Καραγκιόζη. Στα
σπάργανα ο κινηματογράφος κείνη την
εποχή και ιδιαίτερα στην ελληνική
επαρχία που ζούσαμε, με το εισιτήριο να
μοιάζει απατηλό όνειρο για τις παιδικές
μας τσέπες. Το θέατρο απλησίαστο και
μάλλον άγνωστο για μας τους μικρούς.
Έτσι μόνη μας απόλαυση και φίλος μας
καλός ο ασχημομούρης, κοντός και
καμπούρης Καραγκιόζης. Περιμέναμε με
αγωνία τον..... «περιοδεύοντα θίασο σκιών»
να φτάσει στη γειτονιά μας, να στήσει τη
σκηνή του, σε κάποιο άχτιστο οικόπεδο
συνήθως, να βάλει κάποιο ξεχαρβαλωμένο
γραμμόφωνο να παίζει την «Ριρίκα» ή τον
«Μπάρμπα-Γιάννη τον κανατά» και
εξοικονομώντας λίγες δεκάρες να
τρυπώσουμε και εμείς σε κάποια γωνιά για
να απολαύσουμε τα κατορθώματα του ήρωά
μας. Αξέχαστες στιγμές. Και τι δεν έκανε
κείνος ο φουκαράς ο Καραγκιόζης για να
γεμίσει το στομάχι του και να θρέψει τα
Κολλητήρια του. Γινότανε γιατρός,
φούρναρης, χασάπης, αεροπόρος,
καπετάνιος, κουρέας, στρατηγός,
αστυνόμος, δάσκαλος. Ακόμα και γαμπρός
γινότανε για ένα κομμάτι ψωμί. Κι’ έχει
μείνει ακόμη και σήμερα ο λαός μας να
μιλάει για «τον
γάμο του Καραγκιόζη».
Μόνο
πολιτικός δεν είχε γίνει ο φουκαράς. Η
πολιτική ήταν ένα επάγγελμα που
φαίνεται ότι ο Καραγκιόζης δεν το
συμπαθούσε. Μάλλον δεν του είχε καμιά
εκτίμηση. Κι’ όμως θα μπορούσε να γίνει
ένας επιτυχημένος πολιτικός αφού ήταν
ένας μεγάλος μάστορας στο ψέμα, στην
απάτη και στο κλέψιμο. Τα ιδιαίτερα ίσως
προσόντα ενός σημερινού πολιτικού.
Με
αντικείμενο όλα αυτά φαίνεται πως ο
Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας Μανώλης
Κεφαλογιάννης, ίσως σε μια κρίση
ειλικρίνειας, ξέσπασε και αποκάλεσε «καραγκιόζηδες»
την κυβέρνηση, όλους τους πολιτικούς και
δεν εξαίρεσε ούτε το εαυτό του. Να του
πούμε μπράβο για το θάρρος του; Μάλλον
δεν μετράει και ούτε πρόκειται να
κλείσουν οι ασκοί του Αιόλου που έχουν
ανοίξει και ταρακουνάνε επικίνδυνα όλο
τον πολιτικό χώρο της πατρίδας μας. Το να
αποκαλεί ένας υπουργός «καραγκιόζηδες»
όλο τον πολιτικό χώρο μίας χώρας δύο
τινά μπορεί να συμβαίνουν. Ή έχει κάποια
στοιχεία και πρέπει να τα αποδείξει
προκειμένου να εκλείψει το φαινόμενο ή
λέει ψέματα οπότε θα πρέπει να πάει στο
σπίτι του και να δώσει την θέση του σε
κάποιον που πιθανόν να μην είναι «καραγκιόζης»..
Κανονικά μετά από αυτές τις δηλώσεις
ενός Υπουργού, εάν υπήρχε ευθιξία και
φιλότιμο ο Κεφαλογιάννης θα έπρεπε να
βρίσκεται στο σπίτι του η δε κυβέρνηση
και το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας θα
έπρεπε να προβληματίζονται αν
έχουν
το δικαίωμα να παρουσιάζονται σαν μία
κυβέρνηση ικανή να κυβερνήσει μία χώρα.
Το
ότι οι περισσότεροι πολιτικοί της
πατρίδας μας είναι «καραγκιόζηδες»,
είναι κάτι που όλοι μας το πιστεύουμε
και έτσι το νιώθουμε. Άλλωστε και οι
ίδιοι κάνουν ό,τι μπορούν για να μας
αποδείξουν ότι συναγωνίζονται στο
καραγκιοζιλίκι τον ήρωα των παιδικών
μας χρόνων. Έχουμε ζήσει όλοι μας τις
προεκλογικές περιόδους που οι ήρωες
αυτοί σε κάποια σημεία της συμπεριφοράς
τους ξεπερνούν και αυτόν ακόμη τον
αλησμόνητο καραγκιόζη. Υπόσχονται τα
πάντα για να εξασφαλίσουν μία ψήφο.
Λύνουν προβλήματα, μοιράζουν διορισμούς,
κάνουν όλους πλούσιους, ζωγραφίζουν τη
ζωή, «αν εκλεγούν» σαν ένα παραμύθι.
Φτάνουν ακόμη και σε κάποια χωριά να
υπόσχονται όχι γεφύρια αλλά ....γαμπρούς
και νύφες. Αν όλα αυτά δεν συνθέτουν έναν
«καραγκιόζη» τότε τι άλλο μπορεί να
είναι;
Έχουν
περάσει κάποιες μέρες από τότε που ο κ.
Κεφαλογιάννης είχε το θάρρος να
ξεστομίσει τα όσα είπε. Και μάλιστα αυτά
ειπώθηκαν στην επίσκεψη του Προέδρου
της Δημοκρατίας στις χώρες του Κόλπου
παρουσία και άλλων αξιωματούχων της
κυβέρνησης, επισήμων προσωπικοτήτων του
Κατάρ και αρκετών δημοσιογράφων.
Η
Αθήνα ταρακουνήθηκε αλλά το μόνο που
αυτή την στιγμή δεν συμφέρει την Νέα
Δημοκρατία, είναι άλλο ένα εσωτερικό
πρόβλημα. Υπάρχουν ήδη τα κατορθώματα
του κ. Βουλγαράκη με τις υποκλοπές των
τηλεφώνων, τις απαγωγές των Πακιστανών.
Έτσι σαν μόνη
στρουθοκαμηλική λύση βρέθηκε το γνωστό
«διεστραυλώθηκαν τα όσα είπα»
Είναι
γεγονός ότι όλοι οι πολιτικοί μας είναι
«καραγκιόζηδες». Και προσπαθούν την
ιδιότητά τους αυτή να την δείχνουν κάθε
στιγμή. Έτσι και τώρα το μόνο που βρήκαν
να κάνουν είναι να σιωπούν. Ξεχνούν όμως
ότι ο καραγκιόζης δεν σιωπούσε. Ακόμη
και όταν έτρωγε ξύλο. Ίσως γι’ αυτό και
επέζησε τόσα χρόνια και θα συνεχίζει να
επιζεί σε αντίθεση με τους πολιτικούς «καραγκιόζηδες»
οι οποίοι πολύ σύντονα ο λαός τους
λησμονεί.
