Πίσω στο ευρετήριο

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ

ΚΑΙ ΟΙ ΕΣΧΑΤΟΙ …ΠΑΝΕ  ΓΙΑ ΠΡΩΤΟΙ

Του ΗΛΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Ιδρυτή, Ιδιοκτήτη, Διευθυντή του

Ομογενειακού Πρακτορείου Ειδήσεων Ελλάδος

Ο Γιώργος Καρατζαφέρης, Πρόεδρος του Κόμματος ΛΑ.Ο.Σ. μιλάει κάθε μεσημέρι ( και βράδυ) στο  κανάλι του. Το ΤΗΛΕ ΑΣΤΥ. Πολύ συχνά φιλοξενείται σε πολλά. ΜΜΕ. Είναι ο πολιτικός γκεστ σταρ της εποχής.

Τον Γιώργο Καρατζαφέρη, τον γνωρίζω από τη χρονιά που τελείωσε το Γυμνάσιο, νομίζω κάπου στα 1963. Ήμουν τότε συντάκτης στη Εφημερίδα  «Έθνος», Αλλά έγραφα και σε κάποια περιοδικά, άλλες εφημερίδες, είχα αρχίσει να παίρνω και κάποια βραβεία ως στιχουργός σε Φεστιβάλ Τραγουδιού, Μαγιόρκας, Βαρκελώνης, Θεσσαλονίκης, κάποια θεατρικά έργα,  Γραφεία Τύπου αυτά τα τρεξίματα του «επαγγέλματος». « Η δημοσιογραφία είναι σκαλί για να ανέβεις εκεί που θέλεις» μας τόνιζε  στη Σχολή Δημοσιογραφίας ο αείμνηστος και …ξεχασμένος μέγας δημοσιογράφος, συγγραφέας, ακαδημαϊκός Σπύρος Μελάς.  Εκεί είχα γνωριστεί με  τον Σπύρο Καρατζαφέρη, αδελφό του Γιώργου.  Σχολή, «Βραδυνή», «Έθνος». Ανήσυχη φλόγα, ο Σπύρος. Παθιασμένος με την Είδηση. Μου λέει μια μέρα:

