Εικόνες από το χθες για την
τρομοκρατία
Πάσχος Μανδραβέλης
Οι
Αμερικανοί έχουν μια αρχή: «Αν κάτι
λειτουργεί, μην το πειράζεις». Αυτό θα
έπρεπε να ισχύει και στο ελληνικό
Δημόσιο, το οποίο μάλιστα δεν μπορεί να
επαίρεται για πολλά που αποδείχθηκαν
αποτελεσματικά. Μία από τις
επιτυχημένες υπηρεσίες ήταν η
αντιτρομοκρατική που εξάρθρωσε τη «17
Νοέμβρη» και η οποία δυστυχώς
εξαρθρώθηκε από τούτη εδώ την κυβέρνηση.
Κι αυτό ούτε καν για κομματικούς λόγους,
αλλά για μικρορουσφετολογικούς: όσοι
υπηρετούν σʼ αυτήν έχουν μια σειρά
παροχών που διάφοροι ζήλεψαν κι έπεισαν
την ηγεσία του υπουργείου Δημόσιας
Τάξης να διαλύσει μια επιτυχημένη
υπηρεσία για να κάνει τα κομματικά
ρουσφέτια. Το αποτέλεσμα δυστυχώς το
πληρώνει η χώρα.
Αυτό και τα άλλα (πολλά) τρομοκρατικά
χτυπήματα που έγιναν τα τελευταία
χρόνια δημιουργούν την αίσθηση
επιστροφής σε ένα κακό παρελθόν, εκείνο
που η Ελλάδα των Ολυμπιακών Αγώνων
νόμιζε ότι είχε ξεπεράσει. Δημιουργεί
εντύπωση ανημπόριας των διωκτικών
μηχανισμών να κάνουν αυτά για τα οποία
πληρώνονται. Δικαιολογημένα: Το χτύπημα
στην Αμερικανική Πρεσβεία δεν ήταν
κεραυνός εν αιθρία. Προηγήθηκαν
βομβιστικές επιθέσεις στην Καλλιθέα και
το Σύνταγμα, επίθεση με βόμβα κατά
λεωφορείου της ΕΛ.ΑΣ. στην οδό Πέτρου
Ράλλη και το κυριότερο: η (μετά τη
σύλληψη της «17 Νοέμβρη») εγχώρια
τρομοκρατία πήρε μια ανθρώπινη ζωή. Ενα
νέο παιδί, ειδικός φρουρός, δολοφονήθηκε
έξω από το σπίτι Βρετανού διπλωμάτη. Σʼ
αυτή τη γραμμή του τρόμου δεν υπήρξε
απάντηση από τις διωκτικές αρχές.
Η αίσθηση της επιστροφής στο παρελθόν
ενισχύεται και από την τηλεοπτική
κάλυψη του γεγονότος. Συζητήσεις χωρίς
στοιχεία, εκτιμήσεις αστήρικτες,
ανερμάτιστος συσχετισμός των πάντων. Η
φράση κλισέ βασίλευσε και πάλι: «Δεν
είναι τυχαίο το γεγονός...». Μέχρι και η
επίσκεψη του ειδικού μεσολαβητή του ΟΗΕ
για το Μακεδονικό δεν έμεινε
ασυσχέτιστη. Πολλοί διαλαλούσαν στα
πρωϊνάδικα ότι δεν μπορεί να είναι απλή
σύμπτωση η επίσκεψη του κ. Μάθιου Νίμιτς
με το τρομοκρατικό χτύπημα. Ευτυχώς
μάθαμε σχετικά αργά ότι η ρουκέτα ήταν
ανατολικής προέλευσης, γιατί πιθανότατα
θα έπαιζε και ο κ. Βλαντιμίρ Πούτιν στο
έργο: είναι, άραγε, τυχαίο ότι δύο μήνες
μετά τη δολοφονία του Αλεξάντερ
Λιτβινένκο εκτοξεύτηκε ρώσικη ρουκέτα
κατά της αμερικανικής πρεσβείας; Τι
μήνυμα κρύβεται άραγε;
Ακόμη και οι ανακοινώσεις του ΚΚΕ
πανομοιότυπες με εκείνες του
παρελθόντος είναι: «Η συγκεκριμένη
ενέργεια γίνεται σε μια περίοδο που οι
ΗΠΑ βομβαρδίζουν τη Σομαλία και
αυξάνουν τα στρατεύματα κατοχής στο
Ιράκ, γεγονός που έχει προκαλέσει
διεθνείς αντιδράσεις, όπως και
αντιδράσεις στο εσωτερικό των ΗΠΑ.
Γίνεται σε μια στιγμή που προωθείται το
γενικότερο ιμπεριαλιστικό σχέδιο του
δήθεν ?εκδημοκρατισμού της Μέσης
Ανατολής?». Σʼ αυτό πρέπει πιθανώς να
συμπληρώσουμε ότι η συγκεκριμένη
ενέργεια γίνεται σε μια περίοδο που
υπάρχει πόλεμος τραπεζών, απαγορεύθηκε
η έξοδος του κ. Μαντούβαλου από τη χώρα,
συνελήφθη ένας παιδεραστής στην Εδεσσα,
ο αρχιεπίσκοπος καταδικάζει γάμους και
βαφτίσεις που γίνονται σε κτήματα και
επαύλεις και σήμερα παίζει ο Ατρόμητος
με τη Λάρισα. Μπορεί για το ΚΚΕ αυτά να
μην έχουν σχέση, αλλά ένας πιο
συνομωσιολογικός νους κάποιον
συσχετισμό θα μπορούσε να σκαρφιστεί.
