Πίσω στο ευρετήριο

  Μην τον είδατε τον … Αη - Στράτη;

Της Χριστιάννας Λούπα*

loupachr@otenet.gr

Ώρα πολλή παιδευόταν η κυρία Ράϊς! Ίδρωνε και ξεΐδρωνε κι ο κύριος Μπερνς! Σκυμμένοι κι οι δυο πάνω από το χάρτη με τον μεγεθυντικό φακό ανά χείρας και πάλι τίποτα δεν έβρισκαν. Επιτελείς, αυλικοί, παρακοιμώμενοι και συμβουλάτορες, ολόκληρο το State Department επί ποδός! Τι πρόβλημα κι αυτό στα καλά καθούμενα τώρα! Τόσοι άνθρωποι – και τι άνθρωποι, πρωτοκλασάτοι - από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού και να ασχολούνται με μια μικρή κουκίδα σ’ εκείνη τη θάλασσα, που είναι γεμάτη γκρίζες ζώνες, πώς τη λένε να δεις, πώς τη λένε; Α, ναι: Αιγκαίο πέλαγκος.

_Εκεί δεν είναι, βρε Νίκολας, που οι ιθαγενείς εκατέρωθεν των ακτών σκοτώνονται για τη μοιρασιά εδώ και κάτι αιώνες; Ρωτά γεμάτη απορία η Κοντολίζα.

_Δίκιο έχεις, my dear – του ήρθε το φλασάκι του Νίκολας. Εκεί δεν είναι το Ελλάντα, όπου το 1967 επιβάλαμε μια αξιοπρεπή δικτατορία και τη σώσαμε από την κατρακύλα; Εκεί δεν είναι και η Κύπρος που τη χωρίσαμε στη μέση για να μη μείνει κανείς παραπονεμένος; Εκεί δεν ήταν και οι βάσεις μας κάποτε για να διασφαλίζουν την ειρήνη; Όμως, αυτήν την κουκίδα δεν μπορώ να τη βρω. Αυτό το νησάκι τέλος πάντων. Άγκιο Ευστράτιο δεν το είπαμε; Μα πώς κάνουν έτσι για ένα νησί που ούτε ο χάρτης δεν το έχει; Δεν μας έφταναν τα βάσανά μας με το Ιράκ, με την τρομοκρατία, με το Γκουαντανάμο και τις εκλογές μας, με τα προβλήματα ολόκληρης της Γης που έχουμε φορτωθεί σαν καλοί και ευσυνείδητοι πλανητάρχες, έχουμε τώρα ν’ ασχολούμαστε και με το ξερονήσι;

_Εύρηκα! Να ‘το, το καταραμένο! Αναφωνεί θριαμβευτικά η Κοντολίζα, με το δάχτυλο κολλημένο πάνω στον Αη – Στράτη.

_Ε, όχι και καταραμένο το ΝΑΤΟ! Τι θα γινόμασταν χωρίς αυτό, να λες! Τι θα γινόταν ο πλανήτης ολόκληρος αν δεν υπήρχε το ΝΑΤΟ να αποκαθιστά την τάξη, να επιβάλλει τη δημοκρατία και την ειρήνη; Τι θα είχε απογίνει το δύστυχο το Ιράκ χωρίς τη βοήθειά μας, η καθημαγμένη Γιουγκοσλαβία, το ταλαιπωρημένο Αφγανιστάν; Ακόμα και η μικρή μας εξαδελφούλα η Ευρωπαϊκή Ένωση θα ήταν έρημη και ορφανή, χωρίς κανέναν να της δείχνει το δρόμο, να τη συμβουλεύει!

_Αμ, η Τουρκία! Την ξέχασες Νίκολας; Από την άλλη όχθη του Αιγκαίου Πελάγκους; Έρμη κι απροστάτευτη θα έψαχνε η καημένη κάποιον να την υπερασπίζεται, που έχουν πέσει όλοι επάνω της να τη φάνε και δεν την αφήνουν να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή οικογένεια, λες κι έχει ψώρα! Τι ρατσιστές!

_ Ας ψάξουμε όμως τώρα να δούμε πού ανήκει τέλος πάντων αυτός ο Άγκιος Ευστράτιος, γιατί αύριο έρχεται και η Ντόρα και θα ρεζιλευτούμε. Δεν θα ξέρουμε τι απάντηση να δώσουμε.

Σκέφτηκαν, συσκέφτηκαν, διασκέφτηκαν και ξανασκέφτηκαν λοιπόν οι δυο καλοί μας φίλοι. Τα μελέτησαν από δω, τα κοίταξαν από κει. Ώρες πολλές τους πήρε για ν’ αποφασίσουν. Και τελικά… ο κύβος ερίφθη! Ο Άγκιος Ευστράτιος ανήκει στο Ελλάντα! Προς το παρόν τουλάχιστον. Αργότερα βλέπουμε πάλι.

Χαρά που έκανε η Ντόρα την επόμενη μέρα, όταν άκουσε τα καλά νέα. Χαρά που κάναμε κι εμείς! Ο Αη - Στράτης ελληνικό νησί! Για φαντάσου!

Ανησυχητικές φήμες ωστόσο, προερχόμενες από άγνωστους κύκλους, έχουν αρχίσει να διαδίδονται τελευταία, υποστηρίζοντας ότι η Αθήνα αποτελεί αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη, προκαλώντας πανικό στην ελληνική επικράτεια. Και δυστυχώς η κυρία Μπακογιάννη παρέλειψε να θέσει αυτό το ερώτημα στο State Department, κρατώντας τον ελληνικό λαό σε μεγάλη αγωνία: «Η Αθήνα, είναι ή δεν είναι ελληνική;»

Παρ’ όλα αυτά, η κυβέρνηση συνέστησε ψυχραιμία και υπομονή μέχρι την επόμενη συνάντηση των υπουργών, οπότε και θα βγει η τελική απόφαση.

Ως τότε όμως, έχει ο Θεός…

*Η Χριστιάννα Λούπα είναι δικηγόρος και συγγραφέας του βιβλίου «Μετά την Καταστροφή, Σμύρνη – Κατοχή» (εκδόσεις Ιωλκός)