«Εσύ που ασχολείσαι με πολλά, έχω ένα αδερφάκι, που έβγαλε το Γυμνάσιο, να σου τον στείλω να τον χώσεις κάπου, είναι καλός». Του λέω, « Πες του το Σάββατο να έρθει εκεί στην Ευριπίδου, στο τυπογραφείο τάδε, είμαι αρχισυντάκτης στο περιοδικό, «Αστρον» . Να είναι ακριβώς ώρα δύο». Μου έρχεται στην ώρα του ένας ορεξάτος, με ακίνητο διαπεραστικό βλέμμα, χοντρούλης μου φάνηκε, «είμαι ο Γιώργος, ο αδελφός του Σπύρου, μου είπε να έρθω να με κάνεις δημοσιογράφο». «Έτσι σου είπε; Άμα σε ήθελε δημοσιογράφο έπρεπε να σε στείλει στον εαυτό του». Με ύφος επίμονο, κοιτώντας κάτω και χωρίς να δέχεται  αντιρρήσεις:  «Εμένα έτσι μου είπε και ήρθα». Ανυποχώρητος, όπως και σήμερα. « Λοιπόν Γιώργο, έχω τηλεφωνήσει στην Ελένη Ανουσάκη, σε περιμένει. Πάρε  λεφτά για ταξί, τρέξε να της πάρεις μια συνέντευξη, όπως εσύ νομίζεις. Όμως ώρα τρεις και μισή, θα είσαι εδώ. Γιατί θα με σκοτώσουν οι τυπογράφοι. Είναι Σάββατο, κλείνουμε σελίδες». Έγινε λαγός. Αμ έλα που αργούσε να γυρίσει σαν λαγός. Κινητά δεν είχαμε τότε, άντε να  τον βρεις. Μουρμούρα οι τυπογράφοι, παρηγοριά εγώ, «έρχεται ρε παιδιά, να ετοιμάσουμε και τους «τσίγκους» της Ανουσάκη, αυτό ήταν το …μαρτύριο»… ποιος καταλαβαίνει σήμερα από αυτά!  Πέντε η ώρα, όταν εδέησε  ο   Γιώργος να γυρίσει. Μπήκε τόσο απαθής που έκοβε και τη όρεξη των τυπογράφων να του δώσουν από ένα χαστούκι. Σε ελάχιστα λεπτά  «χτυπήσανε» στη μηχανή τη συνέντευξη. Ο Γιώργος έλεγε, «πωπώπώπώ….πόσο όμορφη είναι η Ελένη». Και ένας τυπογράφος, «  σιγά τον μπόγο (ήτανε παχουλή τότε). Έκανες τίποτα ρε μαζί της κι έφαγες τρεις ώρες για πέντε χειρόγραφα»; Έτσι διασκεδάσαμε… και πέρασε αναιμάκτως η ώρα του πολεμικού εκνευρισμού. (Η Ελένη Ανουσάκη, μου είχε κάνει εντύπωση για τη συνέπειά της. Και αυτό το θεωρούσα σπουδαίο προσόν ιδίως για μια γυναίκα. Κι αυτή ευδοκίμησε εκτός από το Θέατρο και τον Κινηματογράφο και στην Πολιτική). Ήταν τακτικός και έγκαιρος στο Περιοδικό. Κάπου έχω κάτι κείμενά του για «τηνέητζερς» κ.λ.π. Τον συναντώ μετά ως παραγωγό μουσικών εκπομπών, στο Ε. Ι. Ρ. Εθνικόν Ίδρυμα Ραδιοφωνίας, τη σημερινή Ε.ΡΑ. Εκεί έχει πολλές θαυμάστριες. Μου ερχότανε μια ομορφούλα ονόματι Νάνσυ, «Ο Γιώργος είναι ο καλύτερος και βάζει και δικά σου τραγούδια.». Δεν ρωτούσα σε τι είναι ο καλύτερος, αφού δεν μου έλεγε. Εκεί στο Ε. Ι. Ρ. τον βλέπω με ύφος στελέχους. Τον συναντώ όμως και έξω σε πολλές «τρύπες». Χωνότανε παντού. Μια εποχή έκανα εκφωνήσεις διαφημιστικές, μου λένε « πήρε ο Καρατζαφέρης τη διαφήμιση του προϊόντος θα εκφωνεί ο ίδιος». Ένοιωσα χαρά. Είπα μέσα μου, « να που ο Μελάς είχε δίκιο. Ο Καρατζαφέρης βρήκε σκάλα. Δεν φοβάται, θα ανέβει ψηλά». Προόδευε εκτονωνόμενος. Το 1975 έχω γυρίσει από ένα ταξίδι μου στην Αμερική, του  λέω « εκεί δεν υπάρχει Ε. Ι .Ρ. όλα είναι ιδιωτικοί ραδιοσταθμοί. Δεν κάνουμε κι εδώ το ίδιο»; Ο Καρατζαφέρης κοίταξε κάτω σκεπτικός. Σηκώνοντας το βλέμμα του: « Αμ θα μας αφήσουνε;». Το 1980, Ιούλιος μήνας,  έχω πάει αρκετές φορές Αμερική, ξαναγυρνώντας, το διαλαλώ παντού. Να κάνουμε ιδιωτικούς ραδιοσταθμούς. Με φωνάζει ο Γεώργιος Ράλλης, πρωθυπουργός, μου βάζει τις φωνές:  «Ηλιόπουλε, εισάγεις καινά δαιμόνια. Ξέρεις ότι άμα αφήσουμε ελεύθερη ραδιοφωνία θα γίνουν δέκα ιδιωτικοί ραδιοσταθμοί; Και ποιός μπορεί να κάνει Σταθμό»; « Ξέρετε κάποιο νεαρό Kαρατζαφέρη »; « Ξέρεις ότι από τους δέκα οι πέντε θα με βρίζουνε»; Κι εγώ χαριεντιζόμενος: «Ξέρετε κ. Πρόεδρε ότι άμα πληρώνετε αυτούς του πέντε, δεν θα σας βρίζουν»; Πού να φαντασθούμε ότι   θα γινόντουσαν αντί δέκα, χίλιοι πεντακόσιοι δέκα. Ο Καρατζαφέρης, τα χρόνια του Ανδρέα Παπανδρέου, τον μάχεται λυσσωδώς, με βιντεοκασέτες. Την TV PRESS. Θα ήταν 1987 περίπου,  όταν συναντιόμαστε τυχαία μέσα σε αεροπλάνο της Ολυμπιακής Αεροπορίας προς Λονδίνο.  «Πάω να αγοράσω μηχανήματα, θα ιδρύσω ραδιοσταθμό στην Ελλάδα. Θα ήθελα να …….». Ο Καρατζαφέρης «φτιάχνει» τον Ραδιοσταθμό, το ΡΑΔΙΟ ΣΙΤΥ. Mετά Τηλεόραση, το σημερινό ΤΗΛΕ ΑΣΤΥ, (καθαρά Ελληνικά). Σπουδαία εργαλεία του. Ξέρει να τα χειρισθεί. Και να σου τον, μπαίνει στην Πολιτική με ηλεκτρονική ορμή. Μελετάει, σχεδιάζει, οραματίζεται, οργανώνεται. Ανυποχώρητος, ακούραστος, πρωτοπόρος. Και  ενοχλητικός. Αυτά που λέει, άμα γινόντουσαν πράξη, θα έλυναν πολλά καίρια και άλυτα προβλήματα. Από την  «άκρη», που τον έχουν βάλει, σκοπεύει και χτυπάει κέντρο. Τον «αποκλείουν» αλλά τίποτα δεν «αποκλείεται». Δεν κλείνεται, αλλά ούτε υποκλίνεται. Και δεν αποκλείεται να έχουμε στην πολιτική μας ζωή απρόβλεπτες «αποκλίσεις». Γιατί τα γράφω όλα αυτά τόσο φλύαρα; Για να σας δώσω μια άγνωστη, στους νεότερους εικόνα της εποχής εκείνης, γιατί τα θεωρώ ευανάγνωστα, φαινομενικά κουτσομπολίστικα, άρα ελκυστικά. Και διότι  δεν…προλαβαίνω να του ζητήσω μια συνέντευξη, την οποία πιστεύω δεν θα μου αρνιόταν. Και σας δίνω μια περιγραφή του πως ξεκίνησε για επίδοξος πρωθυπουργός. Δεν νομίζω πως τον ταπεινώνω, αποκαλύπτοντας από το πόσο ταπεινά  (από ένα περιοδικάκι) ξεκίνησε. Γιατί ο ίδιος έχει δηλώσει  ταπεινά, «πως ξεκίνησε να μοιράζει δίκαια δυο γαϊδουριών άχυρα».  Πολύ δύσκολη δουλειά, παρά το πνεύμα του ευτελούς, της παροιμίας. Και μέχρι να έχω τη συνέντευξη μαζί του, σας αναμεταδίδω, αυτά που είπε στο 4ο  Συνέδριο του Κόμματός του, που τους έκανε να δακρύσουν οι αφοσιωμένοι του που τον παρακολούθησαν: