Πίσω στο ευρετήριο

  Μια απαίσια όψη της πολιτικής

Έχουν καταντήσει καθημερινή ρουτίνα, πλέον, οι καταγγελίες των δύο κομμάτων της αντιπολίτευσης του κοινοβουλίου της επαρχίας του Οντάριο, οι σχετικές με τις χρηματοδοτήσεις της κυβέρνησης των Φιλελευθέρων προς τις εθνικές κοινότητες της επαρχίας.  Είναι δε αυτές τόσο έντονες και κρύβουν μέσα τους τέτοιο πάθος που είναι λογικό να δημιουργούν ερωτήματα και προβληματισμούς στους πολίτες.

Σύμφωνα λοιπόν με τους ηγέτες των Συντηρητικών και των Σοσιαλιστών της επαρχίας, η κυβέρνηση “μοιράζει” χρήματα σε κοινότητες οι οποίες διαθέτουν κομματικές προσβάσεις στους Φιλελεύθερους και επομένως παραβιάζει τους κανονισμούς της αγαστής διοίκησης.

Παρόμοιες καταγγελίες υπήρξαν αρκετές τις τελευταίες μερικές εβδομάδες και μέχρις ενός σημείου έγιναν αιτία να υποχρεωθεί στην έκφραση αμφιβολίας ο υπεύθυνος υπουργός Ιθαγένειας και Μετανάστευσης της επαρχίας.

Η κατάσταση αυτή συνεχίσθηκε για άλλη μια φορά την εβδομάδα αυτήν, καθώς η αντιπολίτευση “ανακάλυψε”, ότι δόθηκαν χρήματα σε οργανισμό των συμπολιτών μας Περσικής καταγωγής, του οποίου ένα μέλος του διοικητικού συμβουλίου θα είναι υποψήφιος των Φιλελευθέρων στις επερχόμενες γενικές εκλογές για την ανανέωση του επαρχιακού κοινοβουλίου στις 10 του Οκτώβρη 2007.

Το ποσό “του εγκλήματος” σχετικά μικρό, διακόσιες χιλιάδες δολάρια δόθηκαν οικονομική ενίσχυση στον οργανισμό, προκειμένου να συμπαρασταθεί και βοηθήσει νέο μετανάστες οι οποίοι καταφθάνουν καθημερινά στον Καναδά, κυνηγημένοι από το αδίστακτο παπαδαριό που έχει υποκλέψει την εξουσία στην Τεχεράνη.  Το γεγονός όμως αυτό δεν φαίνεται να έχει κάποια σημασία για εκείνους που διαφωνούν με την ιδέα της υποψηφιότητας του ενός, ενώ προφανώς “θα μπορούσαν να ήταν οι ίδιοι στη θέση εκείνου”. Έτσι λοιπόν άρχισε ένας μικρός πολιτικός “εμφύλιος πόλεμος” στις τάξεις της ηγεσίας της Ιρανικής κοινότητας του Τορόντο, ο οποίος έριξε “λάδι στη φωτιά” καθώς το άρπαξε η αντιπολίτευση και άρχισε τις επιθέσεις της ενάντια στην κυβέρνηση, τους Υπουργούς της και τέλος τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Το αστείο είναι ότι με ολοσέλιδο δημοσίευμα ο οργανισμός που έλαβε το βοήθημα έσπευσε να ενημερώσει την κοινότητα ότι τα χρήματα της δωρεάς βρισκόταν ανέγγιχτα στον τραπεζικό λογαριασμό του σωματείου. Κανείς δεν θέλησε να τους ακούσει, όλοι συνέχισαν να ζητούν το “κεφάλι τους πάνω σε σανίδι.” Ο λόγος απλός, όχι γιατί δόθηκαν τα χρήματα, αλλά επειδή αυτά δόθηκαν στον συγκεκριμένο οργανισμό, ο οποίος θεωρείται ότι έχει κομματικές προσβάσεις στην κυβέρνηση των Φιλελεύθερων του Οντάριο. Είναι όμως αυτή η πολιτική παράδοση της κυβέρνησης McGuinty; Είναι γνωστόν ότι κατά την διάρκεια των εορτασμών της επετείου της εθνικής παλιγγενεσίας των Ελλήνων, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός δήλωσε δημόσια την δωρεά ενός εκατομμυρίου δολαρίων για τις κατασκηνώσεις της Μητρόπολης Καναδά. Εάν λοιπόν οι καταγγελίες της αντιπολίτευσης αληθεύουν και εάν η κυβέρνηση των Φιλελευθέρων του Οντάριο είναι τόσο διεφθαρμένη όσο την κατηγορούν, τότε οι δικοί μας στην Μητρόπολη θα πρέπει όλοι τους να είναι εκδηλωμένα μέλη των Φιλελεύθερων και πιστοί οπαδοί του McGuinty.

