Κύριε Διευθυντά,
Ολοκληρώνοντας το βιβλίο του κυρίου Stephen Smith "Η ιστορία της αιχμαλωσίας μου, 20 Ιουλίου 1941 - 28 Απριλίου 1945",αισθάνθηκα την ανάγκη να συντάξω την παρούσα επιστολή, την οποία θα σας παρακαλούσα θερμά να δημοσιεύσετε στην εφημερίδα
"Πατρίδες".
Πρόκειται για ένα βιβλίο εξαιρετικό, ιδιαίτερα συγκινητικό, γεμάτο από έγκυρα ιστορικά γεγονότα, που ο συγγραφέας είχε την ατυχία να βιώσει απο πρώτο χέρι. Ο άριστος χειρισμός της ελληνικής γλώσσας, η άρτια και καλοδουλεμένη δομή του λόγου, η αφήγηση, φορτισμένη συναισθηματικά αλλά όχι κουραστική με πομπώδειςφράσεις και ρητορίες, το εκλεπτυσμένο χιούμορ που προκαλεί και τους ίδιους τους ναζί ακόμα, το έντονο θρησκευτικό συναίσθημα και η ευαισθησία του συγγραφέα που διαπνέει ολόκληρο το έργο, οι γλαφυρές διηγήσεις και περιγραφές, αλλά και το πλούσιο φωτογραφικό υλικό, δίνουν στο βιβλίο μια μοναδικότητα κι ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον.
Δεν σας κρύβω, άλλωστε, ότι η τόσο ζωντανή ροή του λόγου, όχι μόνο με έκανε να το διαβάσω μονορούφι, αλλά ταυτόχρονα κατάφερε να με μεταφέρει ψυχή τε και σώματι σε μια εποχή που δεν έζησα προσωπικά, που συγκλόνισε όμως ολόκληρο τον πλανήτη. Δεν ήταν λίγες οι φορές που ένιωσα να ανατριχιάζω, να βουρκώνω και να αγωνιώ σα να ήμουν παρούσα.
Το βιβλίο αυτό, εξ άλλου, δεν αποτελεί μόνο μια εμπεριστατωμένη και ανεκτίμητη ιστορική μαρτυρία, αλλά αναδεικνύει παράλληλα το μεγαλείο της ψυχής του κυρίου Smith, που θα μπορούσε ίσως να είχε γλιτώσει την αιχμαλωσία αν το είχε σκάσει από το χωριό. Όμως "...ο Διοικητής Χωροφυλακής 10 μέρες πριν και θέλοντας να με βοηθήση (γνωριζόμασταν καλά), μου έστειλε μήνυμα δυο φορές πριν για να φύγω από την περιοχή του, ή να κρυφτώ κάπου να μη με βρουν τα όργανά του όταν θα στείλη να με συλλάβουν. Ούτε συζήτησις όμως γι αυτό. Η Μαρίκα έγκυος, η μητέρα της πεθαίνει κι εγώ να τους αφήσω; Τέτοιο πράγμα δεν μπορούσε να γίνη. Να γίνω δηλαδή "λαγός"; Θεέ και Κύριε!"
Πράγματι, ο άνθρωπος αυτός διάλεξε με πλήρη συνείδηση των συνεπειών να παραμείνει άρχοντας και όχι ζητιάνος της ζωής. Κι έτσι ακριβώς έκανε ακόμα και μέσα στα περιώνυμα ναζιστικά στρατόπεδα, όπου η ανθρώπινη αξιοπρέπεια στήνεται καθημερινά στο εκτελεστικό απόσπασμα. Και πώς αλλοιώς εκτός από αρχοντιά θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει τον τιμητικό χαιρετισμό που απηύθηνε ο κύριος Smith, μαζί με τους άλλους συναιχμαλώτους του, στους Γερμανούς τραυματίες του ρωσικού μετώπου; Κι όταν διάφοροι έκπληκτοι τον ρωτούσαν γιατί το έκαναν αυτό εκείνος απαντούσε: "Αυτοί είναι ήρωες και οι ήρωες σε όποια φυλή ή Έθνος κι αν ανήκουν είναι πάντα ήρωες, γιατί μάχονται και θυσιάζονται για την πατρίδα τους".
Νομίζω όμως ότι η μεγαλοψυχία και γενναιοδωρία του κυρίου Smith είναι ήδη γνωστή στον ελληνισμό της ομογένειας του Καναδά από την ανεκτίμητη προσφορά του και το κοινωνικό έργο του. Εγώ έρχομαι απλώς να επισφραγίσω και να εκφράσω τον θαυμασμό μου.
Συγχαρητήρια, κύριε Smith! Συγχαρητήρια για το θαυμάσιο βιβλίο σας, για τις σπάνιες αρχές σας, για το έργο που εξακολουθείτε ακούραστα να προσφέρετε!
Με εκτίμηση,
Χριστιάννα Λούπα
Δικηγόρος - Συγγραφέας "
