Μια
φορά κι έναν καιρό
εν καιρώ ειρήνης
στη νότια
Κάρπαθο…
Ύστατο
χαίρε από τους Ομογενείς στον
πιλότο μας Κωνσταντίνο Ηλιάκη
Από
τον
Βάιο Φασούλα
Είναι
φορές που τα
λόγια δεν έχουν
καμιά δύναμη και
αξία όταν αυτά
σκεπάζονται από πόνο και οδύνη. Είναι φορές
που
η αγανάκτηση και η οργή κορυφώνεται,
σφίγγει η
καρδιά και
τρίζουν
τα δόντια. Και είναι φορές που τα μπερδεμένα
συναισθήματα ξεδιπλώνονται,
περνούν μέσα από την οδύνη και τον πόνο και
φωνάζουν αίσχος!
Πρώτα
απ’ όλα στέλνουμε την αμέριστη συμπάθειά
μας στην
οικογένεια
του
άτυχου σμηναγού Κ.
Ηλιάκη,
ο οποίος θυσιάστηκε υπερασπίζοντας
την πατρίδα μας. Μέρες
τώρα
νοερά βρισκόμαστε
κοντά στην
οικογένεια τού
εν
καιρώ ειρήνης ήρωα.
Ό, τι
και να πούμε τα λόγια
αποτελούν καταπραϋντικά μερικών ίσως
στιγμών και όσες
λιτανείες και όσος μητροπολιτικός
κόσμος συντρέξει με
τον πόνο, σύντομα θα περάσει. Ας είναι αιώνια
η μνήμη του
πιλότου μας και ας ευχηθούμε να είναι ο τελευταίος
ήρωας.
Αν
και δεν είναι του παρόντος να
σχολιάσουμε, όμως αυτό το ασήκωτο
και βαρύ
πένθος άφησε κι άλλες διαστάσεις,
διαστάσεις που θα έπρεπε να είχαν
σιγήσει αμέσως μετά το
τραγικό συμβάν. Όμως στην ελληνοτουρκική ταραχή
επήλθε σιγή εξ αιτίας κι άλλων εγχώριων
γεγονότων τα οποία, κατά την άποψή μας,
εξελίχτηκαν σε αποπροσανατολιστικά
δελτία ειδήσεων
που παίζουν τα κανάλια με αναφορά στην «τρομοκρατία»
της δεύτερης γενιάς. Ώρες ολόκληρες κύριο
θέμα η τρομοκρατία,
με εισαγωγικά ή μη,
ανάλογα όπως την προτιμά κανείς.
Αίσχος κι εδώ που με μυθιστορηματική
μέθοδο και
κινηματογραφικές χολιγουντιανές
παραστάσεις αποβλακώνουν
τους Πολίτες και τους αποπροσανατολίζουν
από τα
δρώμενα των
ελληνοτουρκικών διαφορών. Και το αίσχος πρυτανεύει
ακόμα κι όταν γίνεται
η κηδεία και οι
Τούρκοι συνεχίζουν τις «ακροβασίες»
τους
στο Αιγαίο
γράφοντας κανονικά στα αχαμνά τους και
φιλίες και κουμπαριές και
την Ελλάδα ολόκληρη και βεβαίως και την
ΕΕ την οποία χρησιμοποιούν
για μακιγιάζ
στο στρατοκρατικό πρόσωπό τους.
Βεβαίως
όπως πάντα
έτσι και τώρα δεν
έλειψαν και οι «αντιπαραθέσεις»
ανάμεσα από «χορευτές» και
«κουμπάρους»
προκειμένου να εισπράξουν πολιτικά
κέρδη κι αυτό από
μόνο του αποτελεί
μέγα αίσχος και
για τα
δυο κόμματα
εξουσίας. Σ’
αυτή
τη φάση
θα περιμέναμε και από τους
κυβερνώντες κι από τους
αντιπολιτευόμενους να
μοιάσουν τους προγόνους τους ώστε να
φέρουν επάξια τον
τίτλο του Έλληνα και
όχι τον
τίτλο των εμπόρων και των
πραγματευτάδων. Δεν είναι εποχή «αντιπαραθέσεων»,
αλλά εθνικών συλλογισμών και αποφάσεων
με όλα τα κόμματα.
Δεν
είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε πώς
σκέφτεται ο ελληνικός λαός μέσω των κομμάτων
του όσο
αφορά τα ελληνοτουρκικά που δεν
πρόκειται να έχουν τέλος όσο
από τη μια επικρατούν οι «καραγκιόζηδες»
έκφραση
υπουργού της ΝΔ)
και από την άλλη ένας λεηλατημένος λαός από
ιδανικά και μνήμη.
Όπως
έχουμε ξαναπεί δεν είμαστε υπέρ των
συρράξεων με
οποιονδήποτε γείτονα αλλά κάποια στιγμή
πρέπει να πούμε: ΣΤΟΠ!
Ρε φίλε,
δεν
πάει άλλο
και όχι να προβάλουμε
φιλτραρισμένες πολιτικές «διαπραγματευτικού»
και «φιλικού» χαρακτήρα,
μάταιες και επικίνδυνες μεν για το λαό μας,
προπαρασκευαστικές
δε για τις
επιδιώξεις των «συμμάχων» μας.
Εν
κατακλείδι
θα αναφέρουμε
και την
περιβόητη Χάγη
μια και εδώ έγινε
αναφορά και ευθαρσώς
θα πούμε ότι και η Χάγη,
πέρα από το ότι
θα χρειαστούν κάποιες δεκαετίες διαπραγματεύσεων,
η Τουρκία και
αυτήν την έχει γραμμένη στα
παπούτσια της. Εξάλλου
η Χάγη έδειξε το
προσωπείο της με τους εγκληματίες
πολέμου. Μένει να δούμε
πότε
θα δείξει
το άλλο της πρόσωπο
με τους εγκληματίες της ειρήνης.
