Στον
απόηχο της Καρπάθου τα μηνύματα
πρυτανεύουν
Γράφει
ο Πολίτης Βάιος Φασούλας
Σύντομα
θα επανέλθει και πάλι η σιγή και η ηρεμία
στη σεισμογόνο περιοχή της Χώρα μας. Ο «εγκέλαδος»
ζει πλέον ανάμεσά μας και τα διάφορα
κέντρα το επιβεβαιώνουν και μας
προτρέπουν να συνηθίσουμε στη συνύπαρξη.
Πόσο θα τραβήξει αυτό; Θεός και ψυχή του.
Πόσο θα ταλαιπωρούνται οι Πολίτες με
ψυχικές οδύνες; Είναι και αυτό μια
προτροπή προς τη συνήθεια και την…υποταγή.
Στη
σεισμική δόνηση μεγάλων μεγεθών που η
εναέρια έκρηξη έφτασε σε όλες τις γωνιές
του Πλανήτη ταρακουνώντας και κάθε
απόδημο Έλληνα, έφτασαν κι άλλες
διαβεβαιώσεις, μαγνητοφωνημένες ή
γνωστή ρουτίνα από κάθε άποψη, αφού επί
δεκαετίες ακούμε τα ίδια πράγματα.
Ακούσαμε, λοιπόν και τώρα
μαγνητοφωνημένα μηνύματα προς τον «εγκέλαδο»-τη
γείτονα Τουρκία στην προκειμένη
περίπτωση, που οι προσεισμικές δονήσεις
που προξενεί και με μαθηματική ακρίβεια
προπαρασκευάζουν τον κύριο σεισμό, εάν
και εφόσον τα μηνύματα της θιγόμενης
Ελλάδας δεν πάρουν σάρκα και οστά Τ Ω Ρ Α,
η νοσταλγία από τη μια και η κατάρα από
την άλλη θα βρεθούν στον «πυρήνα» του
επιφανειακού εγκέλαδου…
Αγέρωχοι
οι πολιτικοί μας ηγέτες και με ανάστημα
που σηκώνει και την τρίχα και ακόμα τη
σκλαβωμένη στο άρμα της «Παγκοσμιοποίησης»-«ελεύθερης
αγοράς» - «Πολυπολιτισμού» Ελλάδα,
διεμήνυσαν προς την Τουρκία, μεταξύ
άλλων και τούτα:
«Να
αναθεωρήσει οριστικά τη στάση της μετά
το συμβάν της σύγκρουσης των δύο F-16 και
να τηρήσει τις δεσμεύσεις της στην ΕΕ
κάλεσε ο Κ. Καραμανλής
την Άγκυρα…» και από την πλευρά του ο
Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος
Παπούλας διεμήνυσε
προς την Τουρκία
ότι οι «απαράδεκτες
συμπεριφορές θέτουν σε κίνδυνο τη
σταθερότητα σε μία ευαίσθητη περιοχή,
ζητώντας απόλυτο σεβασμό του Διεθνούς
Δικαίου στον απόηχο του επεισοδίου της
Τρίτης στην Κάρπαθο…»
Βέβαια
και άλλοι αρχηγοί πολιτικών κομμάτων
αναφέρθηκαν στο τραγικό συμβάν της
Καρπάθου με ανάλογο ήθος και ύφος, άλλοι
πάλι το πήραν σαν αντιπολιτευτική
ευκαιρία και το ΚΚΕ μέσο της γραμματέας
του επισημαίνοντας αναφέρει ότι: «Η
διχοτόμηση του Αιγαίου περπατάει βήμα
το βήμα ντε φάκτο, γι' αυτό και έχει
σημασία να υπάρξει ακόμα πιο στενή
προσέγγιση ανάμεσα στους δύο λαούς,
κοινή δράση κατά των ιμπεριαλιστών αλλά
και στο εσωτερικό των χωρών, για αλλαγή
συσχετισμού, για θετικές διεργασίες,
διαφορετικά θα έχουν οι κυβερνήσεις
λυμένα τα χέρια και κατά περίπτωση να
πολιτεύονται…»
Να’
ναι καλά το ΚΚΕ που φροντίζει να
ενημερώνει το λαό και να του ανοίγει τα
μάτια με χιλιοειπωμένες θέσεις και
μηνύματα που αμή τι άλλο πολλούς από μας
τους ελεύθερους καβαλάρηδες αριστερούς,
μας παραπέμπει στο παρελθόν, στην εποχή
των μεγάλων μηνυμάτων και αφορισμών…
Καλά
θα ήταν να τα έβρισκαν οι λαοί, Τούρκοι
και Έλληνες, να μη υπήρχαν προβλήματα, (τους
φτάνει αυτό το πρόβλημα του πραγματικού
εγκέλαδου) να ήταν οι κοινωνίες μας
αδελφές, να ψάρευαν η μια στη γειτονιά
της άλλης και να τρώγανε τα ψάρια μαζί.