  Πια πλάνη αλήθεια; Εάν αναλογισθεί κανείς την αντικυβερνητική πολιτική και κίνηση του Μητροπολίτη Σωτήρη Αθανασούλα, επειδή η κυβέρνηση McGuinty αρνείται να του παραχωρήσει το προνόμιο του αφορολόγητου, για το ποσό των διδάκτρων, που ο ίδιος χρεώνει στους μερικούς ευκατάστατους γονείς οι οποίοι  μπορούν και στέλνουν τα παιδιά τους στα σχολεία του, τότε αντιλαμβάνεται τη πλάνη της αντιπολίτευσης και των επικριτών της κυβέρνησης.

Προχθές ακόμα, δύο μόλις εβδομάδες μετά την αναγγελία της δωρεάς από τον πρωθυπουργό κ. McGuinty, ο δια θρησκευτικός οργανισμός, -η ένωση που δημιούργησε και προήδρευσε ο ίδιος ο κομματιζόμενος ιεράρχης-, κατήγγειλε την κυβέρνηση των Φιλελεύθερων ότι ακολουθεί πολιτική διακρίσεων επειδή χρηματοδοτεί τα καθολικά σχολεία και όχι και εκείνα της ορθόδοξης Μητρόπολης, των Εβραίων, των Μουσουλμάνων, των Σικ κ.λ.π. και ζήτησε να υποβοηθεί ο αρχηγός της αντιπολίτευσης, στις επερχόμενες εκλογές, ο οποίος ασπάζεται την φιλοσοφία τους και υπόσχεται να τους παραχωρήσει τα προνόμια, αρκεί να τον βοηθήσουν να ανέλθει στην εξουσία. Το άσχημο είναι ότι όλες οι γριούλες και εκείνοι που “πιστεύουν ότι μιλά με τον θεό” θα τρέξουν σαν τυφλοί να ψηφίσουν ότι τους υπαγορέψουν οι δικοί του. Το δε εκατομμύριο, η δωρεά της κυβέρνησης για τις κατασκηνώσεις, προφανώς θα ξεχαστεί τελείως, ο δε Dalton McGuinty και οι συνεργάτες του στην κυβέρνηση θα βρεθούν κάτω από τα πυρά της κριτικής της αντιπολίτευσης και εκείνων που θέλησαν να βοηθήσουν, με την κατηγορία  ότι οι παραλήπτες είναι άτομα και οργανώσεις με κομματικές διασυνδέσεις με τους Φιλελεύθερους, όπως π.χ. ο Μητροπολίτης Σωτήριος ο οποίος κάνει μεν αγώνα εναντίον των Φιλελευθέρων, όταν πρόκειται όμως να δεχθεί δωρεά ενός εκατομμυρίου, αλλάζει και το πρόγραμμα του για να πάει στην εκδήλωση προκειμένου να παραλάβει την επιταγή. Θα τολμούσα δε ακόμα να πω ότι εάν πραγματικά ο σεβασμιότατος είναι ο άνθρωπος που πιστεύει στην ίση μεταχείριση ίσων καταστάσεων, τότε θα πρέπει να βάλει και τη φωτογραφία του πρωθυπουργού Dalton McGuinty στην είσοδο του μητροπολιτικού ανακτόρου , δίπλα σε εκείνες των άγνωστων γερόντων που του εμπιστεύτηκαν τα εκατομμύρια των περιουσιών τους. Ύστερα από δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια, σκληρής πολιτικής περικοπών και οδυνηρών μέτρων οικονομικής λιτότητας των Συντηρητικών και των “Σοσιαλιστών” του Μπομπ Ρέη, μια νέα ελπίδα οικονομικής και κοινωνικής άνοιξης άρχισε να σχηματίζεται με την επιστροφή στην εξουσία των Φιλελεύθερων του Dalton McGuinty. Για πρώτη φορά ύστερα από δύο δεκαετίες οι αδύναμοι οικονομικά πολίτες αισθάνονται το φιλάνθρωπο χέρι βοήθειας του κυβερνητικού μηχανισμού να τους αγκαλιάζει, και οι κοινότητες των εθνικών μειονοτήτων να υπολογίζονται ως ισότιμοι πολίτες της επαρχίας, πραγματικότητες τις οποίες δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε σε καμία περίπτωση έως τις 10 του Οκτώβρη, όλα τα υπόλοιπα απλά αποτελούν σκηνικό για ένα άχαρο και ατέλειωτο πολιτικό παιχνίδι, για ένα παιχνίδι για τον σχηματισμό εντυπώσεων και την υποκλοπή της ψήφου μας.

Όποιος όμως διεκδικεί την ψήφο μας θα πρέπει να μας πείσει ότι την αξίζει, ότι έχει προγράμματα και πολιτικού οραματισμούς για μια καλύτερη και ποιό ανθρώπινη ζωή στην επαρχία, και όχι με τη δημιουργία θορύβου σε βάρος της εσωτερικής ενότητας και συνοχής των εθνικών κοινοτήτων, οι οποίες είναι και πάλι οι αδικημένες του πολιτικού παιχνιδιού.

“Πατρίδες”