Όμως και, δυστυχώς, είναι πιο εύκολο να
αλλάξει ο ήλιος πορεία παρά να συμβεί
αυτό. Το μίσος που υπάρχει και που
συνεχώς καλλιεργείται ανάμεσα στους δυο
λαούς από τα ευρωατλαντικά κέντρα, θα
χρειαστούν πολλές γενιές ακόμα για να
ξεπεραστεί. Ασφαλώς μέχρι τότε δεν θα
υπάρχει ενδιαφέρον γιατί όλα θα έχουν
διαφοροποιηθεί.
Πάντως
θα πρέπει να δεχτούν οι Έλληνες
μεγαλόστομοι πολιτικοί και δειλοί στην
πράξη (βλέπε Κυπριακό, βλέπε αέναες
ελληνοτουρκικές αντιπαραθέσεις, βλέπε
μειονότητες και προπαντός αλλαγή χάρτη
των Βαλκανίων-Μαυροβούνιο σήμερα,
Κόσσοβο αύριο κλπ.) ότι, πέρα από τα
εσωτερικά προβλήματα που έχει η Τουρκία
(τάχα εμείς δεν έχουμε) μπορεί να είναι
ότι είναι, όμως στην εξωτερική της
πολιτική και στην υπεράσπιση των δικών
της εθνικών θεμάτων σε σχέση με την
ελληνική εξωτερική πολιτική δεν
συγκρίνεται. Αρέσει δεν αρέσει αυτή
είναι.
Η
Τουρκία δεν μηνύει αλλά πράττει·
κάνει βήματα σε αντίθεση με την Ελλάδα
που συνεχώς υποχωρεί-τάχα
διαπραγματεύεται· κάθε δεύτερη
κουβέντα της είναι πώς να γίνει μέλος η
Τουρκία στην Ε.Ε. πιστεύοντας με αφέλεια
μωρού πως η Τουρκία θα σεβαστή μεταξύ
άλλων και την Ελλάδα-. Δε ρωτάει η
γείτονας την Ε.Ε. τι σκοπεύει να κάνει,
αλλά αποφασίζει γράφοντας στα αχαμνά
της τους πάντες και προπαντός την Ε.Ε.
που οι Έλληνες πολιτικοί την
επικαλούνται σε αδιανόητες συχνότητες.
Για το κάθε τι που αφορά τα εθνικά μας
δικαιώματα, η κομματική Ελλάδα ή αλλιώς
«σύγχρονο» καντόνι της Ε.Ε. ρωτά πάντα τη
«μαμά» Ευρώπη η αλλιώς το ευρωατλαντικό
σύνδρομο που είμαστε δεμένοι χεροπόδαρα.
Ασφαλώς
δεν είμαστε υπέρ μιας σύρραξης με την
Τουρκία αλλά δεν είμαστε υπέρ και μιας
συνεχούς «σεισμικής» κατάστασης. Οι
διαπραγματεύσεις κουράζουν, (θυμίζουμε
πάλι το Κυπριακό), μεταβάλλονται σε
προπαρασκευαστικά στάδια αφομοίωσης
του ελληνισμού σε μια νέα κατάσταση, όσο
αφορά την εδαφική μας ακεραιότητα και
τέλος θα πρέπει στα γυμνά μάτια των
απανταχού Ελλήνων Πολιτών η Ελλάδα να
ξεκαθαρίσει τη θέση της ξεκινώντας από
τους παραδοσιακούς συμμάχους της. Το
πρώτο της βήμα θα πρέπει να είναι το βέτο
της προς την Ε.Ε. που θα λέει ένα μεγάλο
όχι στην ένταξή της – αν κι αυτό δεν θα
πρέπει να μας απασχολεί, δηλαδή ζήσε Μάη,
δεν ξέρουμε αν με όσα συμβαίνουν θα
υπάρξει Ε.Ε. και οι ευρωπαϊκοί λαοί δε
την θέλουν την Τουρκία για πολλούς
λόγους -και να
κατανοήσει επί τέλους ότι στα ευρωπαϊκά
της σύνορα δεν επιτρέπονται παραβιάσεις.
Έλεος! Τέτοια ευρωκοινωνική πτώση είναι
απαράδεκτη, αντιδημοκρατική και ανήθικη.
Από κει και μετά δε βοηθούν ούτε τα
μεγαλόστομα μηνύματα, ούτε το χάϊδεμα
των αφτιών και πολύ περισσότερο οι
πονηρές διαπραγματεύσεις.
Ευρωπαϊκή
Ένωση: Μάης 25 2006
www.fasoulas.de
pelasgos@fasoulas.de
